6/6/06 Σε μια ημερομηνία, που εμφανίζεται κάθε 1000 χρόνια επέλεξα ν’ αρχίσω το προσωπικό μου δικτυακό ημερολόγιο. Κι αυτό πραγματικά θα είναι: ένα ημερολόγιο. Τίποτα παραπάνω. Ούτε βαθυστόχαστο, ούτε πιασάρικο. Μικρές, καθημερινές σκέψεις, συμβάντα, εμπειρίες…
Για αρχή λοιπόν θα γράψω απλά ένα αμερικάνικο ρητό, που πολύ μ’ έχει ταλαιπωρήσει η αλήθεια του στη ζωή μου:
«Πρόσεχε, τι εύχεσαι!»
Πολλά απ’ αυτά, που επιθυμούμε, μας βγαίνουν σε κακό και πολλά τυχαία γεγονότα (τυχαία; άλλο θέμα αυτό) μας δίνουν ώθηση, ευτυχία, γνώση.
Γιατί δεν γνωρίζουμε το αληθινό μας συμφέρον.
Στην ουσία κάνουμε αυτό, που μας έχουν μάθει, πως πρέπει να κάνουμε.
Αυτό, που έχουμε κληρονομήσει απ’ την εμπειρία των άλλων.
Σπάνια καθόμαστε ν’ αναρωτηθούμε, αν ο κάθε μας στόχος πραγματικά θα μας ωφελήσει, αν πραγματικά θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία ή τουλάχιστον στον πραγματικό μας εαυτό.
Έτσι έχω σταματήσει κι εγώ να κυνηγώ στόχους.
Κόντρα στο management ζωής, κόντρα στις ΤoDo λίστες.
Το μόνο, που μ’ απασχολεί είναι να νοιώθω καλά με τον εαυτό μου.
Όλες μου οι προσπάθειες έχουν αυτό ως μοναδικό τους στόχο.
Δύσκολο. Θέλω να πιστεύω όμως, όχι ανέφικτο…
Kαλή αρχή. Μ’ αρέσει η απλότητα και η αμεσότητα που φαίνεται πως θα κρατήσεις στο ημερολόγιό σου.
Σ’ ευχαριστώ πολύ Gravoura!
Δεν πίστευα, πως θα επισκεπτόταν κάποιος το blog μου.
εδώ είναι που θα πρέπει να ευχηθώ “καλοτάξιδο” ε; .
Και μιάς που πρώτα διάβασα τα ύστερα και μετά τα πρώτα, αυτό δεν είναι ημερολόγιο, είναι παράθυρο που ανοίγει.
Την ανεμόσκαλα την έχεις πρόχειρη;
Δύοντα, μου φτιάχνεις το κέφι!