…
Σε λευκή κόλλα γράφτηκε, γι’ αυτό είναι λίγο στραβό… 🙂
…
Σε λευκή κόλλα γράφτηκε, γι’ αυτό είναι λίγο στραβό… 🙂
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.
Για μένα και για πολλούς άλλους, το 2020 υπήρξε ιδιαιτέρως δημιουργικό. Όταν σου χαλάνε την καθημερινότητα, μπορείς να κάνεις πολλά άλλα.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
Συμφωνώ! Φταίει που δεν είμαστε ο εαυτός μας.
Πωπω!!!Μ αρεσει παρα πολυ ο γραφικος σου χαρακτηρας.
Ειναι λιτος και σταθερος.
φιλια
aparadektos, ενώ από τη στιγμή που γεννιέσαι, είσαι ο εαυτός σου, απώτατος σκοπός της ζωής είναι να γίνεις ο εαυτός σου! Πλάκα δεν έχει αυτό;
faraona, νά ‘σαι καλά!! Φιλιά.
Πάντως υπάρχουν και κάτι «άλλοι» ρε παιδί μου…
Αστα.
Γραφικός χαρακτήρας που ξεφεύγει από τα τετριμμένα :)… Οσο για το ρητό με συγχύζει τόσο όταν είμαι ο άλλος!
Και όταν φταίνε οι άλλοι, οι “μεγάλοι”..
ή στα “μεγάλα”, κάνουμε την πάπια.
Αα γειά σου !
Όπου μας παίρνει και εκ του ασφαλούς…
Ναί έχεις δίκιο, απότερος σκοπός της ζωής είναι να γίνεις, ο εαυτός σου.
Όταν γεννιέσαι, δεν είσαι, όμως.
Δεν έχεις συνειδητότητα…
Καλό σ/κ, synas.
-)
ο γραφικος χαρακτηρας σου δειχνει αλτρουϊσμο, μεθοδικοτητα, και μια παιδικη αθωοτητα στην αντιμετωπιση της ζωης. 🙂
εχεις σκεφτει οτι μπορει καμια φορα και να μην φταιει κανεις παρα μονο η φαντασια μας??? (ή και ενιοτε ουτε καν αυτη??)
οου γιες…
😉
ναι ναι..
poly swsto…………..maresei to blog sou poly
filia sapfo
Καλο το χειρογραφο.
Την καλησπερα μου.
Επειδή είμαι ο… Άλλος , θα συμφωνήσω πλήρως. Αλλά όπως έλεγε ο Άκης Πάνου, “ο πιο καλός μου φίλος και ο πιο κακός εχθρός μου, είναι ο εαυτός μου”
resident, οι άλλοι κάνουν ό,τι καταλαβαίνουν. Το θέμα είναι εμείς πώς τα εισπράττουμε, πώς τα ερμηνεύουμε, πώς τα αντιμετωπίζουμε και εντέλει πώς εξελισσόμαστε μέσα απο την συνδιαλλαγή μας με τους άλλους. Τους όποιους… Το συμφέρον μας δεν είναι πάντα να μας χαϊδεύουν…
adaeus, λολ! Ναι… άσχημο πράγμα να σε αδικούν… Όμως εκεί γίνεται η περισσότερη δουλειά. Στα δύσκολα…
Σπίθα, δεν είμαι σίγουρη, αν η συνειδητότητα ή μη αλλάζει την ουσία του πράγματος…
Άγη, γεια σου! Το λινκ σου δεν δουλεύει… Η φαντασία μας, ναι… Η οποία έχει συνήθως τόσο σχέση με την πραγματικότητα, όσο αυτά που λες για τον χαρακτήρα μου, όπως διαφαίνεται μέσα από το γράψιμό μου!
mary, ναι, ναι!… 🙂
Σαπφώ, σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ… Αν και είναι τόσο παρατημένο τελευταίως… Θα προσπαθήσω να είμαι πιο πολύ εδώ… μαζί σας.
zero, thanks, πολυγραφέστερε τύπε των blogs!
Άλλε, α-κρι-βώς.
Φταίει, ο εαυτός μας…που δεν αντιμέτωπιζει τον εαυτό του…
καλησπέρα…
Το κείμενο μοιάζει με ζωγραφιά.
Πολύ όμορφο.
Φαίδρα, σίγουρα πάντως δεν φταίν’ για όλα οι γκόμενες, οι πρώην κι οι επόμενες… 🙂
Σιγά πιά, βρε Σταύρο! Μην τα παραλέμε!!