Το καλοκαίρι μεταξύ Δημοτικού και Γυμνασίου με ρώτησε η
μητέρα μου αν θα ήθελα να εργαστώ εθελοντικά για ένα μήνα περίπου σε μία έκθεση
βιβλίου σε κάποιο από εκείνα τα ελάχιστα εναπομείναντα, υπέροχα νεοκλασσικά
κτήρια της Βασιλίσσης Σοφίας. Ήμουν ψηλή, ανεπτυγμένη και μεγαλόδειχνα.
Μπορούσε άνετα να με κάνει κανείς 18.
Δέχθηκα λοιπόν την πρόταση αυτή και ήταν μια πολύ ωραία κι
ενδιαφέρουσα εμπειρία. Όλη μέρα ανάμεσα στα βιβλία, διάβαζα ό,τι ήθελα μιας και
ο κόσμος που ερχόταν ήταν λιγοστός, αν και η έκθεση εξαιρετικά πλούσια.
Πετρόπουλου με το λεξιλόγιο της αργκό και τα πολυτελή λευκώματα με στίχους από τους
Beatles και τους Rolling Stones.
Κολωνακίου·
με τα μαγαζάκια και τα μικρά υπαίθρια café.
από τις ωραιότερες Πρωτοχρονιές της ζωής μου ήταν μερικά χρόνια αργότερα, όταν έφυγα
με έναν πολύ καλό μου φίλο μου ξημερώματα από κάποιο πάρτυ
μέχρι το μεσημέρι στα στενά κάτω από την Ομόνοια·
της αγαπημένης αυτής πόλης, με τους ελάχιστους ακόμα τότε ξένους, τις πουτάνες και τους ξεχασμένους ρεμπέτηδες που ακόμα μιλούσαν τη γλώσσα του Πετρόπουλου.
μεγαλύτερή μου,
του Αγίου Διονυσίου –στη Δημοκρίτου-,
πόρτες, μαρμάρινες σκάλες, μπάνια από εκείνα τα παλιά, τα τεράστια και μπανιέρες
με πόδια σκαλιστά.
τότε με τον J.J. Cale και το εξώφυλλο με τα τσιγάρα Gitanes.
πρωτοκάπνισα. Κάπου εκεί οσμίστηκα λεκτικά και την ηδονή του σεξ.
ίσως γιατί όλα ήταν τόσο όμορφα και εσχάτως λατρεύω την ομορφιά των πραγμάτων, ορατών τε πάντων και αοράτων
περιγράφει ο Σεφέρης σε έναν στίχο, που διάβασα πρόσφατα στον τοίχο μίας φίλης:
δυο πικρές στιγμές δεν έχεις καιρό μήτε να ανασάνεις
πρόσωπό σου και στο πρόσωπό σου
μορφή παιδιού γράφεται και σβήνει.»
Σχέδια για ένα καλοκαίρι
Το ίδιο
ακριβώς συμβαίνει ανάμεσα σε όλες τις στιγμές…
0 Σχόλια