Το όνειρο κάθε αστού είναι μια βίλα σε βουνοπλαγιά
-ει δυνατόν
πευκόφυτη- και θέα στο απέραντο γαλάζιο.
πευκόφυτη- και θέα στο απέραντο γαλάζιο.
Όμως…
Πολλές απ’ τις κρυμμένες ομορφιές μιας πόλης είναι δίπλα στα
ρέματα,
ρέματα,
ανάμεσα σε λάσπες, καλαμιές πυκνές με πλούσια έμβια ζωή κι ελάχιστα νερά…
θολά και βαλτωμένα…
που όμως κάποτε με τις βροχές φουσκώνουν, ρέουν, μοιάζουν ποτάμια
και τρέχουν
προς τη θάλασσα να ενωθούν, να αποθεωθούν κι αυτά μαζί της.
προς τη θάλασσα να ενωθούν, να αποθεωθούν κι αυτά μαζί της.
“Ή ίσως και να τη μολύνουν”, παραπονιούνται της τύχης οι ευνοημένοι και αποκόπτουν τα ρέματα, και τα χιλιομπαζώνουν.
Μέχρι να σπάσουν κάποτε απ’ την τρομακτική
ορμή,
ορμή,
από τη θέληση της ίδιας της Φύσης να γίνουν κι αυτά τα ρέματα
θάλασσα· θάλασσα αήττητη.-
0 Σχόλια