Για να «συναντηθείς», πρέπει να παλέψεις.
Όχι κατ’ ανάγκην με τον απέναντι
–ενίοτε (ή συνήθως;) ΚΑΙ με τον απέναντι,
αλλά κυρίως με την εκατέρωθεν ορμή.
Τι είναι η συνάντηση; Μία κατά μέτωπον επίθεση στην ουσία, μία αντι-μετώπιση.
Η διαφορά τους είναι πως στη συνάντηση κρατιέσαι λίγους πόντους μακρύτερα από το κούτελο του άλλου.
Όμως… στην αρχή… όταν δε γνωρίζεις την ορμή του, ούτε ελέγχεις τη δική σου, αναπόφευκτα θα κουτουλήσεις.
Μέχρι να μάθεις να κρατάς τις δέουσες αποστάσεις και την επιθυμητή ταυτοχρόνως εγγύτητα.
Όποιος αποφεύγει τον κίνδυνο της κουτουλιάς, δεν θα συναντηθεί ποτέ με κανέναν.
…
Ξέρεις όμως, στη πραγματική συνάντηση έχεις το έκτο συναίσθημα που σου λεει πως να φερθείς. Που δεν μπορεί να λειτουργήσει πλήρως στο νετ. Εγώ τουλάχιστον έχω καλά αναπτυγμένο αυτό το έκτο συναίσθημα, αλλά δεν πρέπει να λείπουν και η όραση και η ακοή και η όσφρηση, όλα μαζί.
Aχαχαχα!Ξερω ποθεν αντλησες το θεμα!!!ΧΧΧΙΙΙΙ!χι,χι!Πριτσ που θα ξαναμιλησω…δεν θα παιζω εγω το ”αιμα κι αμμος”.Βρομιε αν μπορεις ελα να μιλησεις και για μενα οσον αφορα τις κουτουλιες…!Σματς Synas!
syna μου..και πότε δεν έχεις δίκιο.-))
Εκτός αυτά που, σωστά αναφέρει ο πανόπτης, είναι και το άλλο..
Η κουτουλιά είναι σαν την χειραψία.
Χαιρετάς χαλαρά ;
Nερόβραστος..ή ξενέρωτος !
Χαιρετάς “σφιχτά ;
Σιγά ρε βλάκα..θα μου σπάσεις τα δάχτυλα!
Τώρα το δυσκολεύεις..
Ρίχνεις “κουτουλία”;
Για πιά με πέρασες, αναξιοπρεπή.!
Δεν ρίχνεις, πάς με το μαλακό..
Άσε ρε παιδί μου..ή πέστο στα ίσα ή μην το γυροφέρνεις, με παρεξήγησες!
Έλα τώρα,synas..ώρα είναι μ’ αυτά να αρχίσουμε τίς κουτουλιές και να ανοίξουμε κεφάλια, μπάς και συνέλθουν, μερικά..γιατί τάλλα…θα μας αφήσουν καρούμπαλα!
-))
(το μέτρο,λείπει, και οι απόψεις πολλές)
Την καλημέρα μου…
(εσύ καλά τα λές, αλλά μην κρίνεις εξ ιδίων..)
Εδώ ΤΑΥΡΙΝΑ!Ειδίκευση οι κουτουλιές.
Είδα κόκκινο-ορμή και όρμησα!
Τι μπορεί να κάνει μια κουτουλιά;;
Να σπάσει 2 φλυτζάνες του καφέ πλήρεις (με τα πιατάκια τους μαζί),2 ποτήρια ουίσκι,4 ποτήρια νερό(τα δύο άδεια)1 τασάκι…α ναι!ΚΑΙ το τραπεζάκι!Τη γλύτωσε το φτηνοβαζάκι με το άνθος.(‘Ηταν πλαστικούρες γι αυτό)!
πανόπτη, ε βέβαια… αλλά και πάλι… τις κουτουλιές σου θα τις ρίξεις.
faraona, έλα… πες μας!
σπίθα, μπα… δεν κρίνω εξ ιδίων. Απλά θεωρώ πως καλύτερα ειναι να δοκιμάσεις να βρεις τον άλλον. Με όποιον κίνδυνο… Δεν γίνονται σχέσεις εκ του ασφαλούς κι εκ του μακρόθεν… δυστυχώς.
ανάσα του βορρά, καλά, είπαμε… μην διαλύσουμε κι όλο το σπίτι! ΛΟΛ!
για να συναντηθείς πρέπει να είσαι “εσύ”. ούτε κάτι λιγότερο ούτε κάτι περισσότερο. και για να το μάθεις αυτό πρέπει να δοκιμάσεις να συναντηθείς… και ότι προκύψει δεν είσαι εσύ που το προκάλεσες αλλά η φυσική ορμή και των δύο… και είναι σαν ένα παιγχνίδι… σαν δυο μπίλιες που συγκρούονται… υπάρχουν τόσες πιθανότητες !!!
desapoin3ison4, αν ξέρεις ποιος είσαι εσύ κι αν ξέρει κι ο άλλος ποιος είναι αυτός… Πόσα μαθαίνεις όμως για τον ίδιο σου τον εαυτό από μια τέτοια “σύγκρουση”! Και ναι, δεν το προκαλείς εσύ, η τύχη σου η παράξενη το προκαλεί… κάποιοι παιχνιδιάρηδες θεοί, που μας ανακατεύουν και γελούν μαζί μας…