Νομίζω πια πως
στάση στη ζωή
πιο άχαρη δεν έχει
από του παρατηρητή
-πόσο μάλλον θεατή-
ακόμα κι αν αυτή έχει προαχθεί
σε ηδονοβλεψία ή αφήγηση.
Ο θυμός μπορεί να ελεγχθεί
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Κι Ενώ όλοι θα έπρεπε να είμαστε συμμέτοχη=οι, παίκτες ή πρωταγωνιστές, τελικά μένουμε να βλέπουμε τη ζωή των άλλων και τη δική μας να περνούν με γοργά βήματα…
Είναι επιλογή, αλλά μάλλον… φοβισμένη.