Επιλογή Σελίδας

Ψυχοβγάλματα

από | Ιούν 14, 2013 | Χωρίς κατηγορία


Οι άνθρωποι με αποδιοργανώνουν και με εξαντλούν. Δε νομίζω πως
το κάνουν επίτηδες, ούτε καν πως το συνειδητοποιούν. Πιθανώς να μην κάνουν και
τίποτε απολύτως. 
Έτσι κι αλλιώς για ό,τι κι αν μας συμβαίνει είμαστε εμείς υπεύθυνοι·
είτε γιατί το προκαλούμε, είτε γιατί το αφήνουμε να συμβεί, είτε γιατί το
αποδεχόμαστε, είτε γιατί απλά το ερμηνεύουμε και το εκλαμβάνουμε με αρνητικό τρόπο.
Παρ’ όλα αυτά τα απολύτως τετριμμένα που μόλις σας αράδιασα
και παρόλο που έχω μεγαλώσει πια αρκετά ώστε να ξέρω τι μου συμβαίνει, κάθε μου
επαφή με τους ανθρώπους έχει πάνω μου αυτό το περίεργο και ακόμα δυσανάγνωστο effect.
Το σκέφτομαι από ‘δώ, το σκέφτομαι από ‘κεί και τείνω να
καταλήξω στο συμπέρασμα πως το θέμα είναι ενεργειακό. 
Πως για κάποιον λόγο η ενέργεια
των άλλων διαπερνά με ευκολία τον προσωπικό μου χώρο και τον ανακατεύει: 
σα να
μπαίνει κάποιος στο δωμάτιό σου κι αρχίζει να κάνει σουλάτσο, να διαβάζει τα
τετράδιά σου, 
να ψάχνει το κομπιούτερ σου, να καπνίζει, να σου αλλάζει διακόσμηση…
και κυρίως να κριτικάρει τα πάντα.
Ναι, αυτό νομίζω είναι: νιώθω πως όλοι συνεχώς έχουν άποψη
για καθετί που κάνω και κυρίως γι’ αυτό που είμαι.
Στο βλέμμα ακόμα και των πιο
ευγενικών ανθρώπων διακρίνω πάντα την κρίση… και την επίκριση· 
ένα διαρκές σκανάρισμα
ολόκληρης της ύπαρξής μου.
Κατά πάσα πιθανότητα έτσι είμαστε οι άνθρωποι όλοι, αυτό κάνουμε:
είμαστε με το δάχτυλο σε κάποια νοερή σκανδάλη.
Όμως εμένα αυτό με αρρωσταίνει· για μεγάλο διάστημα απλά απέφευγα
τις συναναστροφές. 
Τελικά, συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει ζωή χωρίς τη
συνεχή ανάμειξη των ενεργειών, 
αρνητικών και θετικών, ατομικών και συλλογικών, και πως ο αναχωρητισμός είναι μάλλον φυγοπονία.
Ως ζώντες και ενεργοί άνθρωποι οφείλουμε στον εαυτό μας μονάχα
ένα πράγμα: 
να ανανεώνουμε & να ενισχύουμε διαρκώς την δική μας ενέργεια, παντοιοτρόπως, 
ώστε να μην πέφτουμε κάτω με ένα φύσημα… κριτικής, κακίας, γρίπης, βίας και τυραννίας…
Τότε και μόνο τότε, όταν νιώθουμε και είμαστε εμείς δυνατοί,
επιδρούμε καλά και στο περιβάλλον μας. 
Αλλιώς… πατάμε στ’ αλήθεια τη σκανδάλη·
από φόβο.
 

2 Σχόλια

  1. faraona

    Οντως όλοι έχουν άποψη για όλους.Απο αρχαιοτάτων χρόνων.Κι εσυ δεν έχεις? Νομίζω πως μοναδικό μας μέλημα για να μην αρρωσταίνουμε (απο τους άλλους, αφήνοντάς τους να μας αρρωσταίνουν )είναι ν αναγνωρίσουμε την αξία μας βαθειά και να την προστατεύουμε όπως η μάνα το παιδί.Εννοώ με εις βάθος τρυφερότητα.

    Απάντηση
  2. Alexia Iliadou

    Αν έχω, λέει… Πάντα είμαι πρώτη σε ό,τι κοροϊδεύω! Και ναι, ας γίνουμε γονείς καλοί του εαυτού μας…

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Ο θυμός μπορεί να ελεγχθεί

Ο θυμός μπορεί να ελεγχθεί

Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...

Μια παράξενη πλάνη

Μια παράξενη πλάνη

Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.

Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου

Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου

Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.

Πήγε όντως το 2020 χαμένο;

Πήγε όντως το 2020 χαμένο;

Για μένα και για πολλούς άλλους, το 2020 υπήρξε ιδιαιτέρως δημιουργικό. Όταν σου χαλάνε την καθημερινότητα, μπορείς να κάνεις πολλά άλλα.

Subscribe to Our Newsletter

Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!

Pin It on Pinterest