Ξύπνησα με τη μπάντα του δήμου να παίζει τα κάλαντα. Μια νότα έγινε χαραμάδα, με οδήγησε το πρωί στο όνειρο. Σε μια ζωή άλλη, παράλληλη και χαμένη… Έγινε τραγούδι ολόκληρο. Νοσταλγικό, γλυκό, θλιμμένο και τρυφερή αγκαλιά. Ξύπνησα με την επιθυμία να το μοιραστώ. Να το φέρω μαζί μου στο φως. Το ξέρω, εις μάτην… μα πάντα θα το λαχταρώ.
Τελευταία ημέρα ενός χρόνου πονεμένου και ανατρεπτικού. Κάθε μου βεβαιότητα έγινε κόκκινο, υφαντό χαλί με κρόσσια και στην ούγια έγραψε «Tέλος». Χειμώνας… Οι αναμνήσεις με παγώνουν και με στέλνουν να κουλουριάζομαι στα παπλώματα του Moρφέα. Οι αναμνήσεις γίνονται όνειρα και με ξαναζεσταίνουν. Οι αναμνήσεις του παρελθόντος κι οι αναμνήσεις του μέλλοντος. Μα πιότερο οι αναμνήσεις απ’ τις χαμένες μου ζωές, εκείνες που αγάπησα και γλίστρησαν μέσα από τα χέρια μου, όπως γλιστράνε τα μεταξωτά σεντόνια όταν παλεύεις να τα διπλώσεις… να τα βάλεις σε τάξη και να τα φυλακίσεις στο συρτάρι.
Η πραγματικότητά μου μοιάζει τελευταίως σαν παρένθεση ανάμεσα στο πριν και στο μετά. Bάδιζα σε σκοινί χαλαρωμένο και πώς να με κρατήσει; Γλίστρησα κι εγώ και κρεμάστηκα σαν νυχτερίδα πάνω από γκρεμούς χαώδεις, περιμένοντας κάποιον να έρθει να με σώσει. Κανείς δεν θα με σώσει… όλοι χαζεύουν και βάζουν στοιχήματα, αν θα μπορέσω να πετάξω ή αν θα καταλήξω στην άβυσσο για πάντα…
Όμως εγώ απλά κοιμάμαι ανάποδα… όπως όλες οι νυχτερίδες. Θα ξυπνήσω κάποια νύχτα καλοκαιρινή απότομα, θα ανοίξω τα μάτια διάπλατα και θ’ αντικρύσω μια τεράστια σελήνη να μου χαμογελά και να μου γνέφει, κλείνοντας συνωμοτικά το μάτι «Ήρθε η ώρα». Και τότε θα πετάξω. Θα μεταμορφωθώ, θα σταθώ ξανά στα δυο μου πόδια και θα γενώ πάλι πριγκίπισσα. Τότε θα τρέξουν όλοι να με σώσουν. Το έχω μάθει πια το παραμύθι…
«Ας ήτανε αληθινό το όνειρο τ’ αποψινό…», αντηχεί στο μυαλό μου η φωνή του Μπιθικώτση απ’ τα χρόνια εκείνα τα παλιά της αθωότητας. Που όλα τα όνειρα μπερδεύονταν με την αλήθεια και έμενα ξύπνια περιμένοντάς τα να φανούν ντυμένα στ’ άσπρα.
Τώρα κλείνω τα μάτια και παρακολουθώ τις χρονιές να γίνονται γρήγορα αναμνήσεις, να γλιστρούν σαν τα μεταξωτά σεντόνια μέσα από τα χέρια μου κι εγώ να προσπαθώ πάντα να τις διπλώσω… Αυτήν τη χρονιά όμως θα την αφήσω τσαλακωμένη, να κείτεται για πάντα πάνω στο κόκκινο χαλί που γράφει «Tέλος», να περνάω, να την τσαλαπατάω και πότε-πότε κρυφά να πέφτω στο πάτωμα, να μυρίζω το άρωμά της και να κλαίω βουβά, μονάχη. Να συγκινούμαι και να ταξιδεύω στη βαθιά, βαθιά της αλήθεια.
Η νέα χρονιά θα είναι χρονιά διπλωμένη. Αυστηρή, πειθαρχημένη.
Η νέα χρονιά θα είναι πάλι μια αρχή, μία βάση για νέες, μελλοντικές περιπέτειες της ψυχής. Τα θεμέλια μπαίνουν πάντα με ιδρώτα, με κόπο, με ΠΡΑΞΗ. Πρέπει να περιμένω καιρό να χτιστεί το υπερώον, να κάτσω πάλι να ρεμβάσω.
Εύχομαι σε όλους μας το 2008 να εκπληρωθούν όχι οι ευχές, μα οι ανάγκες μας.
Αυτές οι βασανιστικές ανάγκες, που κρύβουν μέσα στην άχλη τους τ’ άστρα.
Εύχομαι το 2008 να κάνει επιτέλους για λίγο ξαστεριά.
…
Αυτό κι αν ήταν δώρο. Αν έπρεπε να διαλέξω από το μπλογκ σου, θα ήταν αυτό το κείμενο. Να είσαι καλά και δυνατή. Πράξη, να χτίσει ο καθένας το υπερώο του και όλοι μαζί να μπορέσουμε, έστω με άλλο βλέμμα, έστω από άλλο ύψος, να αντικρίσουμε τ΄ αστέρια. Καλή χρονιά.
ότι πιο “μεστό” διάβασα τελευταία.. “οι ανάγκες μας”, πόσο δίκιο έχεις..
καλή χρονιά!!!!
Ήρθε η ώρα.
“Θα ξυπνήσω κάποια νύχτα καλοκαιρινή απότομα, θα ανοίξω τα μάτια διάπλατα και θ’ αντικρύσω μια τεράστια σελήνη να μου χαμογελά και να μου γνέφει, κλείνοντας συνωμοτικά το μάτι «Ήρθε η ώρα».”
Η μέρα κείνη δε θ’ αργήσει
κυνηγημένο μου πουλί
σε πήρε κάποτε η δύση
σε ξαναφέρνει η ανατολή
Kαλή χρονιά!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΝΑΣΤΡΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ!!
Σου το εύχομαι ολόψυχα. Ξάστερο 2008, όπως το θες. Είθε να είμαστε εδώ του χρόνου και να μας γράφεις για το ανεπανάληπτο έτος που δε θέλεις να τελειωσει.
ΓΕΝΟΙΤΟ
ΦΙΛΩ ΣΕ
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Υπέροχο ποστ γλυκιά synas….υπέροχο….
Εγώ να σου ευχηθώ ένα..”τσαλακωμένο”,”απειθάρχητο” 2008…Έτσι,γιατί πρέπει να φαίνεται πως εκεί μέσα κάποιος έζησε και πάλεψε…
(ανοησίες σου λέω-απλώς ένα φιλί ήθελα να σου δώσω….)
Άντε να δούμε τι μας επιφυλάσσει κι αυτή η χρονιά, βρε
Δώρα μου… Καλή μας χρονιά.
Desposini Savio, σ’ ευχαριστώ πολύ. Ευτυχισμένο το 2008.
Μάριε, το άλλο όνομά σου είναι Σελήνη;
κούκος, νά ‘σαι καλά… Καλή χρονιά και σ’ εσένα.
feidias, έναστρες νύχτες για όλους μας εύχομαι. Καλή χρονιά.
ωσηε, από το στόμα σου και… όπου… Φιλιά πολλά και καλή χρονιά.
kyriaz, σου στέλνω κι εγώ ένα φιλί μεγάλο κι ένα χαμόγελο πλατύ… Όμως πρέπει να βάλω τάξη φέτος… 🙂
“Που ναι τα χρόνια
ωραία χρόνια
που χες λουλούδια μες στην καρδιά
που ναι η αγάπη
γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει
στην παγωνιά”.
Καλή η νοσταλγία, αλλά και η αισιοδοξία ότι θα ξαναφτιαχτεί απ΄ τον καθένα μας το υπερώον.
Καλή Χρονιά synas!
Καλή Χρονιά, οι αναμνήσεις που θα σού αφήσει να είναι αναμνήσεις από όνειρα που επιτέλους έγιναν πράξη!
Καλή χρονιά να έχουμε και με πολύ τύχη!!! Και ίσως κάνει λιγάκι ξαστεριά και ίσως να Φλεβαρίσει!!!
ηρεμη και ξελαφρωμενη απο δυσαρεστες σκεψεις να ειναι η καινουρια χρονια σου ευχομαι!!!
μου αρεσε πολυ η δικη σου ευχη και στην ανταποδιδω…ειθε να υπαρξει πολυ παθος φετος!!!
σε φιλω!
Καλή χρονιά και όλες οι στεναχώριες ας μείνουν πίσω και ας γίνουν γλυκιές αναμνήσεις! Πολλά φιλιά!
pussy, όλα μαζί… τουρλουμπούκι η σκέψη μας πάντα… Και η ζωή μας ταγκό: 1 βήμα μπροστά, δυο πίσω… να πάρουμε φόρα.
dodos, αυτό! Exactly!
par…alogos, εγώ πάντα περιμένω να μαΐσει! 🙂
Αύρα, ενέργεια να υπάρχει! Τα υπόλοιπα… θα τα φτιάξουμε.
Άγγελε, φιλιά!