Όλοι ή οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βιώσει κάποια στιγμή
στη ζωή μας
αυτό που λέμε «κατάθλιψη».

Μπορεί να μην νιώθουμε θλίψη-θλίψη, αλλά
όλοι ξέρουμε τα συμπτώματα:
δεν θέλεις να ξυπνήσεις, βαριέσαι να κάνεις
οτιδήποτε
κι όλα σου φαίνονται μάταια και σκοτεινά
-όπως σ’ εκείνα τα χαοτικά
μαυρόασπρα όνειρα,
με λαβυρίνθους και άπειρες πόρτες που δεν οδηγούν πουθενά…

Σήμερα με το που ξύπνησα, έπεσα πάνω σε δυο posts στη
σειρά με θέμα τον ύπνο.

Το ένα post έγραφε:

«βλεπεις στον υπνο σου οτι εισαι αλλου…
Και αισθανεσαι μια
αγαλλιαση, μια γαληνη και μια απεραντη ανακουφιση που εισαι εκει…
και ξαφνικα
ξυπνας και μεσα σε δευτερολεπτα διαλυονται ολα και εισαι παλι εδώ…
καλημερα…»

Θυμήθηκα τη μητέρα μου, που στα τελευταία της ήταν
καθηλωμένη στο κρεβάτι…
Φανταζόμουν τότε, πως στα όνειρά της θα έβλεπε πως
περπατά, πως τρέχει -ίσως και πως πετά.
Κι όταν ξυπνούσε, ζούσε τον
πραγματικό εφιάλτη…

Αμέσως μετά σκέφτηκα πως όσο είμαστε υγιείς, όλα μπορούν να
αλλάξουν
και πως τα περισσότερα που μας απασχολούν είναι σχεδόν μηδαμινά,
πως θα
‘πρεπε να είμαστε ευγνώμονες για τη ζωή μας.

Όμως, η γυναίκα που έγραφε το post έχει ένα παιδί
αυτιστικό.
Η ίδια έχει την υγεία της, δεν την έχει όμως το παιδί της,
ο
άνθρωπος που κατά πάσα πιθανότητα αγαπάει περισσότερο από καθετί στον κόσμο,
παρά τις καθημερινές έγνοιες που της προκαλεί η κατάστασή του.

Αναρωτιόμουν αν είχε νόημα να της γράψω τα περί ευγνωμοσύνης,
όταν η ίδια πρόλαβε να απαντήσει:

«καπως ετσι ειναι, μπορει να μην ειμαι καθηλωμενη σ ενα
κρεβατι,
αλλα ειμαι σε μια στασιμη και μη αναστρεψιμη πραγματικοτητα…
και
ερχεται ενα ονειρο και σου θυμιζει οτι καποτε ζουσες, και εκανες ονειρα, και
περναγες ομορφα…
και η μεταβαση στην πραγματικοτητα δε παλευεται, γμτ…»

Η απάντησή της περιείχε τη φράση-κλειδί: «μη αναστρέψιμη
πραγματικότητα».
Αυτό το ανεπιστρεπτί, η αίσθηση της απόλυτης ανημπόριας να αλλάξεις
κάτι,
η απώλεια κάθε ελπίδας, σε οδηγεί αναπόφευκτα στην κατάθλιψη.

Κι αν βρεις
το κουράγιο, προχωράς στην αποδοχή της κατάστασης και ψάχνεις να βρεις
τι
μπορείς να κάνεις μέσα σ’ αυτή ή πέρα απ’ αυτή.