Λόγια καλυμμένα, νοήματα μισά
ασυνεννοησία εσκεμμένη
Ψυχές δισυπόστατες υποκρίνονται
ρόλους ηθοπλασίας
«Έτσι είναι το πρέπον»…
και τα κορμιά κρύβουν πληγές
επιμελώς
μην τις αγγίξει κανενός η αγάπη… κι ανοίξουν…
Η ειλικρίνεια -σωστή κυρία-
με μάσκα βενετσιάνικη
εξαπολύει σιγανόφωνα αμφισημίες
και η αλήθεια κάπου σε μια γωνία, τυλιγμένη
φόδρα μεταξωτή και σκούρα κόκκινη
να της χαρίζει το χρώμα που κάποτε, λένε πως, είχε
Γιατί τώρα είναι ωχρή· πολύ ωχρή
και δυστυχώς έτσι θα μείνει
(ψαίμα το λέει αυτό η Δημουλά…)
…
Αλήθεια, τι πάθατε όλοι απόψε με την ΄”αλήθεια”;
Φαίνεται κάποιες ψυχές είναι ταγμένες να κυνηγούν χίμαιρες και μοιραία αυτοκαταστρέφονται… αφήνοντας όμως πίσω τους δημιουργία. Αυτή τη δημιουργία θα την πω αλήθεια…
Κοπιάστε, μόλις άνοιξα το pernod
Ακόμη και την αλήθεια την ντύσαμε με χρώματα παρδαλά. Είναι από κείνα τα αγάλματα που φτιάχτηκαν γυμνά και ψιμύθια δεν της πρέπουν. Ναι, ψαίμα κατάντησε.
Σύνας υποκλίνομαι στα τόσο όμορφα λόγια και νοήματα που μας προσφέρεις. Την καλήμέρα μου με εκτίμηση.
ωσηε, αυτοκαταστρέφονται και χωρίς να κυνηγούν χίμαιρες… Δεν χρειάζονται δικαιολογίες για να το κάνουν. 🙂
dora, μπα… θα της έβαζαν φύλλα συκής στα επίμαχα σημεία… Προσβολή δημοσίας αιδούς…
pussy μου, σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ. Έχω κι εγώ τώρα το χρώμα του αίματος στα μάγουλά μου…