Η γάτα χαζεύει τον κόσμο από ψηλά,
φυλακισμένη σε μια βεράντα,
παρακολουθεί τα πουλιά να πετάνε,
τα μακρινά αεροπλάνα,
αυτοκίνητα στον απρόσιτο εκεί κάτω δρόμο,
–έτσι δεν το λένε αυτό το γκρίζο; δρόμο;–
Μπήκε σε αυτοκίνητο κι η ίδια…
Κλεισμένη σε υφασμάτινο κουτί να μην βλέπει
-το δρόμο-
και τσουπ! στο περίεργο εκείνο μέρος
με… τις γάτες!
«Χμμμ… υπάρχουν κι άλλες σαν εμένα…»,
σκέφτηκε με θαυμασμό και μετά…
θύμωσε!
Ευτυχώς που είπε μόνο αυτό και απλώς θύμωσε …γιατι ξέρω κάτι περιπτώσεις που μόλις είπαν "χμ υπάρχουν κι άλλες σαν κι εμένα αλλά και καλύτερες απο μένα"…δεν το άντεξαν και απόθαναν. ;))
Κι ο μικρός πρίγκιπας θυμωσε όταν είδε ότι υπαρχουν ΚΗΠΟΙ με εκατομμύρια τριαντάφυλλα,
ενω το δικό του του είχε πει ότι είναι το ΕΝΑ…
Ο θυμός κρατησε μεχρι που συνειδητοποίησε ότι οντως το τριανταφυλλο ήταν το ΕΝΑ…
φιλι…. με συναίσθηση..
Δηλαδή δεν είναι ο καθένας από μας το κέντρο του σύμπαντος……….;
Βρε την ψινα την ψιψινα!
faraona, θέλει ψυχή τον όμοιό σου να μην τον μισήσεις…
kakia, όμορφη σκέψη είναι αυτή… ένα με τα γύρω κι όμως μοναδικός.
3pad, του δικού του πάντως… σίγουρα! 🙂
ζυγίνα, μεγαλώνει… και ωριμάζει! 🙂
τὰ γατάκια πάντα κάτι ξέρουν… μοῦ εἶχε συμβῇ καὶ μένα κάτι ἂς ποῦμε ἀνάλογο.
vangelaka, ναι… όλοι κάτι έχουμε να πούμε για… γάτες και γατάκια και γατούλες…