Ναι, καλέ μου…Κάθε στροφή του χρόνουΣού ‘κρυβε άλλη μια πτυχήΑπ’ τη βεντάλια, που ταλάντευεςΣτο άλλοτε σίγουρο χέρι σουΚι έκανες αέρα στα όνειρά σου.Τώρα πια ασφυκτιάςΜέσα στο πνιγηρό απομεσήμερο.Ζωσμένος όλα σου τα όχιΚι όλα εκείνα σου τα μουδιασμένα ναιΚραδαίνεις...
