Συννέφιασε πάλι. Μόνο με ηλιοφάνεια λειτουργώ. Οι σκιές με φοβίζουν και με κρατούν κλεισμένη στο σπίτι. Όχι όμως και το σκοτάδι. Το σκοτάδι το αγαπώ και το τιμώ με όλο μου το είναι. Αυτό το ενδιάμεσο με τρομάζει.
Η χειρότερη στιγμή το μούχρωμα: δεν βλέπω καλά ούτε καν να περπατήσω, έχω την αίσθηση πως χάνω το φως μου, πως δεν είμαι πια εγώ. Το λυκόφως της αυγής φτιάχνει κι αυτό αυτόχειρες. Μα όποιος έχει ζήσει τις μέρες του και τις νύχτες του το ξέρει: ακόμα και αν νυστάζει εξωφρενικά, μπορεί να περιμένει τον ήλιο να υψωθεί και μετά να γείρει με την παρήγορη σκέψη πως σαν ξυπνήσει θα είναι ακόμα ημέρα.
Κάποτε βγήκα να πάω σχολείο -πάντα ξεκινούσα πριν ξημερώσει- και όλα μου φαίνονταν περίεργα… Σα να είχε γίνει πυρηνικό ολοκαύτωμα καθόσον κοιμόμουν και δεν το είχα ακόμα μάθει: ξύπνησα την σωστή ώρα, 6.30, είχα όμως περάσει ολόκληρη τη μέρα στην αγκαλιά του Μορφέα και βρέθηκα να περιμένω το λεωφορείο μετά τη δύση…
Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται να κοιμηθούν, μην τυχόν και δεν ξαναξυπνήσουν. Εγώ φοβάμαι, πως θα ξυπνήσω αργά… και θα ‘ναι ήδη νύχτα…
Όχι, δεν με τρομάζει η νύχτα· μα θέλω να ζω πρώτα τη μέρα της… Και να κλειδώνομαι τα ηλιοβασιλέματα -στο μεταίχμιο- μέσα στον εαυτό μου…
Μερικές φορές στα κείμενά σου είναι σα να διαβάζω τον εαυτό μου.
Τι μου θύμισες….
Πιτσιρικάς,μετά από καταναγκαστικό μεσημεριανό ύπνο,να ξυπνώ με την πικρή διαπίστωση πως έξω έχει αρχίσει να βραδιάζει κι εγώ έχω χάσει το παιχνίδι κάτω,με τα παιδιά της γειτονιάς μου.
Αυτό το απέραντο παράπονο που απλώνεται μέχρι το σήμερα και μεταλλάσσεται σε βλέμμα καρτερικό πάνω σε όλα τα μάταια.
… άμα αγαπάω, όλες οι ώρες μου φαίνονται ίδιες… είναι ώρες προσμονής, μέρα και νύχτα 🙂 Το μεταίχμιο που λες μ’αρέσει τα καλοκαίρια κοντά στη θάλασσα, τότε που αλλάζει χρώμα ο ορίζοντας!
μεταίχμιο…
βρίσκομαι σ’ αυτό συνεχώς και δεν ξεκολλώ. ΄Μ’ ενέπνευσες για μια ανάρτηση…
Κοίτα που έτυχε διαβάζοντας το πόστ σου, να ακούω το παρακάτω τραγούδι των Χαϊνηδων:
“Η νύχτα μερικές φορές παράξενα διαβαίνει
κρατεί τα μάτια ανοιχτά και την καρδιά θλιμμένη
Κοίτα να δεις που μ’ έβγαλε ο δρόμος στ’ αρμυρίκι
αντί να βάλω τον καφέ να ζεσταθεί στο μπρίκι
Και όπως λεν οι ποιητές η ροδαυγή χαράζει
μα ‘μένα από μικρό παιδί πάντα μ’ αηδιάζει
Τώρα που μάλλον θα ξυπνάς να πας για τη δουλειά σου
σκέφτομαι ανάβοντας βαρύ τσιγάρο στην υγειά σου
Εγώ θα κάνω μιά ζωή τα ίδια και τα ίδια
όνειρα μέσα στου καπνού τα γκρίζα δαχτυλίδια
Αραχνοΰφαντες μορφές μες στου καπνού τη ζάλη
στέσαν οι θύμησες χορό και ξημερώνει πάλι”
συμπτώσεις!
🙂
Γεια σας!
dora, ναι… συχνά μοιάζουν οι σκέψεις μας…
kyriaz, αχ… πώς τό ‘χω νοιώσει αυτό το συναίσθημα… απέραντο παράπονο… Δεν θα μπορούσες να το διατυπώσεις καλύτερα.
adaeus, άμα είσαι ερωτευμένος, εννοείς, ε; Γιατί τότε, ναι… όλα γεμίζουν από μια γλυκόπικρη προσμονή…
ωσηε, έρχομαι να δω… 🙂
Γεια σου, ρε giasafox, με τις μαντινάδες σου!
Μου αρέσει πάντα το μεταίχμιο.Με αθωώνει από οτιδήποτε μπορεί να μου προσάψουν η μέρα ή η νύχτα.
情趣,情趣用品,情趣,美女交友,玩美女人,美女,美女寫真,美女遊戲,hi5,hilive,hi5 tv,a383,微風論壇,微風,伊莉,伊莉討論區,伊莉論壇,sogo論壇,台灣論壇,plus論壇,plus,痴漢論壇,維克斯論壇,情色論壇,性愛,性感影片,校園正妹牆,正妹,AV,AV女優,SEX,走光,a片,a片免費看,A漫,h漫,成人漫畫,免費A片,色情網站,色情遊戲,情色文學,麗的色遊戲,色情,色情影片,同志色教館,色色網,色遊戲,自拍,本土自拍,kk俱樂部,後宮電影院,後宮電影,85cc免費影城,85cc免費影片,免費影片,免費小遊戲,免費遊戲,小遊戲,遊戲,好玩遊戲,好玩遊戲區,A片,情趣用品,遊戲區,史萊姆好玩遊戲,史萊姆,遊戲基地,線上遊戲,色情遊戲,遊戲口袋,我的遊戲口袋,小遊戲區,手機遊戲,貼圖