από Alexia Iliadou | Ιαν 27, 2015 | Χωρίς κατηγορία
Υπάρχουν άνθρωποι τόσο υποκριτές, τόσο ύπουλοι και γενικώς τόσο υπό-, που τους περνάς για την προσωποποίηση της ειλικρίνειας και της αυθεντικότητας. Την πρώτη ίσως μόνο στιγμή που θα συναντηθούν συνειδητά τα βλέμματά σας, νιώθεις το... από Alexia Iliadou | Ιαν 6, 2015 | Χωρίς κατηγορία
Κάποια στιγμή, μετά από χρόνια πίστεψε πια η Σελήνη πως είναι αυτόφωτη. Μιας και μοναχικές ψυχές την εξυμνούν μέσ’ από στίχους ξέχειλους απαισιοδοξία κι αγκαλιασμένα ζευγαράκια ψιθυρίζουν κάτω απ’ τη θαμπάδα της όρκους αιώνιας τάχα μου αγάπης. Ενώ τον ήλιο επιδεικτικά... από Alexia Iliadou | Ιούλ 23, 2014 | Χωρίς κατηγορία
Ερωτεύεσαι κιόλας, πανάθεμά σε… Και ποιος μετά πάλι θα σε μαζεύει; Αφού δεν αρέσω στον φίλο σου τον πλούσιο κομμουνιστή διότι δεν είμαι αρκούντως απόλυτη ούτε στα λόγια πολύ προσεκτική Κι εφόσον εξ αρχής (θα) με περιφρονεί η μεγαλοαστή σου γκόμενα... από Alexia Iliadou | Μάι 17, 2014 | Χωρίς κατηγορία
Οι άνθρωποι καμιά φορά πεθαίνουν σαν νιώσουν πώς θα μπορούσε να είναι η ζωή και δεν θα είναι… Σαν δουν τον άγγελο που θά ‘ταν φύλακας, μα δεν θα είναι… Πεθαίνουν… Όχι με το μαχαίρι. Συχνότερα με ένα άφημα, ένα μαράζωμα… και... από Alexia Iliadou | Ιαν 1, 2014 | Χωρίς κατηγορία
Να μην βαριόμαστε και να εξελισσόμαστε και κάθε τέρμινο απ’ την αρχή να αγαπιόμαστε.
