Χθες βγήκα. Συναντήθηκα με άλλους bloggers. Έχω να πω, πως πέφτω πολύ μέσα στις προβλέψεις μου σχετικά με την εμφάνιση των άλλων, όπως τη φαντάζομαι μέσα απ’ τη γραφή τους. Ήταν σχεδόν όλοι, όπως τους περίμενα. Πλάκα είχε. Τελικά η μορφή μάλλον ταιριάζει με το περιεχόμενο των ανθρώπων. Δεν εννοώ τόσο, αν είναι όμορφοι ή άσχημοι, αλλά το γενικό στυλ, η αύρα… Αυτό που εκπέμπουν μέσα απ’ το λόγο αντανακλάται και στην εξωτερική τους εμφάνιση.
Δεν έγιναν τίποτα βαρύγδουπες συζητήσεις, όπως ίσως θα περίμενε κανείς. Δεν προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τους άλλους μέσα απ’ τις απόψεις τους τόσο, όσο μέσα από ακατάπαυστες ερωτήσεις σχετικά με τη ζωή τους: Πόσων ετών είσαι; Τι δουλειά κάνεις; Είσαι παντρεμένος; Παιδιά έχεις; Ούτε καν πολλά-πολλά κουτσομπολιά δεν έγιναν. Στην πορεία απλώς τρώγαμε, πίναμε και μιλούσαμε, σα να γνωριζόμασταν από καιρό…
Οι περισσότεροι μου φάνηκαν συμπαθείς. Απλοί, άνετοι, ωραίοι… Οι ηλικίες ήταν ως επί το πλείστον γύρω στα 40. Ή μάλλον: 30-50. Κανένας πιτσιρικάς, κανένας ηλικιωμένος. Κοινωνικο-οικονομική κατάσταση μέση, ντυσίματα απλά, καθημερινά. Το τζιν έδινε κι έπαιρνε. Πολλοί είχαν μια τάση προς το πάχος. Φαντάζομαι απ’ το πολύ blogging… Σχεδόν κανένας πάντως χοντρός. Και προς μεγάλη μου έκπληξη, επίσης σχεδόν κανένας δεν έπινε πολύ. Εκτός από μένα βέβαια…
Ελπίζω να μην τράβηξε κανείς φωτογραφίες κρυφά, γιατί δεν έχω και φωτογένεια. Έχω την αίσθηση πάντως, πως αυτές οι συναντήσεις όλο και πληθαίνουν. Κι ότι στο μέλλον, κάποιοι από ‘μάς θα γίνουμε αληθινοί φίλοι. Εγώ ήδη έχω κάνει έναν πολύ-πολύ καλό τέτοιο φίλο. Τελικά το blogging μας φέρνει όντως πιο κοντά…
πολύ θα το’θελα να ήμουν κι εγώ εκεί 🙂
Hi!
Τι ώρα το διαλύσατε τελικά; Κρίμα που δεν μείναμε πιο πολύ να τα πιούμε κιόλας…
Ηταν κι ενας σπαστικός, όμως…
Τον ξέρω τον σπαστικό, τον ξέρω!
Κανονίστε τίποτα και για το Πάσχα. Μην την κάνετε όλοι για τις ιδιαίτερες πατρίδες σας όταν κατεβαίνω εγώ στη δική μου!
χοντρος?οχι εγω.ετσι?
mary, δυστυχώς ήμουν κι εγώ καλεσμένη και δεν καλούσα η ίδια. Αλλιώς θα ήσουν κι εσύ εκεί… να είσαι σίγουρη γι’ αυτό.
Άγγελε, να σου πω, δεν θυμάμαι ακριβώς. 2; 3; Κάπου εκεί.
mariosp, ποιος καλέ ήταν αυτός;;
3 pad, ζήλια-ψώρα…
Ζούρη, μα πώς σού ‘ρχονται και τα λες αυτά τα πράγματα;;
θενκς βρε συ synas 🙂 κι εσύ αν καλούσες πάλι δύσκολο θα’ταν 🙂 αν το κάνατε στη λευκωσία…. 🙂
Το Internet μας φέρνει πιο κοντά.
Εγώ δηλαδή δεν είμαι πιτσιρικάς;;;;
Καλημέρα synas!
Εντάξει, ίσως να ήμουν λίγο υπερβολική. Αλλά να, ήμασταν σχεδόν μια ώρα κοντά, και ούτε το όνομα σου δεν έμαθα.
Ίσως αν είχαμε πιει λίγο και χαλαρώναμε, να μπορούσαμε να πούμε περισσότερα. (Εμείς βέβαια, δεν είχαμε και το χρόνο.)
Και που λες marie p, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος που, κατά τα άλλα, φαίνεται ευγενικός και με πανέξυπνο βλέμμα, προσπαθεί να το παίξει “σπαστικός”…
Ελπίζω να μπορέσουμε να τα ξαναπούμε και να γνωριστούμε καλύτερα…
😉 Όντως μας φέρνει πιο κοντά!
Εχ, και το blogging έρχεται πακέτο με το φάγειν!!! 😉
(Είμαι στρουμπουλή, τι να κάνουμε! πρέπει να χωρέσω στην ουρά μου λέμε!)
Αν δεν είχα χαπακωθεί προηγουμένως να είσαι σίγουρη ότι θα σου έκανα παρέα στο ποτό! Στάνταρ!
Ώστε πήγε 2-3!! Μπράβο!
mary, θα σου έστελνα το τζετ μου, βρε!…
nassos, χμμμ… ναι… μάλλον σε έκανα για μεγαλύτερο…
sofi-k, εγώ πάντως το όνομά μου το είπα ίσα με 20 φορές… Δεν ακουγόμασταν και πολύ καλά…
an-lu, ναι, ναι! Ταβερνίδιον την επόμενη!
debby, μετά, 3 απο ‘μάς πήγαμε και σε bar μέχρι τις 7 το πρωί…
τώρα μόλις μου ήρθε τι μου θύμιζε το blogoσυνάντηση.κάτι σαν το στρουμφιστείτε.
Είναι ωραίο που τα άτομα ήταν όπως τα φανταζόσουν και περάσατε καλά.Ηταν το ίδιο ευκολο να μιλήσετε απο κοντά όπως απο το blog?
maxim, το στουμφοχωριό και τέτοια… ναι…
pixie, για μένα ναι. Πολλοί άλλοι όμως, απ’ ό,τι διάβασα, αισθάνονταν αμηχανία γι’ αυτά που είχαν αποκαλύψει στα blog τους.
Καλημέρα. 🙂
Το δεν πίνουν πολύ, είναι σχετικό. Με την τάση για πάχος πάντα… Λένε ότι το αλκοόλ περιέχει ζάχαρη και αυτή έχει την τάση να μετατρέπεται σε λίπος… Εγώ θα το πάρω σε μπόι… είμαι σίγουρος!
Το blogging μας φέρνει πιο κοντά; Ο άνθρωπος φοβάται την σιωπή όπως η φύση το κενό. Αν προσέξεις τα περισσότερα blogs μιλάνε για έλειψη ανθρώπινης επαφής. Λογικό είναι να την αποζητούν.
Διαδικτυακά πάντως να ξέρεις έχω κάνει μερικούς απ’ τους πιο καλούς μου φίλους. Πιο σωστά ξεκίνησε σαν διαδικτυακή παρέα για λούφα απ’ την ρουτίνα της δουλειάς κι έγινε κανονική παρέα. 😉
Chris, ναι… κι η δική μου τάση απ’ το αλκοόλ προέρχεται. Όσο για την ανθρώπινη επαφή… νομίζω, πως υπάρχει και παραϋπάρχει. Φτάνει να είσαι ανοικτός σ’ αυτήν.