Ο πρότερος βίος σου μου είναι αδιάφορος.
Κι ο θάνατός σου επίσης.
Μπορείς να ακινητοποιηθείς;
Μπορείς να εστιάσεις;
Μπορείς έστω για μια στιγμή να δεις;
Δίχως φακούς μυωπικούς του παρελθόντος
και υπερμετρικούς του μέλλοντός σου;
Με κούρασαν τα όνειρα κι οι αναμνήσεις.
Το μόνο που πια επιθυμώ
είν’ το απλό, σεμνό, εξαίσιο τώρα.
Ο θυμός μπορεί να ελεγχθεί
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
το θέλω τόσο πολύ..αλλα μου φαίνεται εξωφυσικό να απλοποιηθεί το τώρα..!
Η πληρότητα.
Το σύνολο των αισθήσεων στον χώρο της αρμονίας. Μονομερώς, ναι.
Και οι δύο; Σπάνιο, δεν ξέρω…
άσχετο με το ποστ, καλά είσαι;
η στιγμή.. το τώρα.. αξίζει..
Αυτό το απλό είναι τόσο τρομακτικά δύσκολο μερικές φορές…
"Το μόνο που πια επιθυμώ
είν’ το απλό, σεμνό, εξαίσιο τώρα"
Το παραπάνω προδίδει μειωμένες ψυχικές αντοχές με μικρή δόση συνειδητοποιημένης πραγματικότητας.
Άσχετα απ' αυτό…αφέσου. Απόλαυσε την απλότητα του τώρα και του σήμερα, το αύριο πάντα σε αγχώνει λόγω μυστηρίου (ίσως και να σε γοητεύει), το χτες σε αναπολεί αλλά σου κόβει χιλιόμετρα από το δρόμο του παρόντος.
Στο δια ταύτα λοιπόν, ΖΗΣΕ
Δεν είναι καταπληκτικά αυτά τα σχόλια που μας παραπέμπουν στους δασκάλους των παιδικών μας χρόνων – με ένα πιο περισπούδαστο ύφος φυσικά και με ολίγη από τζατζίκι; – ψυχολογία εννοούσα…
Τα φιλια μου κυρία μου
Nina, είναι ένα κλικ… σαν τις τρισδιάστατες εικόνες… στην αρχή βλέπεις ένα μπερδεμένο πράγμα… πρεπει να αποστασιοποιηθείς και στη συνέχεια να εστιάσεις πίσω από την αρχική εντύπωση.
Σπίθα, έως άπιαστο…
Μια χαρά είμαι, max μου… Εσύ;
mary, αξίζει ακόμα κι αν φαίνεται τραγικά ανιαρό… Γιατί στην ουσία μόνον αυτό έχουμε. Τα υπόλοιπα είναι στο μυαλό μας.
coffeemug, βλ. απάντηση Νο 1 🙂
Κανίβαλλε, προσπαθώ.
ΔemΩΝ, φιλιά πολλά κι από μένα. Ο καθένας λέει ό,τι καταλαβαίνει.
και εγώ καλά , δεν ξέρω γιατί μου βγήκε να σε ρωτήσω. χαίρομαι που είσαι καλά
Ναι, αλλά το "τώρα" έχει ανάγκη τη στοργή και τη λαγνεία.
max, χαίρομαι πολύ να σε "βλέπω" να περνάς.
Δείμε, μα φυσικά!…