Πόσα ψέματα
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.
Για μένα και για πολλούς άλλους, το 2020 υπήρξε ιδιαιτέρως δημιουργικό. Όταν σου χαλάνε την καθημερινότητα, μπορείς να κάνεις πολλά άλλα.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
Το ψέμα είναι ένα εργαλείο του πολιτισμού μας. Βοηθάει στο να κρατιούνται οι ισορροπίες στις ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό δεν το καταλαβαίνουμε ακόμα κι όταν το χρησιμοποιούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Και φυσικά περιμένουμε από τους άλλους να ακούμε πάντα την αλήθεια. Φανταστείτε μπάχαλο αν κάποια μέρα όλοι έλεγαν την αλήθεια. Το ψέμα είναι πραγματικά χρήσιμο. Βέβαια το ποιος το χρησιμοποιεί, σε ποιο βαθμό και με ποιο σκοπό, είναι μια μεγάλη κουβέντα…
Αν καθησω και μετρησω…δεν θα τελειωσω ουτε αυριο…
Πάρα πολλά…
Κάθε τι που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να ψευσθεί λέγεται σημείο.
(Ο ορισμός του σημείου από τον Έκο)
morfeas, εσύ μιλάς κυρίως για τα κατά συνθήκην ψεύδη. Εγώ μιλάω για τα ψέματα, που λέμε και τα πιστεύουμε κι εμείς οι ίδιοι.
πρεζα tv, μα τα ξέρεις; Τα αναγνωρίζεις; Αν τα αναγνωρίζεις, παύουν να εμπίπτουν στην κατηγορία “αυτοπαραμύθιασμα”.
όλα θα πάνε καλά, πάρα πολλά…
glenn, ναι… “Κοίτα με, μωρό μου, με βλέπεις; Τώρα δεν με βλέπεις!! Ένα σημείο ήμουν, αγάπη μου… Μα δεν έχεις διαβάσει Έκο;;;” (αλλά κι εγώ νόμιζα, πως ήμουν εκεί… συγγνώμη, μπερδεύτηκα, ψυχή μου… δύσκολες οι φιλοσοφικές έννοιες)
Και άμα κοροιδεύεις τον εαυτό σου, εγώ τι σου φταίω και με παραμυθιάζεις.
Πρώτα να μάθουμε οτι αλήθεια σημαίνει “αυτό πού δεν ξεχνιέται”, α-λήθη.
Επίσης “είναι αλήθεια εως αποδειχτεί,οτι, ήταν ψέμματα.”
@synas Τι σ’επιασε και βάζεις τέτοια, Δευτεριάτικα ρε syna;
η φόρμα του χάικού σε παρέσυρε στη
δυναμική των αντίθετων εννοιών-δλδ. στην αλήθεια.
Καλησπέρα.
Και σε αυτά αναφέρομαι. Άλλωστε ότι ψέμα λέμε, λίγο πολύ το πιστεύουμε. Σαν άλλοθι, σαν δικαιολογία.
@morfeas Αν επιτρέπεις.
Σαν “ζωτικό ψέμμα”
Η έλλειψη συνειδητότητας αμύνεται με “ζωτικές αλήθειες”.
Μεγάλη κουβέντα…
όμως φανταστείτε να έλεγαν (και να το πίστευαν)
“δε λέω ποτέ ψέματα”
οι υπ. εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας π.χ.
…
Ολοι λέμε συχνά ψέμματα, μικρά “ανώδυνα?” ψέμματα, πιστεύοντας ότι τη συγκεκριμένη στιγμή υπηρετούμε το καλό, είτε για εμάς, είτε για τον αποδέκτη του ψέμματος. Σημασία έχει στα σημαντικά και στα μεγάλα να είσαι, όσο γίνεται, ειλικρινής.
η δική μας αλήθεια, δεν είναι απαραιτήτως και η αλήθεια των άλλων.Άρα, πολλά…
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου!
Κανένα γιατί αργότερα τα βρίσκεις μπροστά σου, όταν δεν πρέπει.
σπίθας, αφού παραμυθιάζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, θα νοιαστούμε για τον άλλον; Ποιες είναι οι “ζωτικές αλήθειες”;
teiresias, μ’ αρέσει αυτό που λες 🙂 Η φόρμα συχνά δεν είναι άσχετη με το περιεχόμενο, έτσι δεν είναι;
morfeas, εγώ προσπαθώ να λέω ψέματα, που δεν πιστεύω!! Άμα πιάνω τον εαυτό μου να τα πιστεύω, ανησυχώ πάρα πολύ.
giasafox, στη λεγόμενη διπλωματία υποτίθεται, πως θα έπρεπε να λες τα πράγματα με τρόπο και τη σωστή στιγμή (ή εν πάση περιπτώσει να αποκρύπτεις ό,τι δεν σε συμφέρει), όχι να φλομώνεις τους πάντες στο ψέμα.
adaeus, κάπως έτσι. Αν μη τι άλλο να προσπαθεις να είσαι ειλικρινής, κατ’ αρχήν με τον εαυτό σου.
dawk, το πρόβλημα είναι, ότι συχνά η δική μας αλήθεια δεν είναι απαραιτήτως και η αλήθεια μας…
3 pad, I know, baby…
chris, καλά, το τι βρίσκεις μπροστά σου, όταν δεν πρέπει, είναι μια μεγάλη, πονεμένη ιστορία… Και το αν εξαρτάται από εσένα το τι βρίσκεις, μια ακόμα μεγαλύτερη 🙂
Πω πω αυτή την φορά συγχρονιστήκαμε πλήρως…
Και η αντιμετώπισή μου είναι διπλή:
– ο καθένας έχει την δική του αλήθεια
– δεν υπάρχει αλήθεια
– ακόμα κι αν υπήρχε δεν θα ήθελε να το ξέρουμε
par…aloge, υπάρχουν “αλήθειες” κάθε δεδομένη στιγμή. Όταν στέκεσαι στο Σύνταγμα, είναι μια στιγμιαία “αλήθεια”, πραγματικότης αν θες (μην το πάμε τώρα σε πολύ προχωρημένα πράγματα του στυλ “ότι κι εγώ αν είμαι εγώ και αν υπάρχω και ότι το τώρα διαχέεται στο χθες και στο αύριο και το Σύνταγμα είναι μια ιδέα, που την εκλαμβάνουμε εσφαλμένα για πλατεία…)
Αν πεις λοιπόν τη δεδομένη στιγμή στο τηλέφωνο, ότι βρίσκεσαι στην Πάτρα, θα πεις ψέμα. Κι η αλήθεια μπορεί να μην ήθελε να ξέρουμε την αλήθεια σχετικά με το πού βρίσκεσαι, αλλά αυτός που του μιλάς σίγουρα θα ήθελε, αφού σε ρωτάει!
Το δικό μου πρόβλημα είναι πάντως άλλο: αν τυχόν πιστεύεις κι εσύ ότι είσαι στην Πάτρα, ενώ βρίσκεσαι στο Σύνταγμα. Αυτό ακούγεται ψιλογελοίο, αλλά δυστυχώς συχνά έχουμε εντελώς εσφαλμένες εντυπώσεις για το πού ακριβώς βρισκόμαστε και τι σκατά κάνουμε εκεί που βρισκόμαστε…
ατελείωτα…!
καλημέρα σου
Άσταναπαν…ειδικά τα ψέματα που λένε κάποιοι στους εαυτούς τους και τα πιστεύουν μέχρι κεραίας!
melomenos, ατελείωτα…
an-lu, η πλάκα είναι, ότι όταν πιστεύεις τα ψέματά σου, ψήνεις και τους άλλους…
WOWWWWWWWWWWWW!!!!
Μένω έκθαμβη!!!!
τέλειο haiku!!!!!!!!
🙂
mary, σιγά πια!!! Μην υπερβάλλουμε!
Τα δικά σου τά ‘μαθα 🙂 Όλο στη βόλτα μού είσαι!
μπα! επόμενο συνέδριο σ’ένα χρόνο 🙂 μην πάθουμε και τζετσεττερίαση!!!
Το να ψεύδεσαι συνειδητά είναι κινέζικη δαχτυλοπαγίδα. Φαίνεται να σε διώχνει από τον πόνο και να σε οδηγεί στην απόλαυση, οπότε το επιλέγεις ζωωδώς ενστικτώδικα. Αλλά χειροτερεύει τη θέση σου.
Το πιο απλό και ξέγνοιαστο είναι να λες την αλήθεια ή να πιστεύεις τα ψέματά σου. Το δεύτερο, ως πιο ηδονικό, είναι συνήθως και η γυναικεία επιλογή :p
Και btw, η ψυχολογία της άρνησης (να μη πιάσω πάλι τα ζωώδη) λέει ότι το “δε λέω ψέματα” αποτελεί βάσιμη ένδειξη ψεύδους. Η ειλικρινής έκφραση είναι “λέω αλήθεια” και να το θυμάσαι την επόμενη φορά που θα πεις κάνα αθώο ψεματάκι στον εαυτό σου 😉
mary, τίποτα δεν παθαίνουμε!
cheaplog, την επόμενη φορά που θα πω κάνα αθώο ψεματάκι στον εαυτό μου; Μα εγώ λέω πάντα αλήθεια! Καλώς όρισες!
(ΟΕ-ΟΕ!!!)