από Alexia Iliadou | Δεκ 1, 2020 | Ποιητικές Σκέψεις
Ό,τι δημιουργείς να το παραχωρείς.
Ό,τι συσσωρεύεις να το εκτονώνεις.
Ό,τι παίρνεις να το δίνεις.
Να μένεις στο τέλος της ημέρας
άδειος,
αρχάριος,
γυμνός,
όπως όταν γεννήθηκες.
από Alexia Iliadou | Απρ 3, 2015 | Χωρίς κατηγορία
Tonight a life-changing moon floats in the sky lighting my golden painted room through the half-opened drapes. The cool spring air makes me chill and shiver but my heart silently commands the world.
από Alexia Iliadou | Οκτ 10, 2013 | Ποιητικές Σκέψεις
Μέσα απ’ του αύριο
τις χαραμάδες
-να ήδη!- λάμπει
η νέα μου ημέρα.
από Alexia Iliadou | Μαρ 16, 2012 | Χωρίς κατηγορία
Άδειασε και μειώσου, πριν φτάσεις στην ακμή σου. Κι αν πάλι την περάσεις, τότε αποδομήσου. Κάν’ το ναδίρ σπουδή σου.
από Alexia Iliadou | Ιούλ 2, 2009 | Χωρίς κατηγορία
Αν την αυγή ξεμείνεις μόνος, προσκυνητής νομάς κάποιας Συνάντησης Μεγάλης που χάθηκε στη νύχτα Αν όσα έζησες γίνουνε παρελθόν, ανάμνηση Αν όσα έμαθες μοιάζουνε πια ανούσια, ξεπερασμένα και οι βουνοκορφές μπροστά αδιάφορες Αν όσα ένοιωσες γίνουν μαχαίρι που το κατάπιες...