Δεν βλέπεις, δεν ξέρεις… μην φαντάζεσαι…
δεν μπορείς να αντιληφθείς με το μυαλό…
είναι μόνο κάτι στιγμές ενορατικές, που σα να βλέπεις πέρα…
Το πέρασμα είναι φωτεινό…
Η συνέχεια ανυπαρξία…
μία κατάσταση διάχυσης… δίχως μορφές…
η αίσθηση, αυτή της απόλυτης ακινησίας μέσα σε όχημα πάρα πολύ γρήγορο….
που λόγω ταχύτητας όλα τα νοιώθεις σταματημένα.
No time, no space.
Η ανυπαρξία είναι κι αυτή μια κατάσταση ύπαρξης.
Ποιος μπορεί να συλλάβει το μηδέν;
Πάντα όμως υπάρχει κι η γλυκιά εκδοχή των αγγέλων 🙂
"Τσακώθηκα με την ανυπαρξία και γεννήθηκα"…
σήμερα δεν είναι; δεν κλείνει τα τρία; έτσι νομίζω. να το χαίρεσαι!
kyriaz, πόλεμος, πόλεμος! Η μόνη μας ελπίδα!!
max, τρομερός είσαι! Το είχα ξεχάσει! Σ' ευχαριστώ πολύ! {πώς περνούν τα χρόνια…)