Τα καλύτερά μας χρόνια τα αναλώνουμε να γίνουμε ό,τι δεν είμαστε.
Μετά ψαχνόμαστε απελπισμένα να βρούμε τι είμαστε.
Στο τέλος αναπολούμε με πίκρα τι ήμασταν.
Κι ας μην ήμασταν ποτέ…
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να μην πραγματώνεις τις δυνατότητές σου –αυτό αποτελεί προδοσία του ίδιου σου του εαυτού.
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
:))))))))
ωριμασαμε ε;)
έλα ρε πάντα είμαστε αλλά μας τρώει να μάθουμε τι λες και έχει καμιά σημασία…
αγκαλιές, βασικά μεγαλώνουμε… ό,τι κι αν σημαίνει αυτό…
ΔemΩΝ, πάντα είμαστε, αλλά όχι αυτό που είμαστε… 🙂
Πόσο δίκιο έχεις! Ένα συνεχόμενο ψάξιμο…
Πολλές φορές οι απαντήσεις είναι μπροστά στα μάτια μας, αλλά εμείς ψάχνουμε πάντα για κάτι βαθύτερο… Και χανόμαστε περισσότερο και βαθύτερα…
sofi-k, προχθές είχαμε την κουβέντα σου και εμφανίσθηκες… παράξενο, ε;
Ναι… πάντα ψάχνουμε κάτι από πίσω και χάνουμε την απλή και μόνη σημαντική αλήθεια του τώρα…
Ελπίζω να είσαι καλά… σου στέλνω φιλιά πολλά.
Σκιές και σκόνη.
Μια βόλτα κάνουμε στο πλανήτη γη, κι'αυτή σύντομη είναι.
Σπίθα, το ξέρουμε όμως; Το έχουμε καταλάβει;
Απλά είμαστε. Το πολύ ψάξιμο δεν φέρνει πάντα αποτελέσματα…
an-lu, νομίζω πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν πολυψάχνονται από τη φύση τους, δεν τους έρχεται, κι άλλοι που το κάνουν αυθορμήτως… άλλοι είμαστε έτσι κι άλλοι αλλιώς… 🙂