Οι άνθρωποι των blogs εκτίθενται με την ελπίδα ή μάλλον την πεποίθηση,
πως όλοι θα τους θαυμάσουν και θα τους αγαπήσουν.
Σε μεγάλο ποσοστό αυτό συμβαίνει επιφανειακά· εφόσον όλοι το ίδιο αποζητούν,
γράφουν όλοι μόνο θετικά σχόλια ή απλώς καθόλου σχόλια, όταν δεν γουστάρουν.
Μόλις όμως γράψει κάποιος ένα όχι και τόσο θετικό σχόλιο, τα παίρνουν στο κρανίο.
Και βέβαια δεν συζητώ για σχόλια υβριστικά -αυτό είναι αν μη τι άλλο άκομψο.
Όμως, όταν κάνει κάποιος ένα σχόλιο επί της ουσίας των γραφόμενών σου
ή ακόμα κι αν σε κρίνει, νομίζω, πως θα έπρεπε να σε προβληματίζει και όχι να σε τσαντίζει.
Στο κάτω-κάτω έτσι δεν είναι και στην πραγματική ζωή;
Είναι ποτέ δυνατόν να αρέσουμε σε όλους;
Είναι δυνατόν να βλέπουμε όλοι τα πράγματα ίδια;
Ή είναι κακό να εκφέρει κανείς μια διαφορετική άποψη;
Μια άλλη ερμηνεία των πραγμάτων;
(ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;; )
…
Nομίζω ότι, αν υπάρχει κάποιο νόημα στο να επικοινωνείς, τόσο στα blogs όσο και στην “πραγματική” ζωή, αυτό είναι η άλλη σκοπιά, αυτό που βλέπει κάποιος άλλος και δεν το βλέπουμε εμείς.
Μερικές φορές είναι αλήθεια ότι η άλλη σκοπιά κλονίζει καλά εδραιωμένες βεβαιότητές μας. Ωστόσο -για μένα- αυτό είναι καλό.
Μόνη προϋπόθεση; Η ευγένεια (στο ύφος και στην πρόθεση).
Synas πολύ σωστα.
Αυτό το post μάλλον θα πρέπει να εμφανίζεται μόλις πατάει κάποιος το sign up here για να κάνει google account.
Ετσι για ενημέρωση.
Εχεις απολυτο δικιο.
Αυτο συμβαινει.
ζερο.
ειναι υγιες να σε απορριπτουν καποιοι.αρκει να βρισκουν το λογο.και να μην τον εφευρισκουν.
και φυσικά είναι καλοδεχούμενη η διαφωνία. αρκεί να είναι διατυπωμένη με ευγένεια, όπως είπε και η αθανασία
Όταν μας λέει κάποιος κάτι κακό, ακόμα για με άσχημο τρόπο να το πει μπορεί να έχει δίκιο. Το αρνητικό σχόλιο ίσως θα έπρεπε να μας απασχολεί πιο πολύ από το θετικό ,εκτός πια όταν φτάνει στα όρια της εμπάθειας.
Υπάρχει άνθρωπος που του έχω πει, χαίρομαι που δεν συμφωνείς μαζί μου γιατί είναι απόδειξη ότι είμαι πνευματικά υγειής… 🙂
ΣΥΜΦΩΝΩ, ΣΥΜΦΩΝΩ! ΜΗ ΒΑΡΑΣ ΑΛΛΟ!
Για τα posts:
Πάντως εγώ γράφω και πράγμαα με τα οποία γίνομαι ρεζίλι και μετά μου την λένε όλοι επί ένα μήνα [μέχρι να ξεχαστεί το post]
Για τα σχόλια:
Η ελευθερία κάποιου τελειώνει εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία του άλλου..θαμπά τα όρια, αλλά άλλο να σου γράψει καποιος: “διαφωνώ με τα όσα γράφεις” και άλλο να σου σχολιάσει στο άσχετο: “είσαι μαλάκας”…
Για μας:
Το λέμε στη σχολή θα το πω κι εδώ:
“admin είμαστ,ε ό,τι θέλουμε κάνουμε :P”
Για τους σχολιαστές:
“admin είναι ό,τι θέλει κάνει :P”
Ε και ναι synas: ΔΙΑΦΩΝΩ, αλλά δεν βάζω επιχειρήματα γιατί…έτσι…
[να ένα παράδειγμα ;)]
Σωστά το θέτεις, συνας, και αρκετοί άλλοι.
Περισότερη ειλικρίνεια
Λιγότερη αυταρέσκεια και κολακεία.
Αλλως,
αργά ή γρήγορα,
η αντοχή θα λείψει
Λόγω του ότι τα σχόλια και γενικότερα το ίντερνετ είναι ‘ξύλινα’ και άκαμπτα ως μέσο επικοινωνίας, συχνά οδηγούμαστε σε παρεξηγήσεις (άλλα γράφουμε, άλλα καταλαβαίνει όποιος διαβάζει, άλλα απαντάει). Νομίζω ότι πρέπει πριν κάθε κριτική να είναι κανείς σίγουρος ότι κατάλαβε απόλυτα το πνεύμα με το οποίο είναι γραμμένο ένα ποστ ή σχόλιο για το οποίο φέρει άποψη. (Πράγμα από πολύ δύσκολο έως αδύνατον.)
Ίσχύει και εδώ αυτό που είχε πει ο Nietzsche: κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά κανέναν. Απλά ή σε χειροκροτούν ή σε βρίζουν.
Συμφωνώ ΚΑΙ με τον Γεράσιμο, ο οποίος συμφωνεί με τον Νίτσε (και ο Νίτσε συμφωνούσε με τον Σπένγκλερ κλπ.)
Ανέκαθεν με προβλημάτιζε αυτό. Το χάιδεμα περισσότερο παρά οι διαφορετικές απόψεις -που δεν τις έχω δει προσωπικά. Συνήθως όμως καταλήγεις σε blogs με τα οποία πάνω κάτω έχεις κάποια σχέση. Και τότε σα να είναι δύσκολη η αυτοκριτική:)Ακόμη και για τα links ήμουν αναποφάσιστος αλλά γιατί να μην ανακαλύψει κάποιος αυτό που ανακάλυψα και ίσως να του αρέσει; Απο την άλλη θα ήταν αγένεια να αφαιρέσω κάποιο που στην αρχή μου φάνηκε όμορφο και μετά απο κάποιο διάστημα όχι; Χαρακτηριστικά έχω δει να με έχουν στη λίστα με blog μου που πλέον δεν υπάρχει. Σβύστο ρε άνθρωπε…Και με τα σχόλια; Γράφω μια μαλακία σε ένα κείμενό μου και έρχονται να σχολιάζουν απο ευγένεια…-το κάνω και εγώ:)Για να πω την αλήθεια προτιμώ εκείνα τα blogs που δεν έχουν λινκς. Δεν είναι σνομπάρισμα αλλά κάποιοι έτσι το θεωρουν. Αφου σε έχω εγώ πρέπει να με έχεις και εσύ κ.ο.κ… Οκ, τα λέω λίγο αχταρμά γιατί είμαι μπερδεμένος με όλο αυτό το θέμα…
3 parties a day τελευταίως μου θυμίζεις τον εαυτό μου. Είμαι εκνευριστικά συμφωνητικός τύπος (μόλις εφηύρα τη λέξη για να με περιγράψω), σε βαθμό που οι άλλοι θα πουν: ‘αμάν, βρε παιδί μου εσύ άποψη δεν έχεις;’.
το μονο που δεν μπορω να δεχτω ειναι τα ανωνυμα κακοβουλα σχολια..επωνυμη κακη κριτικη ή διαφορετικη αποψη θα την αναζητουσα(αν θα την αντεχα δεν ξερω)..:)
Φυσικά συμφωνώ 🙂
σοβαρά τώρα, έχεις απόλυτο δίκιο. Με τις γλειψιματικές δεν τα πάω και’γω καλά (γμτ, γι’αυτό δεν θα προκόψω επαγγελματικά, που εκεί λέγεται πως χρειάζεται…)
“Οι άνθρωποι των blogs εκτίθενται με την ελπίδα ή μάλλον την πεποίθηση,πως όλοι θα τους θαυμάσουν και θα τους αγαπήσουν.”
Εδώ διαφωνώ. Νομίζω ότι οι blogger γράφουν για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Εγώ π.χ. εν μέρει κλείνω παλιούς λογαριασμούς και εν μέρει προσπαθώ να ξαναβρώ τη συνήθεια της γραφής. Την επικοινωνία βρίσκω περισσότερο στα blogs άλλων και την αποζητώ. Δεν το βρίσκω φρόνιμο να ψάχνει κανείς για θαυμασμό και αγάπη στα blogs. Αλλά “εκλεκτικές συγγένειες” έχω βρει με αρκετούς.
Για τα υπόλοιπα που γράφεις βέβαια ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ;;;)
ξυδι.
Kαλημέρα.
Θα συμφωνήσω με ην 3pad που συμφωνεί με τον Γερασιμο που συμφωνεί με τον Νίτσε που …………..
Αλλά και με την Dawkinson. Ξύδι και μάλιστα αρωματικό.
Επίσης με την Γαλάνη. Σ’ οποιον αρέσουμε για τους άλλους τα κουβαδάκια τους και σ΄άλλη παραλία.
ρέ κορίτσια, μη θυμώνεται, εγώ μαθαίνω απο σάς και πιθανά εσείς απο εμάς.
Αλλά παραδεχτείται ότι σας αρέσουν λίγο οι διευρυμένες οικογένειες, κάτι σαν φάρες ή φυλές στα Δίκτυα!
Εσείς δεν μαθαίνεται την ομερτά στ’αρσενικά του περιβάλλοντος σας;
και άλλα χρήσιμα για την επιβίωση σε κλειστές κοινωνίες.
Υπάρχουν δύο δρόμοι όταν δεν σε καταλαβαίνουν και σε χειροκροτούν ή σε βρίζουν, να σε χειροκροτούν στην αρχή και να σε βρίζουν στη συνέχεια και αντοστρόφως.
κάθε άνθρωπος αναλόγως φύλου, ηλικίας, εποχής, επιροών, ακολουθεί το δρόμο του. Δεν αξίζει να τσακωνόμαστε!
synas εγώ πάλι δεν ξέρω με ποιον να πρωτοσυμφωνήσω. Κάπου στον Νίτσε έχασα το νήμα. Θεωρώ ότι κάθε ποστ που γράφουμε, είτε είναι αυθόρμητο είτε πόνημα που μας πήρε καιρό να το γράψουμε, έχει τη θερμοκρασία μιας στιγμής ή μιας κατάστασης. Δε νομίζω ότι το θέτουμε σε διαπραγμάτευση ειδικά όταν είναι ένας πιο προσωπικός λόγος και δεν αφορά θέματα επικαιρότητας. Πιστεύω ότι τα σχόλια είναι η αντίδραση των άλλων στα δικά μας γραφόμενα. Μπορούν να χαρακτηρίσουν τα κείμενά μας άτεχνα, τη σκέψη μας αδόμητη κλπ ή να μας πουν ότι τους γέννησαν άλλες σκέψεις και αισθήματα που ενδεχομένως να πάνε και τη δική μας σκέψη πιο μακριά, ενδεχομένως και όχι. Θεωρώ ότι κάθε καλόπιστη κριτική είναι επικοδομητική. Αχμ…είμαι σε σεμινάριο και το κεφάλι μου έχει γίνει κουρκούτι! Εγώ synas σε διαβάζω γιατί μου λες “κάτι” και σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό είτε είναι μικρό είτε είναι μεγάλο.
Ε ναι λοιπόν, εγώ διαφωνώ! :Ρ
Διαφωνώ με την αρχική τοποθέτηση. Νομίζω πως ο καθένας γράφει για διαφορετικούς λόγους, και πως ο απώτερος σκοπός δεν είναι πάντα να μας συμπαθήσουν ή να μας θαυμάσουν.
Έχω συναντήσει πολλούς που γράφουν γιατί θέλουν πραγματικά να ακούσουν και μια διαφορετική άποψη ή να βρουν απαντήσεις.
Και πιστεύω, από τη μικρή μου εμπειρία, πως το κακοπροαίρετο σχόλιο κάνει μπαμ από μακριά.
Ωχ Παναγία μου! Έχω πολλή δουλειά! Πάμε λοιπόν:
athanasia, τι πιο ωφέλιμο απ’ το να κλονίζονται καλά εδραιωμένες βεβαιότητές μας; Και πόσοι όμως το θέλουν και το δέχονται αυτό;
giasafox, ναι… «Προσοχή! Ενδέχεται να υπάρξουν διαφορετικές απόψεις!»
zero, συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό, δυστυχώς…
fuzzy, σωστά. Μόνο που καμιά φορά αυτό που για τον έναν είναι οφθαλμοφανές, για τον άλλον είναι κακόηθες εύρημα.
pastaflora, όταν σε κρίνουν, δεν διακρίνεις συνήθως την όποια ευγένεια. Αντιδράς σχεδόν πάντα αρνητικά.
maxim, συμφωνούμε απολύτως.
chris, ok, τό ‘πιασα το υπονοούμενο.
3 pad, πολύ συμφωνητική σε βρίσκω! LOL! (Αχ και νά ‘ξεραν…)
par…aloge, …γιατί είμαι μαλακισμένη! Ε;
gb winzip, είναι και βαρετό στο κάτω-κάτω… Και δεν τσακωνόμαστε, μιλάμε… (Λέμε τώρα…)
gerasime, ή σε γράφουν στ’ α%#@&*α τους… Ποιο είναι άραγε το χειρότερο απ’ όλα;
axenbax, ο καθένας προσπαθεί να κρατήσει τις όποιες ισορροπίες, όπως καταλαβαίνει. Ό,τι και να κάνεις πάντως, κάποιος θα βρεθεί να σε κατηγορήσει.
φεγγαροαγκαλιασμενη, σ’ αυτό το «αν θα την άντεχα» είναι όλο το ζουμί…
desposini savio, παντού χρειάζεται απ’ ό,τι βλέπεις. Πες εκεί μια μαλακία κι ό,τι νά ‘ναι. Φτάνει να μην βγάζεις τον άλλον απ’ τη φαντασία του.
lili niorki, δεν είπα, πως αυτός είναι ο λόγος που γράφουν, αλλά μία ενδόμυχη προσδοκία, που με τον καιρό διαμορφώνεται σχεδόν σε απαίτηση…
dawk, όλοι το θέλουμε καμιά φορά το ξυδάκι μας…
μαρω_κ, αυτό το «Σ’ όποιον αρέσουμε για τους άλλους τα κουβαδάκια τους και σ΄ άλλη παραλία» έρχεται σε αντίθεση με τα προηγούμενα που συμφώνησες όμως.
doratsirka, το κόλλημα βρίσκεται σ’ αυτό το «καλόπιστη κριτική». Ο κάθε ένας την ορίζει απ’ την πλευρά του.
ladybug, εγώ πάλι νομίζω, πως οι περισσότεροι θεωρούν αυτομάτως οποιοδήποτε σχόλιο δεν τους βολεύει, κακοπροαίρετο. Όσο για το ποιος είναι ο σκοπός, δεν είμαι σίγουρη. Έχω την αίσθηση, πως πίσω απ’ όλα κρύβεται συνήθως η ανάγκη επιβεβαίωσης.
και θα συμφωνησω και θα διαφωνησω…τι ειπα τωρα!
εννοω οτι πραγματι υπαρχουν καποιοι οι οποιοι προσδοκουν διαρκως τον καλο το λογο και σε καποια ιστολογια φαινεται…
αλλα δεν ειναι και κανονας ,πολλες φορες ουτε για τους συγκεκριμενους.Ειναι πως νιωθεις τη δεδομενη στιγμη που γραφεις.Φανταζομαι οτι λιγο-πολυ συμβαινει στους περισσοτερους.
Δεν ήταν υπονoούμενο για σένα. Πραγματικά έχει γίνει. 🙂
έχεις τα δίκια σου…
>ή ακόμα κι αν σε κρίνει, νομίζω, πως
> θα έπρεπε να σε προβληματίζει και
>όχι να σε τσαντίζει.
Μα η κριτική ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ, είναι η μαμμή όλων των ΓΑΜΗΜΕΝΩΝ δεινών αυτού του κόσμου!
Μάλλον δίκιο έχεις. Μόνο που υπάρχει και η ανάποδη οπτική, να αρχίσεις κάποτε να βαριέσαι τα (αποκλειστικά) θετικά σχόλια.
avra, σε όλους συμβαίνει ενίοτε, θα έλεγα…
Το ξέρω, chris μου… το κατάλαβα, πως έχει γίνει…
desposini, ναι, αλλά αυτή είναι κιόλας η ζωή… (βλ. επόμενο ποστ) Το παραμύθι…
hracker, εσύ πάντως είσαι μες στην κριτική τελευταίως!!
alitovios, στον hracker απαντάς μάλλον τώρα, ε; Γιατί εγώ λέω το ίδιο μ’ εσένα…
χιχιχι Ποιά είμαι εγώ που θα διαφωνήσω μαζί σας!
Μια ταπεινή γοργόνα 😉
>hracker, εσύ πάντως είσαι μες στην
>κριτική τελευταίως!!
Αρ γιου γκόουιν γουέλ μαφρέντ?!?!
an-lu, η αδελφή του Μεγαλέξανδρου;
hracker, μετά την διευκρίνηση: Μμμματς!
Πάντως εμένα μου έχει τύχει να παρεξηγήσω τον τρόπο με τον οποίο εννοούσε κάποιος κάτι και όχι αυτό που είπε και αυτό με πείραξε. Σίγουρα είναι πιο όμορφο να κριτικάρεις κάτι με έναν όμορφο τρόπο χωρίς να βρίζεις. Πάντως πολλές φορές συνειδητοποιείς οτι τα blog τα οποία διαβάζεις συχνά τα έχουν άνθρωποι με τους οποίους έχεις κοινά στη σκέψη. Και τότε τι να κριτικάρεις, απλά προσθέτεις την εμπειρία σου. Τώρα αν κάποιος δεν γράψει σχόλιο δεν σημαίνει οτι το κάνει για να αποφύγει την κριτική. Μπορεί να μην πρόλαβε να διαβάσει το κείμενο ή να μην έχει κάτι να προσθέσει αν έχουν απαντήσει πολλοί.