Ήταν κάποτε ένας βασιλιάς με μια πολύ όμορφη κόρη, τη Χιονάτη. Μόνος, καθώς ένοιωθε στο μεγάλο παλάτι, κάποτε ξαναπαντρεύτηκε. Η καινούρια βασίλισσα ήταν πολύ όμορφη, αλλά ζηλιάρα και κακιά. Είχε ένα μαγικό καθρέφτη και κάθε μέρα κοιταζόταν σ’ αυτόν και ρώταγε: «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποια είναι η ωραιότερη απ’ όλες;» Ο καθρέφτης απαντούσε: «Ω, βασίλισσα, εσύ είσαι η ωραιότερη απ’ όλες».
Τα χρόνια όμως πέρασαν και μια ημέρα ο καθρέφτης τής είπε: «Είσαι όμορφη. Αλλά η Χιονάτη είναι πιο όμορφη από σένα».
Η βασίλισσα θύμωσε πολύ κι έβαλε έναν κυνηγό να πάει τη Χιονάτη στο δάσος και να τη σκοτώσει. Εκείνος όμως τη λυπήθηκε και την άφησε στο δάσος. Η Χιονάτη περιπλανήθηκε για λίγο, αλλά γρήγορα βρήκε μία καλύβα και μπήκε μέσα. Εκεί ζούσαν εφτά νάνοι, που την καλοδέχτηκαν κι έζησε για λίγο ευτυχισμένη κοντά τους.
Μια μέρα όμως η βασίλισσα ρώτησε ξανά τον καθρέφτη κι εκείνος της είπε, ότι η Χιονάτη ήταν η ωραιότερη κι ότι ήταν με τους εφτά νάνους στο δάσος. Τότε η βασίλισσα έφτιαξε ένα δηλητηριασμένο μήλο, ντύθηκε σαν χωριάτισσα, πήγε στο δάσος και έπεισε τη Χιονάτη να φάει λίγο απ’ αυτό. Η Χιονάτη έπεσε κάτω σχεδόν νεκρή.
Την επόμενη μέρα ένας νέος πρίγκιπας πέρασε απ’ το δάσος, την ερωτεύτηκε και την πήρε μαζί του. Στο δρόμο έπεσαν σε μια λακκούβα, πετάχτηκε το κομμάτι του μήλου απ’ το λαιμό της Χιονάτης και ξύπνησε. Είδε τον πρίγκιπα, της άρεσε κι εκείνης πολύ, παντρεύτηκαν και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…
…έζησαν πολλά-πολλά χρόνια αθάνατοι κι ευτυχισμένοι στον κόσμο του παραμυθιού τους. Κάποια μέρα όμως, σε μία άλλη διάσταση –έξω απ’ τα παραμύθια- κάποιος επιστήμονας θέλησε να ζωντανέψει τον πρίγκιπα και τη Χιονάτη και τους 7 νάνους και να τους φέρει να ζήσουν στον αληθινό κόσμο! Χάρηκαν όλοι πολύ, νόμιζαν, πως θα πάνε ένα όμορφο ταξίδι αναψυχής.
Ο επιστήμονας τους έφερε να ζήσουν στην Ελλάδα, να ζήσουν το μύθο τους. Βρήκαν ένα πολύ ωραίο σπίτι στο Κολωνάκι, στην Σπευσίππου, ένα σπίτι με ωραίο κήπο και πυκνή βλάστηση και χτισμένο πάνω στο λόφο, έτσι, ώστε να βλέπει όλην την Αθήνα μέχρι τη θάλασσα μακριά στον ορίζοντα.
Έζησαν για λίγο ευτυχισμένα εκεί, όμως μέρα με τη μέρα ο πρίγκιπας άλλαζε. Δεν είχε πια το παλάτι του, τους υπηρέτες του, δεν ήταν καν αθάνατος και έπρεπε και να δουλεύει, για να ζήσει τον εαυτό του και την όμορφη Χιονάτη. Άρχισε να τα βάζει με τους νάνους. Δεν τους ήθελε μες στα πόδια του.
Και θύμωνε με τη Χιονάτη, αχ, πώς θύμωνε με τη Χιονάτη. Άρχισε να την κατηγορεί, πως το μόνο, που ήξερε να κάνει, ήταν να παίζει με τους νάνους, πως ήταν χαζή, πως θα ‘πρεπε να βγει λίγο έξω απ’ το σπίτι, να δει, πώς είναι ο καινούριος τους κόσμος.
Η Χιονάτη δεν ήθελε. Περνούσε καλά μέσα στο όμορφο σπιτικό της κι εξάλλου είχε ακούσει τόσα πολλά γι’ αυτόν τον περιβόητο έξω κόσμο. Ήταν σχεδόν σα να τον γνώριζε. Όχι, δεν χρειαζόταν να βγει έξω να τον δει.
Ο καιρός περνούσε όμως κι οι δυο τους απομακρύνονταν. Ο πρίγκιπας άρχισε να κουράζεται πολύ με τη Χιονάτη, να φεύγει το πρωί απ’ το σπίτι και να γυρνάει αργά το βράδυ. Ώσπου μια μέρα, ερωτεύτηκε μιαν άλλη γυναίκα και άφησε τη Χιονάτη μονάχη της μες στο μεγάλο σπίτι. Κι οι νάνοι έφυγαν, γιατί έπρεπε κι αυτοί να δουλέψουν… ήταν δύσκολη η ζωή στην Αθήνα…
Κι έτσι ο όμορφος κόσμος της Χιονάτης κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Ο πρίγκιπας παντρεύτηκε την άλλη γυναίκα και πήγε να ζήσει μαζί της στη Νέα Μάκρη. Του είχαν τελειώσει τα χρήματα, που είχε φέρει απ’ τον παλιό τους κόσμο κι έγραφε ρομάντζα για μικρές δεσποινίδες, για τον κόσμο των παραμυθιών και του αιώνιου έρωτα.
Κι η Χιονάτη έφυγε απ’ το σπίτι της Σπευσίππου κι έπιασε ένα δυαράκι στη Σκουφά, πάνω απ’ τα πολλά bar. Δεν χρειαζόταν να δουλεύει, είχε φέρει μαζί της διαμάντια και χρυσαφικά απ’ τον αλλοτινό της κόσμο, τον ονειρικό κι όποτε χρειαζόταν πουλούσε κάποιο και ζούσε.
Εκεί ζει ακόμη μονάχη. Και κάθε πρωί, μόλις ξυπνάει, κοιτάζει το κουρασμένο πια πρόσωπό της στον καθρέφτη και ρωτάει: «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποια είναι η ωραιότερη απ’ όλες;»
Η ωραιότερη απ’ όλες είναι η Σελήνη.
Προσπαθώ εδώ και πολλήν ώρα να επισημάνω την αλληγορική σημασία της επέκτασης του μύθου στην αληθινή ζωή και ομολογώ πως δεν είναι και τόσο εύκολο…
Επιμένω:το μυαλό σου synas παίρνει παράξενες στροφές…
Με αγάπη πάντα,
kyriaz
Άσχετο . Σ’ ευχαριστώ που μπήκες στο υπό κατασκευή blog μου και μου είπες ότι ο Myckey μπορεί να μου λύνει τις απορίες , σχόλιο αργότερα.
Παιδιά βοήθεια στο comment πως βάζουμε εικόνα,όχι του Χριστού ρεεεε!!όπως έχειο Kapsokalyvas ή o Kyriaz,Στο Blog μου ότι έχετε ευχαρίστηση
Kyriaz said….Επιμένω: το μυαλό σου synas παίρνει παράξενες στροφές…
Διαφωνώ κάθετα και οριζοντίως, κρίμα kyriaz που είσαι και ποιητής, δεν βλέπεις πόση τρυφερότητα έχει μέσα το κείμενο της Synas για την Χιονάτη;
Αγαπητή Synas σε ένα παλιό σχόλιο μου σου είχα γράψει ότι ότι η πηγή του χιούμορ είναι η θλίψη και μου απάντησες με κάτι σχετικό.
Πιστεύω ότι μέσα σου έχεις πολύ θλίψη, το χιούμορ αποτελεί την άμυνα σου για να μην το καταλαβαίνουν οι γύρω σου.
Από μικρή είχες κτίσει ένα κόσμο μαγικό και ζούσες μέσα χαρούμενη και ευτυχισμένη, είχες πιστέψει δε ότι όλη σου η ζωή θα κυλάει χαρούμενα και ευτυχισμένα.
Αυτό δε, μπορεί να συνέβη ή διότι πέρασες ευτυχισμένα παιδικά χρόνια και νόμιζες ότι θα συνεχιστούν ή ότι πέρασες δύσκολα παιδικά χρόνια και ο παραμυθένιος κόσμος που έχτισες ήταν για να αμύνεσαι από το δύσκολο περιβάλλον σου.
Εγώ νομίζω ότι πρέπει να βγεις από τον παραμυθένιο κόσμο σου και να αντικρίσεις τον δύσκολο κόσμο μας .
Το μυαλό σου δουλεύει σωστά ,απλά για να ζήσεις στον κόσμο μας πρέπει να δουλεύει ανάποδα, όπως όλων μας
Είναι κρίμα να πουλάς τους θησαυρούς της ψυχής σου για να ζεις ,κάποτε θα τελειώσουν, και τότε…….
ΑΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ,ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΕΙΣ.
Synas γιατί τα σχόλια μου βγάζουν από κάτω ένα σκουπιδοντενεκέ;Μήπως αυτά που γράφω είναι για τα σκουπίδια;;;;
kolassas said:
“Διαφωνώ κάθετα και οριζοντίως, κρίμα kyriaz που είσαι και ποιητής, δεν βλέπεις πόση τρυφερότητα έχει μέσα το κείμενο της Synas για την Χιονάτη;”
Φυσικά και διακρίνω την τρυφερότητα…
Κάτι άλλο ήθελα να επισημάνω:τη δική μου αδυναμία να κατανοήσω τη συμβολική σημασία των λεγομένων της-τίποτε παραπάνω…
Πιστεύω όμως πως η synas θα κατάλαβε πολύ καλά τι εννοούσα…
(Θ’ ανοίξουμε πόλεμο τώρα για το τι εννοούσε ο ποιητής…;)
Γεια σας, παιδιά, σε όλους.
Δεν είμαι στις καλές μου.
Αυτό είναι όλο…
Καλή η Χιονάτη Σύνα, τι θα έλεγες και για τη Σταχτομπούτα?
Είναι καλή ιδέα η αναδιήγηση…
εμένα που είμαι η ωραιότερη στον κόσμο, όπως βλέπετε από τη φωτογραφία μου αρέσει πολύ. Πάω να σπάσω τον καθρέφτη για σιγουριά.
kolassas σου έγραψα στο blog σου οδηγίες.
Kyriaz said:(Θ’ ανοίξουμε πόλεμο τώρα για το τι εννοούσε ο ποιητής…;)
Make LOVE no war!!!!!!
Γειά σου Χιονάτη!
Λοιπόν, στο μπαράκι μια μέρα πέρασε ο κολλητός του Βαρδινογιάννη, που ήταν και VIP μοντέλλο στου Γκούτσι, χοντρά φράγκα, καλό κι εργατικό παιδί, κουλτουριάρης κιόλας, προικισμένος στα όλα του (γκουχ!), σε είδε, έπεσε ξερός και όταν συνήλθε…
Σύνας φορ έβερ!
Απλώς πες μας πότε το τοποθετείς χρονικά το χάππυ εντ αυτό, να σου πούμε κι εμείς ζήτωωωωω!
(κι από κει και πέρα, οι καθρέφτες μόνον Ντιορ! Οχι παίζουμε!!!)
Αχ αυτά τα υπέροχα παραμύθια όπου κανείς δεν χρειάζεται να δουλεύει!
Και τα άλλα τα πιο καινούργια που οι κουρασμενοι ήρωες ζουν στη Σκουφά, ή στη Νέα Μάκρη και ποτέ στο Κερατσίνι ή το Καματερό… κι αυτά καλά είναι.
μπράβο synas….
το ίδιο αδιέξοδο περνάω με τη δικιά σου χιονάτη.. για άλλους λόγους..
Σας ευχαριστώ όλους πολύ για τα σχόλιά σας. Και συγγνώμη, που σας είχα παραμελήσει λίγο… Είχα μπλεξίματα… Τώρα όμως επιστρέφω δριμύτερη!
Mirror, mirror,
on the wall,
who’s the fairest
of them all?
SYNAS!!!!
(yessss!)
:)))
Τι μου γράφεις, μωρή Αφροδίτη, συνέχεια; Δεν είμαι εγώ η Χιονάτη! Εγώ όλο μες στον ήλιο κάθομαι: μάλλον τείνω προς το Σταράτη! Και είπαμε: η Σταράτη τον έχει βρει τον πρίγκηπά της, απ’ τα 22! Και τον καθρέφτη τον αποφεύγει… (βλ. Εγώ και το σώμα μου) Τα ίδια θα λέμε πάλι;