9 Σχόλια

1. 

   gerasimos στο 15 Σεπτεμβρίου, 2007 σε 12:10 μμ

   Oποία σύμπτωσις! Ακριβώς τα ίδια σκεφτόμουν μόλις κι εγώ! Και νόμιζα ότι ήμουν ο μόνος! 😛

   Απάντηση
2. 

   3 parties a day στο 15 Σεπτεμβρίου, 2007 σε 1:32 μμ

   Είμαστε οτιδήποτε άλλο εκτός από μοναδικοί.

   Απάντηση
3. 

   Dawkinson στο 15 Σεπτεμβρίου, 2007 σε 2:33 μμ

   είναι καλό να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους και να ξεφουσκώνουν τα τεράστια ‘εγω’-αερόστατα.
   Μια απ’ τα ίδια.

   Απάντηση
4. 

   ΣΠΙΘΑΣ στο 15 Σεπτεμβρίου, 2007 σε 2:40 μμ

   Μόνοι και .. ενίοτε μαζί.
   @synas: Αντε να σου αφιερώσω το τελευταίο μου έμμετρο ( Τα μάτια της ψυχής μου).
   μπαίνω τώρα να το κάνω.
   Με “τσιμπάς”…και το κάνεις συχνά!
   Υ.Γ. στα αθλητικά, είμαι καλός, αν σ’ενδιαφέρουν, οχι στα οικονομικά,
   30χρ ποδόσφ.και για χαλάρωμα Καμύ.
   (δές,σήμερα και πες μου)
   Καλό Σαβ-Κυρ.

   Απάντηση
5. 

   Αλεξία Ηλιάδου (synas) στο 15 Σεπτεμβρίου, 2007 σε 8:27 μμ

   gerasimos, εντάξει, δύο είμαστε, μη μασάς! Όλοι οι άλλοι δεν σκέπτονται τίποτα!

   3 pad, just like anybody else…

   dawk, πάντως μια απογοήτευση την παίρνεις…

   σπίθα, και αθλητικά και Καμύ και τσόντα και ρόδα και κοπάνα… Θα ενηλικιωθούμε όποτε γουστάρουμε!

   Απάντηση
6. 

   ΣΠΙΘΑΣ στο 15 Σεπτεμβρίου, 2007 σε 11:02 μμ

   @synas
   Γουστάρω, ενηλικίωση με…
   αθλητικά και Καμύ και τσόντα και ρόδα και κοπάνα και Λούκι-Λούκ και Τόμας Μάν.
   Οχι εκπτώσεις, παρακαλώ.
   @gerasimos
   Μόνοι, είμαστε γεράσιμε….αλλά είμαστε πολλοί και μόνοι.

   Απάντηση
7. 

   3 parties a day στο 16 Σεπτεμβρίου, 2007 σε 8:58 πμ

   Καμιά φορά είναι και ανακουφιστικό να ξέρεις πως δεν είσαι και τόσο μοναδικός όσο νόμιζες

   Απάντηση
8. 

   Stardustia στο 17 Σεπτεμβρίου, 2007 σε 10:32 μμ

   Ίσως τελικά αν ήμασταν όντως τόσο διαφορετικοί, τότε να μην μπορούσαμε να δούμε παραπέρα από τον μοναδικό και δικό μας κόσμο, ίσως να μη μας συγκινούσε το έτερο, απασχολημένοι με τη μοναδικότητά μας, δεν ξέρω, ίσως και τίποτε από αυτά να μην ίσχυε και να μέναμε εκστατικοί μπροστά σε καθετί αλλά και πάλι, μήπως τότε δεν θα μπορούσαμε ποτέ να ομαδοποιούμε τις εμπειρίες μας;

   Απάντηση
9. 

   Αλεξία Ηλιάδου (synas) στο 18 Σεπτεμβρίου, 2007 σε 10:01 πμ

   σπίθα,
   Και μαζί και μόνος
   πάλι νιώθω μόνος,
   και μαζί και μόνος
   ίδιος είν’ ο πόνος.

   (και σκυλάδικα!!)

   3 pad, είμαστε από τη φύση μας συγκρουσιακοί. Καταβάλλουμε προσπάθεια να διαφοροποιούμαστε, κάνοντας τα ίδια πράγματα. Θέλουμε να είμαστε άτομα και να ανήκουμε ταυτοχρόνως. Μπέρδεμα…

   zoe, μιλάς υποθετικά… δεν ξέρω. Πάντως, αν και δεν είμαστε μοναδικοί ως προς τις εμπειρίες, δεν είμαστε όμως και ίδιοι ως προς το πώς εκλαμβάνουμε και διαχειριζόμαστε τις εμπειρίες αυτές. Οπότε, από μια άποψη είμαστε και ψιλομοναδικοί. Το ποστ το έγραψα σε στιγμή απογοήτευσης.

   Απάντηση