Δεν πήγα τελικά πουθενά,
γιατί ο καιρός ήταν σκατά.
Τουλάχιστον είδα κάτι φίλους και
κάθισα σπίτι με το σύντροφό μου.
Κάτι είναι κι αυτό.
Θέλω να εκφραστώ με κάποιον τρόπο και δεν βρίσκω την άκρη του νήματος.
Το blog αυτό το νόημα έχει κυρίως.
Μ’ αρέσει να γράφω σκέψεις, αλλά δεν μ’ αρέσει καθόλου η πολυλογία.
Δεν μπορώ να διαβάσω μυθιστόρημα. Μου φαίνονται ανούσια και φλύαρα.
Ειδικά η γαλλική σχολή.
Μ’ αρέσουν τα δοκίμια, η φιλοσοφία και τα βιβλία, που καταπιάνονται με συγκεκριμένα θέματα και τ’ αναλύουν με επιστημονικό τρόπο.
Αλλά κυρίως η ποίηση & τα παραμύθια για μεγάλους.
Λίγα λόγια, γεμάτα ουσία.
Έτσι θα ήθελα να γράψω κάποτε. Μεστά.
Σε διάβαζα – ανέκαθεν. Είπα να σου γράψω, από αυτό που είπες στην Παράγραφο. Τόσο παραστατικό! 666-166.
Η μασκώτ της ψυχής μας… έτσι τη νιώθω. Με (αν είναι δυνατόν) την καλή έννοια… Μας κουτσάρει, καθημερινά.
Σόρι αν δεν έχει σχέση με αυτό που λες.
Συμμερίζομαι αυτό που λέτε: λίγα λόγια. Συμπυκνωμένος λόγος. Μ΄αρέσει.
Και μ΄αρέσουν οι φωτογραφίες. Δικές σας;
Γεια σας, yannis h & dodos!
Οι φωτογραφίες είναι του συντρόφου μου. Τον έβαλα τώρα να μου τραβάει επί τούτου για το blog!
“Αλλά κυρίως η ποίηση & τα παραμύθια για μεγάλους.
Λίγα λόγια, γεμάτα ουσία.
Έτσι θα ήθελα να γράψω κάποτε. Μεστά.”
Αυτό ήθελα κι εγώ από…μικρός.Ώσπου έγραψα κι ένα παραμύθι για μεγάλους.Θα χαρώ να το διαβάσεις στο μπλογκ μου και να μου πεις τη γνώμη σου (είναι σε δυο ποστ)…
Γεια σου, kyriaz!
Θα περάσω οπωσδήποτε να διαβάσω το παραμύθι σου.
Χαίρομαι πολύ, που πέρασες.
“Έτσι θα ήθελα να γράψω κάποτε. Μεστά.”
Διαβάζω τώρα τα postάκια που ανεβάζεις… Έτσι νομίζω ότι γράφεις. Πολύ ωραία και πολύ μεστά.
Φιλικά, Ξ.
Σ’ ευχαριστώ πολύ, Ξένια.