Όταν εσύ θέλεις να βγαίνεις κάθε μέρα και
ο σύντροφός σου δεν θέλει να βγαίνει ποτέ,
πόσες φορές το μήνα πρέπει να βγαίνετε;
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.
Για μένα και για πολλούς άλλους, το 2020 υπήρξε ιδιαιτέρως δημιουργικό. Όταν σου χαλάνε την καθημερινότητα, μπορείς να κάνεις πολλά άλλα.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
…Δεν ξέρω… Και ίσως “δεν μου πέφτει λόγος” (που λένε…)
Αν, όμως, εμβάθυνε ο καθένας και συζητούσαν και οι δύο τις αιτίες που ο ένας “θέλει να βγαίνει κάθε μέρα” και ο άλλος “δεν θέλει να βγαίνει ποτέ”, δύο ακραίες καταστάσεις, θα μπορούσε, ίσως, να βρεθεί μια λύση.
Αν όχι… μήπως θα πρέπει να σκεφτούν ότι “αγάπη και συνύπαρξη δεν σημαίνει να κοιτάζονται δυό άνθρωποι στα μάτια, αλλά να κοιτάζουν προς την ίδια κατεύθυνση”…
ζζζζζζζζζζζζ ΚΕΝΤΡΟ!!!!!!!!!!
Πέτυχες καρδιά!!!!
Αν χωρίσουμε κάποτε αυτός θα είναι ο λόγος!
Δεν υπάρχει λύση. Συμβιβασμός υπάρχει… μέχρι να έρθει η έκρηξη.¨΄Οσο μεγαλύτερος συμβιβασμός, άλλο τόσο μεγαλύτερη η έκρηξη. Θέλεις να δεις ένα ψυχολογικό Τσερνομπίλ; Έλα κοντά…
seagull, μπααααααααα! Τίποτα δε βγαίνει με τη συζήτηση! Άμα ο άλλος δεν θέλει, δεν πα’ να χτυπιέσαι…
Όσο για την κατεύθυνση… μπορεί να κοιτάς στην ίδια κατεύθυνση, αλλά να θες να την περπατήσεις με άλλους ρυθμούς. Έτερον-εκάτερον. Φοβάμαι όμως, πως η ζωη πιο πολύ έχει να κάνει με το ρυθμό, με το συντονισμό της κίνησης, παρά με την κατεύθυνση…
ωσηε, άσε, ξέρω… Δεν χωρίζεις όμως τελικώς γι’ αυτό. Καρασυμβιβάζεσαι. Ή κάνεις τη ζωή σου και τότε όντως απομακρύνεσαι και μπορεί και να χωρίσεις.
Πάντως αυτό το ερώτημα είναι γενικότερο: πόσο συχνά συναντιέσαι (στην αρχή), συζητάς, ταξιδεύεις, κάνεις έρωτα… διάφορα. Και νομίζω, πως σχεδόν πάντα υπερισχύει το “δεν θέλω”.
Αυτός που δεν θέλει, καπελώνει πάντα αυτόν που θέλει. Πάντα.
Και γιατί πρέπει να βγαίνετε μαζί;
Πάντως η 3pad έχει δικιο…
3 pad, έγραψα σχεδόν πάντα, για να μην είμαι απόλυτη 🙂
vromios, μ’ αυτήν τη λογική, γιατί να συζητάμε μαζί, γιατί να ταξιδεύουμε μαζί, γιατί να πηδιόμαστε μαζί… γιατί να είμαστε μαζί; Δεν είναι και υποχρεωτικό…
Δεν μου απαντάτε όμως, ποια θα ήταν η χρυσή τομή (ο συμβιβασμός που θα λειτουργούσε).
Τι να σου απαντήσω για το δράμα της ζωής μου; Η χρυσή τομή είναι να βγαίνω καθημερινές με φίλες ή συναδέλφους μόνη (2-3 φορές το μήνα) και κάθε σ/κ να ταξιδεύουμε. Προς το παρόν το σχήμα δουλεύει….:))))
Υποτίθεται πως ο ένας θέλει να βλέπει χαρούμενο τον άλλον. Και κάνει ό,τι μπορεί γι’ αυτό. Αυτή είναι η χρυσή τομή κατά τη γνώμη μου.
Με γνώμονα αυτό λοιπόν, και ο ένας θα έπρεπε να βγαίνει λίγο περισσότερο και ο άλλος να κάθεται σπιτι λίγο περισσότερο.
Δούναι και λαβείν είναι το κλειδί: απόψε θα βγούμε και αύριο θα μείνουμε σπίτι να κάνουμε ό, τι θέλεις εσύ. Κάπως έτσι.
Νομίζω πως χρυσή τομή υπάρχει σε όλα, αλλά εξαρτάται από τη διάθεση που έχει ο καθένας να την προσεγγίσει.
Μήπως να ψάξει ο καθένας το “ταίρι” του?
Μια πρόταση κανω…
Λέει τώρα να ξεκινάς τη χρονιά με τέτοιο προβληματισμό?
(καμία διάθεση ειρωνείας ή αστεϊσμού δεν περιλαμβάνεται στο παρόν σχόλιο).
Εμένα προσωπικώς η απορία μου παραμένει πάντα η ίδια σε σχετικές περιπτώσεις.
Τι την θέλουν την σχέση αφού δεν περνάει καλά ούτε ο ένας ούτε ο άλλος;
Καθε μερα.
Καμια.
Δεν γνωριζω …δεν απαντω.
dora, καλό ακούγεται… Μάλλον κουράζει το απόλυτο κολλητηλίκι.
ladybug, αυτό είναι μια καλή θεωρία, η οποία όμως σπανίως συναντάται! Ειδικά όταν κάτι δεν σε βολεύει, κάνεις την καρδιά σου πέτρα και κάνεις αυτό που γουστάρεις εσύ! 🙂
gerasimos, σωστά… γιατί όμως σε τέτοιες περιπτώσεις βγαίνουν συνήθως κι οι δυο κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα;; Κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτό το δούναι και το λαβείν…
pussy, θα υπάρχει φαντάζομαι, αλλά δύσκολα τη βρίσκεις… Γιατί δεν εξετάζεις συνήθως το κάθε θέμα αυτόνομα. Τα βάζεις όλα μαζί μες στο τσουβάλι και ψάχνεις να βρεις ισορροπία με 200 ετερόκλητα πράγματα για βαρίδια…
Τέρας της Αμάθειας, καλώς ήλθες. Δεν διαλέγεις ταίρι έτσι. Πώς διαλέγεις; Θα σε γελάσω! Κάτι στη βαράει στην κεφαλή. Κάτι, κάτι…
chris, ε, σε μία σχέση παίζουν πολλά πράγματα ρόλο… Δεν ταιριάζεις εδώ, ταιριάζεις εκεί… Άσε που πολλές φορές αλλιώς τον παίρνεις τον άλλον κι αλλιώς σου βγαίνει στην πορεία. Αλλάζεις κι εσύ… Χάος.
zero, πάντως απάντησες τρις. Φαντάσου να ήξερες κιόλας!
Το κάθε μέρα είναι ξόδεμα, το ποτέ τσιγγουνιά, τα αντίθετα έλκονται, μάλε βράσε, δε βρίσκω λύση στην εξίσωση..
Μια λύση -τουλάχιστον μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων- στη δίνουν η φαντασία και η ευρηματικότητα.
Διότι θεωρώ πως η διαπίστωσή σου, “Φοβάμαι όμως, πως η ζωη πιο πολύ έχει να κάνει με το ρυθμό, με το συντονισμό της κίνησης, παρά με την κατεύθυνση…”, είναι απόλυτα σωστή, ιδίως όταν οι κατευθύνσεις -που έδιναν κάποιο ρυθμό- γίνονται route-ίνα.
Η μαγικές λέξεις σε τέτοιες περιπτώσεις είναι “δημιουργικοί συμβιβασμοί” (marketing σπούδασα, sorry βγαίνουν μόνα τους…), περίτεχνα πακεταρισμένοι και εύστοχα προωθούμενοι!
Μη με σέρνεις δλδ κάθε μέρα στα ίδια μπαροκαφέ με τα ίδια άτομα για τις ίδιες κουβέντες, για να μην αντικρύζεις κι εσύ τον Αλ Μπάντυ να αντανακλάται πάνω στη επίπεδη επιφάνεια της TFT του σαλονιού σου, και μάλιστα χωρίς να είναι καν ανοιχτή!
Οχι, λοιπόν, “δούναι και λαβείν”, αλλά μάλλον “ψήσε και ψήσου” καθώς ακόμα και το μάτι του καφέ είναι καλύτερο από την κατάψυξη…
Καλή και αυθόρμητη χρονιά, λοιπόν, σου εύχομαι ό,τι επιθυμείς να έρθει όπως το επιθυμείς!
Όσο θέλει εκείνος που αγαπά λιγότερο;…
Καί βέβαια υπάρχει.
Αρκεί βέβαια τά θέλω του ενός και του άλλου να μην είναι στά άκρα.
Στα κομμάτια οι εγωισμοί, και συζήτηση κοιτόντας στά μάτια, και να λέγονται μόνο αλήθειες,και ας πληγώσουν. Μόνο έτσι θα βρεθεί η αιτία.
Ο ένας θέλει να βγαίνει κάθε μέρα και ό άλλος ποτέ, γιατί?
Τί συμβαίνει?
Κουρασή?
Βαρέθηκε ό ένας τόν άλλο?
Γιατί?
πρέπει να βρεθεί λύση πρίν την έκρηξη……
μοιάζει με απάντηση Πυθίας ό,τι πρότεινε ο dodos
καλημέρα synάκι
Εξαρταται απο το ποσο σημαντικο πιστευει κανεις οτι ειναι για τον ιδιο να βγαινει εξω η να μενει μεσα.Αν το να μη βγεις θιγει τα ιερα και τα οσια σου φευγεις απο τον ανθρωπο που στα θιγει.Αν τωρα για καποιον ειναι αρχη και τελος στη ζωη να βγαινει η να μενει…ε τοτε τι να πω .Δεν ψαχνει για σχεση ψαχνει για ”βγαλε””βαλε.Οποτε αλλαζει το πραγμα.Καλημερα σας.(Περαστε να μας δειτε η αφεντια σας καμμια φορα.Η δεν βγαινετε λογω αρχων?)
θα συμφωνησω και εγω με την 3pad..το δεν θελω ειναι παντα πιο δυνατο απο το θελω..
ισως να μη χωριζεις μονο για αυτο αλλα εχεις δικιο πως απομακρυνεσαι και μετα ερχεται και αυτο..το ξερω απο προσωπικη πειρα..
μια ομορφη μερα να εχεις!!!
φιλια!
🙂
Γιατί να πιέσει ο ένας τον άλλο;
Ας βγαίνει όσο και όποτε θέλει ο καθένας.
Γιώργο Μάνεση, ναι, δύσκολη εξίσωση η ανθρώπινη…
reactor69, το αυτό και δι’ υμάς. Και συμφωνώ απόλυτα: καλύτερο το μπούρου-μπούρου από την ψύχρα…
dodos, δεν πάει πάντα έτσι. Αλλά όντως, κάποιες φορές πρέπει να κάνεις κάτι μόνο και μόνο για να ευχαριστήσεις τον άλλον. Φτάνει αυτό να μην σου δημιουργεί μέσα σου οργή.
alexis b, συχνά είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας ή επιλογών. Οι άνθρωποι βαριούνται κάποια στιγμή να βγαίνουν. Νοιώθουν πως τα έχουν δει όλα. Ή είναι κουρασμένοι…
alkyoni, μπορεί να είναι έτσι… μπορεί και να μην είναι… ήξεις… αφήξεις…
faraona, έχω περάσει πολλές φορές, απλώς δεν έχω αφήσει σχόλιο.
Παράδειγμα ήταν αυτό με τις εξόδους. Αν και είναι πρόβλημα, όταν δεν μπορείς να συνδυαστείς με τον άλλον. Πηγή έντασης.
tzotza, ναι… πολύ πιο εύκολα δεν κάνεις αυτό που θες, παρά κάνεις αυτό που δεν θες.
stavros p, χμμμ… λίγο επικίνδυνο μου ακούγεται αυτό.
@3pd: I know babe…
Synas, έχω πελαγώσει…
ωσηε, εγώ να δείιιιςςςς….