Είναι κάτι άνθρωποι, τόσο γλυκείς…
που συμπονούν τον συνάνθρωπο, ενδιαφέρονται, συμπαραστέκονται ενεργά…
Ειλικρινά, το γεγονός αυτό με εκπλήσσει όταν το συναντώ. Και με συγκινεί αφάνταστα.
Όταν βλέπεις τους περισσότερους να μην δίνουν δεκάρα ούτε καν για τους δικούς τους… Όταν όλα τελικά ανάγονται στο θέμα «χρήμα» και στο πόσο θα μας κοστίσει εμάς η περιπέτεια του δίπλα… (κι ο χρόνος χρήμα είναι, έτσι δε λένε;)
Τότε πραγματικά βλέπεις εκείνους, τους άλλους, τους γνήσιους ανθρώπους σαν όαση μέσα στην έρημο των φιλάλληλων συναισθημάτων, σαν ήλιο πάνω από μια μαύρη θάλασσα εκατομμυρίων μίζερων Εγώ.
Δεν μπορώ παρά να νοιώθω ευγνωμοσύνη για την ύπαρξη τους και αν πίστευα στο Θεό, θα προσευχόμουν να είναι πάντα καλά και να μπορέσουν να γεννήσουν, να διαπλάσουν κι άλλους τέτοιους ανθρώπους, μήπως τυχόν γίνει κάποτε η ζωή μας πραγματικά ανθρώπινη.
η ευχή σου και δική μου
φιλιά
Εγώ πάντως γέννησα!
(Τι, δεν εννοούσες εμένα;)
Πόσο λυτρωτικό να το νιώθεις, synas. Πόσο σωτήριο οι άνθρωποι να αποκτούν πάλι πρόσωπο και υπόσταση. Τελευταία κι εγώ το είπα, αλλά επανέρχεται τόσο σπάνια πια.
Τη νύχτα ένα κερί είναι πιο λαμπερό από τον ήλιο.
Εκτός από τους γνήσιους ανθρώπους και η ευγνωμοσύνη είναι κάτι που τείνει να εκλείψει.
ΥΓ: Εύχομαι να πάνε όλα όσο πιο ανώδυνα γίνεται.
είσαι τυχερή, που σε αγγίζουν τέτοιοι άνθρωποι. δε χάνεις έτσι την ελπίδα και η μοναξιά δε γίνεται απειλή.
alkyoni, φιλιά!
3 pad, άντε διάπλασε κιόλας κι άσε τις μαγκιές εσύ! Ακόμα 8 είναι!
dora, σπάνια-ξεσπάνια υπάρχουν πάντως και τέτοιοι άνθρωποι. Κι αυτό μας δίνει ελπίδα.
chris, και πιο ρομαντικό επίσης… 🙂
ladybug, σ’ ευχαριστώ πολύ.
dawk, είμαι κι εγώ τυχερή που υπάρχουν, ναι.
Η ελεημοσύνη πάντως δεν είναι και τόοοσο αθώα ιστορία. Δεν εννοώ τους ανθρώπους που περνάνε μπροστά από τον άστεγο και του αφήνουν μισό ευρώ, τόσο όσο την οργανωμένη φιλανθρωπία.
Μην τα λέω εγώ, να τα πει ο Νίτσε:
“Η φιλανθρωπία είναι μια ανθρώπινη επινόηση που σκοπό έχει να διατηρήσει το status quo και να υπενθυμίσει το χάσμα μεταξύ εχοντων και μη εχόντων. Οι έχοντες θα νιώσουν πιο ισχυροί. Οι μη έχοντες δεν θα μπορέσουν ποτέ να ξεπληρώσουν τον ευεργέτη και έτσι θα μεγαλώνει η πόλωση.”
Καλώς σε βρήκα! 😉
Καλημέρα, με φτιάχνεις.
Ομορφαίνει η ματιά μας.
@synas.Δές το σημερινό post, περί Merrill Lynch, με την τεκμηρίωση και τις πηγές του. Μετά την ερώτηση σου, έψαξα, τι να κάνω.
Ναι, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι πράγματι. Μακάρι να γίνουν περισσότεροι.
Νομίζω πως κατά βάση οι άνθρωποι είναι καλοί, στην πλειοψηφία τους. Μα ο καιρός οι υποχρεώσεις τα προβλήματα δεν τους αφήνουν να ασχοληθούν και τόσο με την καλοσύνη τους. όταν όμως εμφανιστεί ένα σοβαρό γεγονός έρχεται στην επιφάνεια η ανθρωπιά τους. ( αν και εφόσον την έχουν δηλαδή – δε μιλάμε για τα γομάρια )
niemandsrose, καλώς ήλθες! Είμαι κι εγώ εναντίον της λεγόμενης “φιλανθρωπίας” 100%. Όμως μιλώ για ανθρώπους καθημερινούς, γνωστούς και φίλους, που προσφέρονται να σου δώσουν ένα χέρι βοηθείας χωρίς να αποσκοπούν πουθενά και χωρίς να περιμένουν κανένα αντάλλαγμα.
σπίθα, 🙂 Έλαααα! Καλό σου έκανα! Έτσι, πρέπει να σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον…
glenn, υπάρχουν κι είναι απορίας άξιον, πώς διάολο υπάρχουν ακόμα.
pussy galore, αν κάτι έχει πραγματική αξία στις ανθρώπινες σχέσεις, είναι η αφιέρωση του χρόνου μας.
έχω την αίσθηση πως δεν αναφέρεστε στην ποσότητα αλλά στην ποιότητα του αφιερούμενου χρόνου και το αναφέρω έχοντας διαβασει προηγούμενο, επιφανειακό σχόλιο.
καλημέρα.
Θ.
αυτοί είναι που κάνουν την διαφορά!
ευτυχώς!
διάβασα τα τελευταία σου ποστάκια όλα μαζί synas 🙂
όπως λέει κι η dawk όταν σε αγγίζουν έτσι οι άνθρωποι η μοναξιά δεν γίνεται απειλή 🙂
🙂
Θερμεσίλαε, προφανώς απαντάτε σε σχόλιο άλλου σχολιαστή… Εγώ προσωπικώς πάντως αναφέρομαι στην ποσότητα του χρόνου. Δεν το πολυκαταλαβαίνω αυτό με την ποιότητα, που το λένε συνέχεια -ειδικά σε σχέση με τα παιδιά. Τι θα πει “ποιοτικός χρόνος”, όταν βλέπεις τα παιδιά σου μόνο το ΣΚ; Όχι, εγώ θέλω ποσότητα χρόνου μ’ αυτούς που αγαπάω! Να το φχαριστιέμαι!
Η ποιότητα χρόνου αναφέρεται μάλλον περισσότερο στη μελέτη ή στην εργασία, όπου παίζει ρόλο η συγκέντρωση σ’ αυτό που κάνεις.
melomenos, πέστα ντε! Γιατί κάτι άλλοι λένε, πως οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά! Μού ‘δωσες ιδέα για ποστ τώρα…
mary, να σου πω την αλήθεια, έχω χρόνια να νοιώσω απειλητική τη μοναξιά. Ευνοούν βέβαια και οι συνθήκες, όμως κυρίως και για κάποιον περίεργο λόγο, σα να έχω ψιλοσυμφιλιωθεί με την ιδέα της μοναξιάς. Ή μάλλον της μοναχικότητας, θα έλεγα. Γιατί μοναξιά -ψυχική απομόνωση- δε νοιώθω σε καμία περίπτωση.
Αμήν!
Μην κοροϊδεύεις, ρε Γεράσιμε! Μας πιάνουν κι εμάς τα συναισθηματικά μας! Πειράζει; 🙂
ΟΕ-ΟΕ!!! Ανατρέψαμε σκορ 9 πόντων στο 1,5′!!! ΟΕ-ΟΕ!!!
Γεα!
Niemandsrose,
Και αν όλοι μας αντλούσαμε ευχαρίστηση αποκλειστικά, ή έστω σε μεγάλο βαθμό από την φιλανθρωπία, και δεν την χρησιμοποιώ με τη στενή της -οικονομική- έννοια, ο Νίτσε θα γνώριζε τον Μαρξ, με οικοδεσπότη τον Φρόυντ…
Αλλα ερωτώ, αν δεν επενέβαιναν οι ΜΚΟ στη Ρουάντα ή στο Νταρφούρ, ποιο κεφάλαιο, ποια απ’ όλες τις εβδομαδιαίες κυβερνήσεις και ποιο status quo θα ανέτρεπαν οι πρόσφυγες, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και μικρά παιδιά, για να επιζήσουν ή, ω του κλαυσίγελου, να διεκδικήσουν και ένα “καλύτερο μέλλον”; Κάτσε πρώτα να αποκτήσουν το αντικείμενο, και μετά βλέπουμε για το επίθετο.
Αξιόλογα και σημαντικά τα προϊόντα των ιδεολογικών μικρόκοσμων-μακρόκοσμων των μεγάλων Εγώ, αλλά χωρίς αντιστοίχιση με την εκάστοτε υπαρκτή, ρευστή και τρέχουσα κατάσταση, είναι σαν τ’ αεροπλάνα. Δεν πα’ να σε πάνε και στην Κίνα, αν δεν προσγειωθούν είναι μισή δουλειά…
Ανιδιοτέλεια δεν υφίσταται μεν, για την ιδιοτέλεια, ωστόσο, υπάρχουν πολλοί δρόμοι, όπως υπάρχουν και κάποιοι που δεν έχουν Εxpress Service…
Synas,
Που έμεινες πάλι;;;
Και στο είπα, πάρε Ιαπωνικό!
Α, ξέχασα…
Εε!Εε!Εε!,
Οο!Οο!Οο!,
φέρτε υπογλώσσια να πάμε τελικό!!!
Όλα τελευταία στιγμή γαμώ το κέρατό μου! Τελικά είμεθα έθνος αναβλητικό.
ναι..ειναι σπανιοι αυτοι οι ανθρωποι αλλα τοσο υπεροχοι..
καλημερουδια
φεγγαρενια φιλια
να’ξερες πόσο αναθεώρησα πρόσωπα και καταστάσεις αυτές τις μέρες που η κατάσταση του ποδιού μου με κράτησε μακριά από τον “εξω” κόσμο μέσα στο σπίτι…
είδα τέτοιο πραγματικό ενδιαφέρον και πράξεις από κάποιους ανθρώπους που δεν το περίμενα και πίστεψε με αισθάνθηκα άσχημα στην ιδέα ότι εγώ σε ανάλογη περίπτωση μπορεί να μην είχα πράξει ανάλογα προς αυτούς.
πραγματικά τους ευχαριστώ και ευχαριστώ και εσένα για αυτό το κείμενο “χαστούκι”.
reactor, αν δεν εκμεταλλευόταν ο άνθρωπος τον άνθρωπο, δεν θα υφίστατο καν η έννοια της “φιλανθρωπίας”. Θα ήταν δεδομένο, ότι αγαπάμε το είδος μας (είναι και γελοία ως όρος, άμα την συνειδητοποιήσεις…) Στις υπάρχουσες κοινωνίες όμως, ό,τι γίνεται προς βοήθεια αναξιοπαθούντων -ιδιοτελές ή αλτρουιστικό- θεμιτό είναι, αλλά δεν παύει να ενέχει την έννοια ανώτερος-κατώτερος.
φεγγαραγκαλιες, καλώς όρισες απ’ τα μέρη μας.
desposini savio, είδες; Όλοι λένε συνέχεια, πως οι φίλοι εξαφανίζονται όταν τους χρειάζεσαι. Αλλά πολλές φορές συνειδητοποιείς, πως έχεις φίλους, που δεν τους υπολόγιζες.