8 Σχόλια

1. 

   Speedyclick στο 24 Αυγούστου, 2010 σε 3:12 πμ

   Τα πεφταστέρια είναι γι αυτούς που εύχονται. Η ομορφιά της ζωής είναι μέσα σου. Μόλις τη συνειδητοποιήσεις, απορείς γιατί ευχόσουν για κάτι που είχες ήδη… Καλώς ήλθες στην τροχιά των υπαρκτών Synas 🙂

   Απάντηση
2. 

   Φόβος..... στο 24 Αυγούστου, 2010 σε 7:20 πμ

   Εγώ πάντα φοβόμουν τις σκιές. Πάντα Ήθελα φως. Μπορεί η πραγματικότητα να ανταμοίψει το φως που την γέννησε;

   Απάντηση
3. 

   Wicca στο 24 Αυγούστου, 2010 σε 8:40 πμ

   Υπαρκτό δεν είναι μόνο αυτο που φαίνεται. Εμμένω σε μία τροχιά που λίγοι αντιλαμβάνονται. Με λένε τρελή, όμως εγώ ξέρω και συνεχίζω στην περιθωριοποίηση της αλήθειας μου. Εκεί που η πραγματικότητα ανταμοίβει τη σκιά και το φως της!

   Απάντηση
4. 

   vangelakas στο 24 Αυγούστου, 2010 σε 4:13 μμ

   ναί, ἀλλὰ ξέρεις κάτι;

   Τὰ ἄστρα, παρότι πεθαμένα, συνεχίζουν καὶ μᾶς στέλνουν τὸ φῶς τους…

   Απάντηση
5. 

   faraona στο 25 Αυγούστου, 2010 σε 4:06 μμ

   …μ αρέσουν οι προστακτικές σου.
   🙂

   Απάντηση
6. 

   Τατιάνα Καρύδη στο 27 Αυγούστου, 2010 σε 8:58 μμ

   Είναι ότι χρειάζομαι ν ακούσω!
   Μάλιστα αντήχησε σαν παράγγελμα και σαν αντίλαλος σε κοχύλι βαθύ γεμάτο θάλασσα..
   Ελπίζω να το ακούσω!

   Απάντηση
7. 

   Αλεξία Ηλιάδου (synas) στο 28 Αυγούστου, 2010 σε 5:59 πμ

   Πέτρο, οι ευχές μας μπαίνουν σε τροχιά από την πρώτη στιγμή που τις σκεπτόμαστε. Γι' αυτό λένε οι πεπειραμένοι χαζοαμερικανοί: "Πρόσεχε τι εύχεσαι"…

   Φόβε, η μαγκιά είναι να πάψεις να φοβάσαι τις σκιές και μετά να ακολουθήσεις… ό,τι θέλεις. Το φως είναι έτσι κι αλλιώς πάντα εκεί.

   Γουϊκα, εξ ου και το ορατών τε πάντων κι αοράτων.

   Βαγγέλακα, μια χαρα είναι τα πεθαμένα άστρα… υπέροχα… φτάνει να μην στηρίζεις τις ευχές σου σ' αυτά.

   Φαραόνα, είμαι λίγο αυταρχική, ε;

   Αναϊς, με τρομάζεις! 🙂

   Απάντηση
8. 

   faraona στο 28 Αυγούστου, 2010 σε 11:06 πμ

   Οχι οχι καθόλου αυταρχική.Το εισέπραξα σαν προστακτική προς τον εαυτό σου.
   Το κάνω κι εγω πολύ συχνά προς εμένα!
   :))

   Απάντηση