Πρέπει να αποφεύγουμε τους ανθρώπους που μας «ρίχνουν» ψυχολογικά;
Που μας στεναχωρούν με τα λόγια τους ή τη συμπεριφορά τους;*
Ακόμα κι αν τους αγαπάμε
και ξέρουμε πως η απομάκρυνσή μας τους λυπεί;
*
[που δεν μας αποδέχονται όπως είμαστε,
που τονίζουν διαρκώς τα ελαττώματά μας,
που μας συγκρίνουν,
που μας ρίχνουν το ηθικό
εν ονόματι κάποιας προσπάθειας να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε,
να γίνουμε καλύτεροι]
δυσκολη ερωτηση…
πολλες φορες το βαζω σκοπο να τους ανεβασω αντι να τους αποφυγω…και ξερεις κατι synas μου?πολλες φορες τα καταφερνω και ας θελει λιγο κοπο αρα αξιζει!!!
παντα βαζω το ‘εγω’ στο τελος..καμια φορα δεν ειναι και τοσο καλο αυτο αλλα το κανω…
καλο βραδυ!!
σε φιλω!!!
🙂
(δεν σε προλαβαινω καλε!!!ποτε προλαβαινεις και γραφεις τοσα πολλα!!! μπραβο σου!!!)
tzotza, δεν λέω για ανθρώπους που οι ίδιοι είναι “πεσμένοι”. Λέω αυτούς που με τη συμπεριφορά τους σε κάνουν να νοιώθεις άσχημα. Άλλαξα λίγο και την ερώτηση, για να γίνω σαφέστερη.
Πάντως πιάνεις καλά τους παλμούς. Σήμερα η γυναίκα μου μου είπε να μην κάνω πάρέα με τον κολλητό Μιχάλη ( είναι γαμημένη η ψυχολογία του) γιατί -λέει- με ρίχνει κι εμένα μαζί του. Απόψε η Κλειώ όμως είναι Λίβανο κι ο Μιχάλης όπου ν΄’α’ ναι φτάνει για ένα ποτάκι και πολλή μουσική. Ένα ποτάκι; χα χαχαχαχαχ
Φιλώ σε
ΥΓ Αν είναι πεσμένοι αυτό προϋποθετει ότι θα σε κάνουν να νιώθεις άσχημα;
Ε, ναι…
Αν τους ανεβάζαμε εμείς;
Ξανασυμπλήρωσα το ποστ, γιατί εννοώ κάτι εντελώς άλλο…
Όσο για τους “πεσμένους”, φυσικά και να προσπαθούμε να τους ανεβάσουμε. Μέχρι του σημείου να μην διαλυθούμε βέβαια εμείς τελείως· γιατί τότε θα τους είμαστε και άχρηστοι…
οκ!!!
τωρα το καταλαβα καλυτερα synas μου!!!
εκτος και αν καποιος ειναι πολυ στο να κανει τον ευατο του χαλια, νομιζω πως θα πρεπει να τους αποφευγουμε αυτους τους ανθρωπους..η δικη τους χαρα ειναι να κανουνε τους αλλους miserable αρα ποιος τους θελει κοντα τους????
ασε που πολλες φορες δεν μας βλεπουνε και πολυ αντικειμενικα οστε να θελουμε να ακουσουνε την κριτικη τους…
μια ομορφη καληνυχτα και καλημερα synas μου!!!
🙂
καλή ερώτηση αν και μια πιθανή απάντηση θα μπορούσε να ήταν όχι το απόλυτο ναι της 3pd ..αλλά ίσως μια συζήτηση πρώτα
Αυτό το “εν ονόματι” να ξερες πόσο μ ενοχλεί κι ενοχλεί..
άσχετο
Ξαναδιαβάζω της Βαμβουνάκη “ο παλιάτσος και η άνιμα” ..
Φαντάζομαι το χεις διαβάσει ε;
φιλιά
>Ποιός άνθρωπος που μας αγαπάει πραγματικά τόσο που να τον λυπεί η απομάκρυνση μας, θα μας στεναχωρούσε με τα λόγια του?
Μήπως στεναχωριόμαστε γιατί στα λόγια του βρίσκουμε να υπάρχει αλήθεια?
>Ποιός άνθρωπος που μας αγαπάει πραγματικά τόσο που να τον λυπεί η απομάκρυνση μας, θα συμπεριφερόταν με τρόπο ώστε να μας “ρίξει” ψυχολογικά?
Μήπως η ψυχολογία μας είναι “ανεβασμένη” σε σαθρό βάθρο?
Αν είμαστε σίγουροι ότι αξίζει να αγαπάμε αυτόν τον άνθρωπο και ξέρουμε ότι η απομάκρυνση μας τον λυπεί, θα πρέπει να βρούμε μέσα μας γιατί μας στεναχωρούν τα λόγια του και μας “ρίχνει” ψυχολογικά η συμπεριφορά του.
Να αποφεύγουμε λες, αυτούς που μας θυμίζουν, για παράδειγμα, τα ελαττώματά μας; Κι αν αποφύγουμε αυτούς, να προτιμήσουμε, άραγε, αυτούς που χαϊδεύουν τ’ αυτιά μας, ίσως, με τις κολακείες τους, πως είμαστε αν όχι “τέλειοι” πάντως “εντάξει” κ.λπ. Αυτή είναι η απορία;…
Υ.Γ. Νομίζω πως κατά βάση θέτεις ένα σωρό επί μέρους ερωτήματα, ένα σωρό επί μέρους περιπτώσεις… Δύσκολα τα πράγματα!..
Υ.Γ.2: Μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό που έγραψε παραπάνω το “τέρας της αμάθειας” για “σαθρό βάθρο” πάνω στο οποίο, ίσως, να είμαστε ανεβασμένοι!…
Ξέρεις κάθε φορά ποιος κριτικάρει καλόπιστα και ποιος κακόπιστα.
Αποφεύγεις τον κακόπιστο.
tzotza, αυτό που λες φοβάμαι πως ενδόμυχα ισχύει… Κάπου ίσως γουστάρουν αυτοί οι άνθρωποι να σε κρατάνε down. Ίσως νοιώθουν πως έτσι δεν θα πάρουν αέρα τα μυαλά σου και τους εγκαταλείψεις… Ίσως απλά συγκρίνουν συνεχώς τον εαυτό τους με τους άλλους…
alkyoni, κι εμένα με ενοχλούν τα φιλοσοφικά υπόβαθρα κι οι θεωρίες προς δικαιολόγηση των ανθρώπινων αδυναμιών μας. Αλλά δυστυχώς το κάνουμε όλοι -συχνά χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
τέρας της αμάθειας, η μαμά μας ας πούμε… Δεν ξέρεις τέτοιες μανάδες; Που συνεχώς σε έχουνε στο μπούρου-μπούρου και σε κάνουν να νοιώθεις ένα με το πάτωμα; Γιατί το κάνει; Έλα ντε… φαντάζομαι για να μας “σπρώξει” προς αυτό που εκείνη θεωρεί καλό και σωστό.
seagull, ναι… πολλές υποπεριπτώσεις. Το θέμα είναι πως σε ρίχνουν. Και κατά πόσο πρέπει να αποφεύγουμε αυτό. Το “ρίξιμο”.
chris, δεν ξέρεις πάντα. Επίσης, ο ίδιος άνθρωπος άλλοτε μπορεί να κριτικάρει καλόπιστα κι άλλοτε κακόπιστα.
εξαρταται…κρινεις, αν γενικα το κανει καλοπιστα μαλλον το υπομενεις, αν συχνα – πυκνα ειναι κακοπροαιρετος …μακρια και αλαργα!
η μαμά μας ας πούμε… Δεν ξέρεις τέτοιες μανάδες; Που συνεχώς σε έχουνε στο μπούρου-μπούρου και σε κάνουν να νοιώθεις ένα με το πάτωμα; Γιατί το κάνει; Έλα ντε… φαντάζομαι για να μας “σπρώξει” προς αυτό που εκείνη θεωρεί καλό και σωστό.
Aν ξέρω λέει…
Γιατι να ειμαι με ανθρωπους που με στενοχωρουν?Μαζοχα ειμαι?Αν ειμαι υποχρεομενη, σε περιπτωση γονιων,παιδιων κλπ το κανω, αλλα κρατωντας ”το μεσα μου” σε απολυτη ηρεμια.Οποτε οτι κι αν λενε η κανουν δεν με αγγιζει.
avra, προσωπικώς έχω την τάση να τα παλεύω τα πράγματα, αλλά κάποια στιγμή βαριέσαι… Οι σχέσεις θέλουν πάλεμα και μετατόπιση κι απ’ τις 2 πάντες για να σταθούν.
τέρας της αμάθειας, στην Ελλάδα ζούμε! Κι αν δεν ξέρεις απ’ τη μαμά σου, μαθαίνεις απ’ την πεθερά σου!
faraona, ε… Πρέπει να έχεις κάνει πολύ διαλογισμό στη ζωή σου!
Yes I do.Kαι συνεχιζω.