Οι άνθρωποι γουστάρουν κέφια. Όλοι μας σχεδόν. Μόλις κάποιος αρχίζει και μιζεριάζει -για οποιονδήποτε λόγο- ο κόσμος αρχίζει και την κάνει απ’ όλες τις πάντες.
Όταν είχα πρωτομάθει να οδηγώ, πάτησα γκάζι αντί για φρένο πάνω στη Σκουφά, μπροστά απ’ την εκκλησία. Ο κόσμος βούτηξε δεξιά-αριστερά να μ’ αποφύγει. Κάπως έτσι… Εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού.
Λένε, πως ο καλός ο φίλος στα δύσκολα φαίνεται. Άλλο όμως είναι τα δύσκολα κι άλλο η μιζέρια. Το πρώτο είναι αντικειμενικό πρόβλημα, το δεύτερο είναι υποκειμενικότατη αντιμετώπιση του προβλήματος.
Σε παίρνει από κάτω και γίνεσαι -αν μη τι άλλο- δυσάρεστος. Μπορεί να γουστάρεις να μιζεριάζεις, όμως οι άλλοι ουδεμία υποχρέωση έχουν να τραβάνε το ζόρι σου, τη στιγμή που βλέπουν, πως κι εσύ δεν κάνεις τίποτα γι’ αυτό.
Στο κάτω-κάτω κι εσύ δεν τους σέβεσαι. Τους βλέπεις κάπως σαν σκουπιδοτενεκέδες, να πετάς μέσα τα δηλητηριασμένα εσώψυχά σου. Αλλά κι αυτοί οι καημένοι έχουν τα δικά τους, άσχετα αν εσένα σου φαίνονται μηδαμινά μπροστά στα φαντασμαγορικά δικά σου.
Μένεις μόνος και τελειώνεις. Κι έχεις και κάποιον να κατηγορείς για την ηθελημένη μοναξιά σου… Ώσπου να πάρεις την απόφαση να αναλάβεις τον έλεγχο της ζωής σου και να επιστρέψεις στον κόσμο των ανθρώπων.
Ίσος προς ίσους…
εκανα ενα παρομοιο ποστ αλλα εσυ τα λες καλυτερα..!! αυτα ακριβως πιστευω…!αλλα τα διατυπωσα διαφορετικα..
την καλημερα μου
Ή φτιάξε ένα μπλογκ βρε αδερφέ :))
Οι φίλοι είναι υποχρεωμένοι να δεχτούν τη μιζέρια σου. Εκτός αν είσαι μόνιμα μίζερος/η. Οι άλλοι πάλι στη Σκουφά, δεν είναι υποχρεωμένοι να δεχτούν τίποτα:)
Δεν υπάρχουν μόνον οι «κεφάτοι» και οι «μίζεροι». Υπάρχουν πολλά «είδη». Ενα εξ αυτών και όσοι γιορτάζουν την θλίψη τους.
(Για κάποιον μυστηριώδη λόγο το περιστατικό στη Σκουφά δεν με εκπλήττει…)
Α, ώστε εσύ ήσουν στην Σκουφά! 🙂
“Κι έχεις και κάποιον να κατηγορείς για την ηθελημένη μοναξιά σου…”
…………..
“Ίσος προς ίσους…”
Κάποιοι προτιμούν να μη μεγαλώσουν- τους φαίνεται μεγάλη ευθύνη…
Παλιό θέμα… Υπάρχει διαφοράμεταξύ του ‘επαγγελματία μίζερου’ και του περιστασιακά μίζερου. Ο πρώτος έχει φίλους – κυρίως ομοίους του. Μαζί βρίζουν τον παλιόκοσμο και την παλιοκοινωνία.
Ο δεύτερος δεν πιστεύω ότι χάνει τους φίλους του – μάλλον ο ίδιος έχει το πρόβλημα, καθώς πιστεύει ότι “δεν είναι καλή παρέα αυτή την εποχή”. Πάει να πει, και έχει το γνώθει σ’ αυτόν, και νοιάζεται για τους άλλους πριν αυτοί νοιαστούν για τους εαυτούς τους.
Εγώ ντρέπομαι να το εκφράζω αυτό -αν και μου συμβαίνει σπάνια- γιατί πάντα σκέπτομαι ότι ο άλλος δεν έχει ανάγκη να ακούσει το πρόβλημά μου.Προτιμώ να μιλάω με τον εαυτό μου και είτε να του θυμώνω είτε να τον παρηγορώ.
Ευτυχής η κατάληξη στη Σκουφά;
🙂
Το περιστατικό στη Σκουφά με εκπλήττει. Με αφήνει άναυδο! Ενας άνθρωπος που γραφει τόσο καλά είναι αδύνατον να οδηγεί τόσο άσχημα! Πρόκειται προφανώς για παρεξήγηση…
mariosp: Κάποιος που ξέρει γραφή και ανάγνωση (σαν εμένα) δεν έχει καν δίπλωμα οδήγησης (σαν εμένα).
Εγώ το πιστεύω μια χαρά…
Κατά την γνώμη μου, η μιζέρια θέλει μοναξιά.
Εντάξει, αρχικά θέλεις να γκρινιάξεις λίγο σε κάποιον, οποιονδήποτε, αλλά μετά βαριέσαι. Θέλεις να σε αφήσουν να μιζεριάσεις με την ησυχία σου. Τι φορτικοί άνθρωποι! Ούτε λίγη μιζέρια δεν επιτρέπουν!
Και μετά ξαναφτιάχνει η διάθεση. Τότε είναι ώρα για φίλους.
Η μιζέρια (επιμένω) θέλει μοναξιά.
υγ. Υπέροχο το soundtrack…
avra, πάω να το διαβάσω πάραυτα!
ladybug, και στα blogs καλό είναι να μην είμαστε συνέχεια στη μιζέρια… (χμμμ…)
kwlogria, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος για τίποτα…
mariosp, βρε παλιοσυκοφάντη! Που κάθε τρεις και λίγο πίνεις φρέντο στο συνεργείο παρέα με τον φαναρτζή… Κολλητοί έχετε γίνει!
dodos, εγώ ήμουν, αλλά ήταν παλιά! Πολύ παλιά!
yannis h, ο περιστασιακά μίζερος διώχνει τους περιστασιακούς φίλους κι ο μόνιμα τους μόνιμους. Αυτό με τις μιζεροπαρέες βέβαια όντως το συναντάς, αλλά είναι άλλου τύπου μιζέρια… κοινωνικοοικονομικοπολιτική!
gitsaki, δεν έφαγα ούτε έναν! Έπρεπε ν’ ανοίξω και την πόρτα, γμτ!
queen elisabeth, η μιζέρια θέλει μοναξιά κι η μοναξιά simply red… σε διασκευή…
άσχετο…έχεις διαβάσει μήπως το βιβλίο “Θεραπεύοντας την Άλισον Γκρέη”;;
(Σοφία Γιαννάτου – Λιβάνης)
Σωστή σε βρίσκω…ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως η συνήθεια του μιζεριάσματος μπορεί να οδηγήσει και σε παθολογικές καταστάσεις…
alkyoni, δυστυχώς όχι. Γιατί ρωτάς;
an-lu, κακό πράγμα… πολύ κακό…