Εδώ, με την κολλητή μου…
Έχω να κάνω τις 1.000 δουλειές και βαριέμαι φρικτά.
Το κακό είναι, πως ενώ συνήθως έχω το εσωτερικό άλλοθι πως δεν υπάρχει λόγος να κάνω αυτό ή εκείνο, γιατί είναι μάταιο, χωρίς αντίκρυσμα ή απλώς ανούσιο, τώρα τίποτα από αυτά δεν ισχύει.
Αν δεν κάνω αυτά που πρέπει, θα μείνω από χρήματα, το υπό κατασκευήν σπίτι μου θα μείνει υπό κατασκευήν, η μάνα μου θα μείνει στον τόπο, εγώ θα μείνω ανάπηρη (απ’ το πολύ καθισιό)… Γενικώς, όλα θα μείνουν…
Το ερώτημα είναι, πώς ξαναπαίρνει κανείς μπρος μετά από μια μακρά περίοδο αδράνειας; Γιατί, ναι μεν έκανα τα απολύτως αναγκαία -κι αυτά που μ’ αρέσουν βεβαίως!-, αλλά στην ουσία είχα φορτώσει τα περισσότερα στον κόκορα -αχ και να μ’ άκουγε ο άντρας μου, ότι τον αποκαλώ κόκορα!- και τώρα χρειάζονται τα πάντα τη φροντίδα, το χρόνο μου και πολύ-πολύ τρέξιμο.
Έχετε να μου προτείνετε κανέναν τρόπο άμεσης «παλινόρθωσης»;
λίγη ενέργεια να σου στείλω
να σπρώξεις να καρπίσει ο χρόνος
καλημέρα…
Δεν ξέρω για τα υπόλοιπα, αλλά στη φωτογραφία κούκλες βγήκαμε!
“Το ερώτημα είναι, πώς ξαναπαίρνει κανείς μπρος μετά από μια μακρά περίοδο αδράνειας;”
Το πιο μεγάλο βήμα σ’ ένα ταξίδι είναι μέχρι το κατώφλι, είπε ο Ουάρων, ένας αρχαίος στρατηγός.
Λοιπόν, το πιο μεγάλο βήμα για να ξαναπάρεις μπρος είναι να σηκωθείς 🙂
genna, αχ, σ’ ευχαριστώ πολύ και καλώς ήλθες!
3 pad, κούκλες! Μοιάζουμε κιόλας!
glenn, πήγα να σηκωθώ και μ’ έπιασε κράμπα στο πόδι! Και ξανάκατσα…
Δεν είναι κακό να αποκαλείς έναν άντρα κόκορα, κότα είναι κακό να τον λες 🙂
Εγώ είμαι της άποψης να μην κάνεις τίποτα. Θα σου έρθει λίγο βαρύ μετά, που όλα θα σκάσουν σαν βόμβα, αλλά μην πιέζεσαι. Μετά θα έχεις τόσες τύψεις και ενοχές, που θα τρέχεις για αυτοτιμωρία και θα το απολαμβάνεις κιόλας. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Τα πράγματα θα γίνουν στην ώρα τους, απλά με πιο πολύ τρέξιμο.
Γεια μας!
Ενα χαπάκι Χtacy και τρία μπουκαλάκια νερό… Με το πρώτο θα γίνουν οι δουλειές τόσο γρήγορα, που θα χρειαστείς τα δεύτερα για να μην αφυδατωθείς!..
Γεια μας που λέει κι ο Άγγελος!
Λοιπόν εγώ θα σου δώσω μια πρόχειρη συνταγή. Την έχω εφαρμόσει κάποιες φορές, μη σου πω ότι αυτές τις μέρες την ξαναδοκιμάζω: τεμπελιάζω μέχρι αηδίας, μέχρι να κουραστώ από το τίποτε και αίφνης, ξαναπαίρνω τα πάνω μου με την αίσθηση ότι δεν με πίεσα…
Άγγελε, ναι… κάπως έτσι λειτουργώ κι εγώ… τρέχω σα να μου έχουν βάλει νέφτη για κανα 2μηνο και μετά λιποθυμάω για κανά 6μηνο… Πάντως οι δουλειές κάπως γίνονται! Δεν πρόκειται φυσικά να γίνω και πλούσια μ’ αυτό το σύστημα…
Αντιδραστικέ τύπε, τα Χ είναι για ν’ αγαπάς τον κόσμο, όχι για να τον δουλεύεις! Εγώ χρειάζομαι τώρα λεφτά!!
Δώρα, σωστό κι αυτό… Για να δούμε; θα ξαναπάρω τα πάνω μου; Ήδη πάντως έκανα κάτι τηλέφωνα δραματικά… (θα σου ακούγεται αστείο, αλλά μερικά τηλέφωνα, σε άσχετους, είναι πάααρα πολύ δύσκολα)
Εγώ πάντως, μετά από μεγάλο διάστημα αδράνειας, προσπαθώ να τα βάλω όλα σε μια σειρά πρώτα μέσα στο κεφάλι μου. Βάζω προτεραιότητες και τα παίρνω ένα ένα, μην κουραστώ ακόμη δεν άρχισα. Και κάνω το πιο ευχάριστο.
Αν αυτό δεν πιάσει, περιμένω απλά να έρθουν οι μέρες που θα αδιαθετήσω! Μπορεί να πονάω πολύ, αλλά έχω τέτοια ενέργεια και υπερκινητικότητα, άλλο πράγμα!
Ξέρω, ξέρω, είμαι παράξενη…
Περαστικά στην μητέρα σου. Ελπίζω να είστε όλοι σας καλά!
Σου στέλνω ένα φιλί γιατί μου έλειψες!
Αρχισε να κάνεις σιγά σιγά το πιο εύκολο απο αυτά.Όταν το ολοκληρώσεις θα νιώσεις ικάνοποίηση.Μετά το λιγότερο εύκολο μέχρι να φτάσεις το πιο δύσκολο.Δουλεύει με εμένα αποτελεσματικά!
Για να αγαπάς τον κόσμο είναι τα smile, τα Χ είναι για τσίτες!
Δεν σε δουλεύω, το νερό χρειάζεται…
Λεφτά; Η μόνη είσαι;..
:))))))
αχ τι μας ειπες τωρα…ακομη και αν δεν περασα περιοδο ιδιαιτερης αδρανειας…παρολ’αυτα δεν μπορω να ξεκινησω.
Καλα λενε οτι η αρχη ειναι το παν…
Τελως παντων αυτο που προσπαθω να κανω ειναι να ξεκινησω απο τα πιο επειγοντα μεν , πιο ευχαριστα δε…
Δεν εγγυομαι οτι πιανει αλλα αιζει να προσπαθησουμε!
Η παλινόρθωση έρχεται με την πτώση της θερμοκρασίας αυτομάτως. Δοκίμασε με το κλιματιστικό στους 10 βαθμούς γι’ αρχή.
sofi-k, εγώ όταν είμαι αδιάθετη, έχω όρεξη μόνο για σεξ! Λες να είμαι σκύλα;; Σου στέλνω κι εγώ ένα μεγάλο-μεγάλο φιλί!
pixie & avra, έτσι δεν κάνεις βέβαια ποτέ τα δύσκολα και τα δυσάρεστα… Παρ’ όλ’ αυτά, ας προσπαθήσουμε!
reactor, όχι, δεν είμαι η μόνη… και δεν φτάνουν και για κόκα, για εγγυημένες τσίτες!!
chris, δεν έχω κλιματιστικά! Είμαι οικολόγρια!!
σα να ακούω τον εαυτό μου… όταν έχει να αντιμετωπίσει το σπίτι και ιδίως τα… ασιδέρωτα!
έχω αναπτύξει ένα σωρό τεχνικές απλώματος για να μειώσω τον όγκο, αλλά πέντε άτομα στο σπίτι, τα τρία κάτω των εννέα = “εκατοντάδες” ρούχα την εβδομάδα.
Όποτε το βουνό με απειλεί με χιονοστοιβάδες, βάζω ένα dvd -το βράδυ βράδυ- και ορμάω και σε δυο, τρεις ώρες έχω μισοξεμπερδέψει…
στρίμωγμα μέχρι αηδίας και μετά τρελλό τρέξιμο, αλλά αυτό σου το είπαν ήδη…
Δεν έχω λύση.