Καλοκαίρι. Ζέστη. Ο τζίτζικας ξαπλωμένος πάνω στο κλαδί ενός δέντρου τραγουδάει.
Ο μέρμυγκας περνά από κάτω, φορτωμένος έναν τεράστιο σπόρο.
– Ρε μέρμυγκα, ανέβα ν’ αράξουμε μαζί. Τι τρέχεις όλη μέρα σα μαλάκας καλοκαιριάτικα;
– Αχ, τζίτζικα, επιπόλαιε τζίτζικα, τεμπέλη τζίτζικα! Το χειμώνα θα τρέμεις στ’ αγιάζι και το χιονιά και θα με παρακαλάς για ένα ζεστό πιάτο φαϊ.
Περνάει το καλοκαίρι, το φθινόπωρο κι έρχεται ο χειμώνας.
Ο μέρμυγκας, κουλουριασμένος στον καναπέ του σπιτιού του και τυλιγμένος με μια κουβέρτα, βλέπει τηλεόραση και πίνει το βραδινό του ουισκάκι.
Ξαφνικά ακούει απ’ έξω φασαρία, κορναρίσματα, φωνές. Πάει στο παράθυρο, καθαρίζει με το μανίκι του το νοτισμένο τζάμι και τι να δει;
Ένα Landrover φορτωμένο ως τα μπούνια και το τζίτζικα περιτριγυρισμένο από αιθέριες υπάρξεις να του φωνάζει:
– Ε, μέρμυγκα , έρχεσαι μαζί μας για σκι στον Παρνασσό; Θα τα περάσουμε φίνα!
Κι ο μέρμυγκας:
– Όχι, τζίτζικα, δεν θα έρθω. Αλλά, αν τυχόν συναντήσεις στο δρόμο σου τον Αίσωπο, να του πεις, ότι γαμιέται!
(Άλλοι στηρίζουν την οικονομία, άλλοι γεύονται τους καρπούς αυτής της ανάπτυξης… Αλλά η χαρά της ζωής παίζεται και στη νοοτροπία…)
Ο υδρόβιος κόσμος πάλι συμβολικά είναι κατά τι πιο πολυδιάστατος. Αποτελείται από καρχαρίες, δελφίνια και γαύρους. (Τσιπούρες, σολομοί, λαυράκια κλπ. ανήκουν στην κατηγορία «γαύροι». Στο μέγεθος διαφέρουν…)
Οι γαύροι βέβαια έχουν συχνά-συχνότατα για αρχηγό τους έναν καρχαρία –στην Ελλάδα τουλάχιστον σίγουρα- αλλά κι αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία…
Ο καρχαρίας είναι αρπακτικός, το δελφίνι μια ήρεμη, παιχνιδιάρικη δύναμη, οι γαύροι… γαύροι… Θύματα…
Το δελφίνι, εκτός του γνωστού γεγονότος, ότι νικά τον καρχαρία, έχει και μια άλλη μεγάλη διαφορά απ’ αυτόν: ο καρχαρίας, αν τυχόν ξεπέσει, γίνεται κι αυτός ένας ωραιότατος μεζές στο τραπέζι δίπλα στην πιατέλα με τους πολλούς γαύρους. Έχετε ακούσει όμως ποτέ φιλέτο δελφινιού;
Ποιος μπορεί να φάει κάτι, που ξέρει να ερωτεύεται και να πονά για το ταίρι του;
Ποιος μπορεί να φάει κάτι, που του αρέσει να παίζει;
Ποιος μπορεί να φάει κάτι, που χαμογελά;
Χαρά ή ανακούφιση;
Σύνθημα γραμμένο σε αθηναϊκό τοίχο:
“Καλά, ο τζίτζικας δεν δουλεύει. Αλλά και το μυρμήγκι δεν τραγουδά…”
Το κάνουμε όλοι μας και συνήθως δεν το καταλαβαίνουμε…
mariosp, παιχνιδιάρικη διάθεση…
dodos, και ο οικοδόμος Δημήτρης Παπαμιχαήλ δουλεύει και τραγουδά ταυτόχρονα!
g help me, άσχημο να το “κάνεις” και να μην το καταλαβαίνεις κιόλας! Χαμένος κόπος!