Ίσως,
αν τραβήξει κάποιος τα σκοινιά,
ο γωνιώδης άντρας να καταρρεύσει…
Σήμερα άνοιξα τα μάτια μου κι άρχισα τη βόλτα μου στα blog. Διαβάζω τα post με μία συνήθη σειρά. Στα τρία πρώτα κοντοστάθηκα. Με άγγιξαν για κάποιο λόγο βαθιά.
Ο Νίκος Δήμου μιλάει για το ασχολίαστο post του «Οι κυρίες του Blog» και για τη σιωπή που αποζήτησε και τώρα τον πληγώνει:
«Πρέπει τώρα να συνηθίσω να μην περιμένω».
Η 3 parties a day για ένα όνειρο, όπου οι γυναίκες βασανίζουν έναν άντρα και μετά τον αφήνουν στη σιωπή και το θάνατο:
«Ο τύπος λοιπόν, που είχε τώρα καταφέρει να λυθεί, συγκέντρωσε όλες του τις δυνάμεις, έγραψε στον καθρέφτη ένα πελώριο Χ και μια τελεία, και πέθανε».
Ο mariosp σωπαίνει.
Όλα μου φαίνονται συναφή…
…
Πιθανόν και να είναι…
Χρόνια πολλά σ’ όλους τους Γιώργηδες και τις Γεωργίες!
Ευκαιρία βρήκα να έρθω για ένα σχόλιο: Ευχαριστώ πολύ:-)
οι αποφάσεις και η έλλειψη νοήματος…
Φαίνεται στη φωτογραφία ότι κάποια τον τύλιξε κι αυτόν. 😛
εγώ πάλι …δεν κατάλαβα τίποτε!
😐
φιλιά
Ή να σηκώσει το κεφάλι, να χαμογελάσει, να απλώσει τα χέρια, και να αγκαλιάσει.
an-lu, πιθανότατα!
Γεώργιε, νά ‘σαι καλά…
dawk, μάταιο… next post…
Γεράσιμε, ίσως και να το ήθελε…
Αλκυόνη, μάλλον δεν είσαι η μόνη… Φιλιά!
McKat, έτσι θα έλεγα κι εγώ πριν λίγο καιρό… Όμως πάλι… ίσως… ποτέ δεν ξέρεις…