Όποιος δεν έχει φτάσει ποτέ στην κατάθλιψη
-στην αγνή, αυθεντική κατάθλιψη,
όπου η συνειδητοποίηση του παράλογου, του μάταιου και του
εφήμερου
εφήμερου
κυριεύει την ύπαρξη-,
είναι είτε πολύ νέος, είτε πολύ χαζός,
είτε πολύ φτωχός και δεν προλαβαίνει να σκεφθεί τέτοια.
Όποιος δεν μπορέσει να την αντέξει,
όποιος δεν βρει κανέναν τρόπο, κανένα τερτίπι έστω
να νοηματοδοτήσει τη ζωή του,
αυτοκτονεί
ή αν είναι δειλός,
συνεχίζει να ζει στην απομόνωση συνήθως,
πάντα ανικανοποίητος και πλημμυρισμένος φοβίες.
Όποιος απωθεί την κατάθλιψη με διάφορα μέσα,
φυσικά ή τεχνητά,
είναι καταδικασμένος να ζει ξανά και ξανά τα ίδια,
να μην προχωρεί η συνειδησιακή του κατάσταση,
πέφτει σε μία λούπα πλαστής και εξεζητημένης
ευτυχίας-δυστυχίας,
σχεδόν μεταβάλλει δηλαδή την κατάθλιψη
σε μανιοκατάθλιψη.
Όποιος καταφέρει να επινοήσει, να ανακαλύψει,
ή αν είναι τυχερός να του προκύψει
κάποια ενορατική ιδέα
που θα άρει τα αίτια της κατάθλιψης,
-χωρίς να πάθει άλλη, χειρότερη ασθένεια,
νοητική ή παθολογική ή άξαφνη απώλεια μνήμης,
χωρίς λοβοτομή
και χωρίς να προσηλυτισθεί σε μεταφυσική οργάνωση-,
αυτός είναι που λένε τόσο σπάνια «Φωτισμένος».
παρ' ολο που ειναι εξαιρετικα γραμμενο το κειμενο θα πω πως ειναι υπερβολικο!
🙂
Μακάρι να το νιώθεις πάντα υπερβολικό! 🙂
Πραγματικό το βρίσκω. Αν θέλουμε σε κάποια περίπτωση να είμαστε πιο επιεικείς, τότε μπορούμε να αντικαταστήσουμε την λέξη "φωτισμένος" με την λέξη "υποψιασμένος" και να επιδιώκουμε αντί να επιβιώνουμε να βιώνουμε τα γεγονότα.
Γειά σου, synas.
Γεια σου, Σπίθα! Υποψιασμένος είσαι όταν υποψιάζεσαι· έχω την αίσθηση πως κάποιοι άνθρωποι έχουν δει, έχουν νιώσει, έχουν κατανοήσει κάτι παραπάνω. Κάτι ακτινοβολούν.
δεν καταλαβαίνω γιατί το παράλογο, το μάταιο και το εφήμερο (όλα όσα είμαστε δηλαδή) οδηγούν σε κατάθλιψη.
αυτή είναι μια ασθένεια του σύγχρονου κόσμου και έχει καθαρά να κάνει με το Εγω -εκφράζω προσωπική άποψη και δεν είμαι γιατρός-
νέα δε με λες, χαζή τελείως θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι, φτώχεια δεν πέρασα -ακόμη-, με τις οργανώσεις δεν τα έχω καλά αλλά ''βλέπω'' πως το μόνο σίγουρο είναι ότι ήρθαμε για να φύγουμε και όλα τα άλλα τα βιώνω απλά ως αλατοπίπερο. ποιός ο λόγος κατάθλιψης?
δειλια, αυτοκτονίες και άλλα τέτοια είναι για να έχουμε να λέμε και να ακουγόμαστε.
Πέρα για πέρα συμφωνώ!!!Εντελώς!