Παλεύω μες στο σύμπαν-εκείνο το φρακταλικό, το εσωτερικό μου-να ξεριζώσω τα ζιζάνια,και ό,τι μείνειαυτό να είναι·δίχως την έγνοια τι θα γίνει.Ένα βλαστάριμοναχόκάτω απ’ τον ήλιο.Πόα δεν είμαι…όλο σκληράδες είμαι.Να μαλακώσω πολεμώό,τι είν’ εκεί και με πονάκαι...
Η σιωπή είναι χρυσός, όμως πρέπει να βγάζεις από μέσα σου αυτά που νιώθεις.Να είσαι ευθύς, όμως να προσέχεις τι θα πεις μην ενοχλήσεις, μην προσβάλεις, μην πληγώσεις.Το ψέμα είναι αμαρτία, όμως «δε νοείται κοινωνία δίχως τα κατά συνθήκην ψεύδη».Το γοργόν και χάριν...
Το δαχτυλάκι του χεριού του δεξιού είναι στραβό, μα στιβαρό.Όλο δουλεύει.Εκείνο του αριστερού είναι κομψό, κομψότατο, μα αδύναμο.Αδρανές τον περισσότερο καιρό, έχει αρχίσει να μουδιάζει.Προσωπικώς ντρέπομαι εξίσου…Κανένα δεν είναι όπως ήταν·κανένα δεν θα ξαναγίνει...
Έχει νόημα να παλεύεις να σώσεις τα «σωσμένα»;[τι γλώσσα κι αυτή η ελληνική!]Να τα περιθάλπεις;Να υποφέρεις καθημερινά μαζί τους μέχρι το αναπόδραστο τέλος;«Αγάπη» πρέπει να ονομάζεται αυτή η προσπάθεια…Ίσως κι «Αδυναμία».Μα και σε τούτη τη λέξη την ίδια σημασία...
σ’ έναν φιλόσοφοΠοια είναι η δική σου επινόηση, ώστε να συνεχίζεις να ζεις κόντρα στη ματαιότητα των πραγμάτων; ένα παιδίΠόσων χρονών είσαι; ένα μέντιουμΒγάζεις πολλά λεφτά απ’ αυτή τη δουλειά, ε; κάποιον παλιό έρωτα Βρήκες καμιά καλύτερη από μένα; στον καθρέφτη...
