14 Σχόλια

1. 

   par...alogos στο 10 Φεβρουαρίου, 2008 σε 8:51 μμ

   Όχι μόνο τα έχω σκεφτεί, τα έχω κάνει κιόλας. Και τα τέσσερα…

   Απάντηση
2. 

   tzotza στο 10 Φεβρουαρίου, 2008 σε 9:25 μμ

   το να αγαπας πραγματικα και unconditionally πολλες φορες φερνει και ακραιες αντιδρασεις και σκεψεις…
   μονο το να αυτοκτονησω δεν εχω ποτε σκεφτει…
   τα αλλα ναι…
   το παραδεχομαι..και δεν μετανιωνω ποτε που με εφτασε καποιος σε αυτα τα σημεια!!!

   καλο βραδυ..
   σε φιλω
   🙂

   ps ποτε προλαβαινεις καλη μου και γραφεις τοσα πολλα???εχω homework μου φαινεται!!! :))))

   Απάντηση
3. 

   Ανασα του Βορρα στο 11 Φεβρουαρίου, 2008 σε 8:14 πμ

   Βρε Σύνα!!!
   ΑΝ ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ όλα αυτά που λες, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν(τους)αγαπάμε και το μόνο που αγαπάμε είναι ο ανασφαλής εαυτούλης μας, που ζητάει αποδείξεις και …”επιδείξεις” αγάπης…έτσι…για να καλύψει τα κενά του και να έχει να πορεύεται, κάτι σαν την ταινία παιδική(?) ταινία “Hocus pocus” να ρουφάμε τη αγάπη των άλλων για να έχουμε να πορευόμαστε και να ζούμε μια και δεν έχουμε δικιά μας (αγάπη).

   Με αγάπη Ανάσα!

   Απάντηση
4. 

   Ανώνυμος στο 11 Φεβρουαρίου, 2008 σε 8:31 πμ

   Καλά τα λες στον τίτλο σου. Είναι σκέψεις που πολλοί έχουμε κάνει συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου αλλά ….. στην εφηβεία!!!
   Τώρα αν κάποιοι συνεχίζουν έτσι θα ναι μάλλον αυτό που ονομάζουμε παρατεταμένη! Καλή εβδομάδα

   Απάντηση
5. 

   melomenos στο 11 Φεβρουαρίου, 2008 σε 9:32 πμ

   ποτέ δεν τα σκέφτηκα
   αλλά είχα φίλους/ες που αμέτρητες φορές συζητάγαμε τα συγκεκριμένα θέματα, γιατί στην εφηβική επανάσταση του μυαλού σε πολλά παιδιά περνάνε τέτοιες σκέψεις.

   καλημέρα σου

   Απάντηση
6. 

   3 parties a day στο 11 Φεβρουαρίου, 2008 σε 11:53 πμ

   Εννοείται…

   Απάντηση
7. 

   3 parties a day στο 11 Φεβρουαρίου, 2008 σε 11:54 πμ

   Παράλογε, αυτοκτόνησες; !!!

   Απάντηση
8. 

   Αλεξία Ηλιάδου (synas) στο 11 Φεβρουαρίου, 2008 σε 12:31 μμ

   par…aloge, από το Υπερπέραν γράφεις; 🙂

   tzotza, δεν μου κάνουν για unconditional αυτές οι αντιδράσεις… Απελπισία μπορεί. Αδυναμία να αποδέχεσαι τα πράγματα ως έχουν.

   ανάσα του βορρά, πολύ ωραίο σχόλιο…

   pussy, και πολλές μανάδες το κάνουν αυτό… Θυμάσαι στις ελληνικές ταινίες; “Αχ, η καρδιά μου, η καρδιά μου…”;

   melomenos, στην εφηβεία είναι συχνά αυτά τα φαινόμενα, αλλά όχι μόνο. Αυτοκαταστροφικοί πάσης ηλικίας σκέπτονται έτσι και βλάπτουν τον εαυτό τους με διάφορους τρόπους, συνειδητά ή ασυνείδητα… Οι αυτόχειρες, δε, φτάνουν ως το τέλος…

   3 pad, πολλοί θα απαντούσαν “Όχι βέβαια!” κι όμως μπορεί να το κάνουν, χωρίς καν να το καταλαβαίνουν… Να επιτίθενται στον εαυτό τους, με ενδόμυχο σκοπό να φέρουν τον κόσμο στα μέτρα τους.

   Απάντηση
9. 

   tzotza στο 11 Φεβρουαρίου, 2008 σε 1:54 μμ

   χμμμμμ…
   τωρα που το ξανασκεφτομαι μαλλον εχεις δικιο…
   πολυ μαιλστα…
   anyways….

   καλο απογευμα..
   🙂

   Απάντηση
10. 

    τo τέρας της «αμάθειας» στο 11 Φεβρουαρίου, 2008 σε 1:58 μμ

    Έγω λέω πως αν χρειαστεί να κάνω όλα (ή κάτι από) αυτά μάλλον ΔΕΝ αξίζει ούτε να τους σκέφτομαι, πόσο μάλλον να τους αγαπώ κιόλας!!

    Απάντηση
11. 

    ΩΣΗΕ στο 11 Φεβρουαρίου, 2008 σε 2:00 μμ

    NAI

    Απάντηση
12. 

    Dawkinson στο 11 Φεβρουαρίου, 2008 σε 4:19 μμ

    ναι.γιατι εκπροσωπούσαν όλες μας τις φρούστρες και γιατι οι ορμόνες μας, μάς έκαναν χημικό πόλεμο.

    Απάντηση
13. 

    faraona στο 11 Φεβρουαρίου, 2008 σε 5:29 μμ

    Oυουουουου!!!!!!τακανα λεει?Αλλα ειχα γονεις με χιουμορ κι αυτο μας εσωσε ολους.Φιλια!

    Απάντηση
14. 

    Αλεξία Ηλιάδου (synas) στο 11 Φεβρουαρίου, 2008 σε 6:04 μμ

    tzotza& ωσηε, ανθρωπάκια είμαστε όλοι… μικρά κι αδέξια…

    τέρας της αμάθειας, έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να εκβιάσεις την αγάπη. Ούτε όμως και να την σκοτώσεις με το νου…

    dawk, χημικό πόλεμο… ΛΟΛ! Ναι, στην εφηβεία, ναι. Υπάρχουν όμως και στιγμές που η ψυχή μας κάνει ατομικό-πυρηνικό πόλεμο. Και τότε τα πράγματα γίνονται άκρως επικίνδυνα.

    faraona, ναι… το χιούμορ σώζει ζωές!

    Απάντηση