Μωρό μου, σ’ αγαπώ. Μην κλαις.
Είμαι απλά μονήρης. Τά ‘παμε…
Σε θέλω πολύ, αλλά με μέτρο.
Μην το βλέπεις αρνητικά, κατάλαβέ με.
Μην είσαι τόσο εγωίστρια.
Και με καυλώνεις τόσο, μωρό μου…
Τώρα όμως θέλω να εργαστώ.
Πρέπει να εργαστώ. Τό ‘χω ανάγκη.
Μην με πιέζεις.
Είμαι άνθρωπος της μοναχικής μου ρουτίνας.
Θέλω ν’ αποφασίζω εγώ, πότε θέλω να σε δω.
Μωρό μου…
Μην γίνεσαι επιθετική!
Έτσι όπως κάνεις, μου δημιουργείς μια επιθυμία φυγής.
Όχι, όχι από ‘σένα, μωρό μου.
Είναι υπαρξιακό το ζήτημα, δεν καταλαβαίνεις…
Σα να έχω πιαστεί στη φάκα.
Εσένα σ’ αγαπώ όμως, μωρό μου. Έλα να πάμε μια βόλτα…
Κουράστηκα. Φεύγουμε; Νυστάζω…
Εσύ; Τι εσύ, μωρό μου; Εσύ θα βρεις να κάνεις κάτι.
Μπορείς να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά, όσο θα κοιμάμαι, αν θες.
Μωρό μου…ξύπνησα! Πέσε δίπλα μου! Σε θέλω σαν τρελός!
Αχ, είμαι τόσο ερωτευμένος μαζί σου…
Μωρό μου…