g help me: ένας εκπληκτικός φωτογράφος…
Στα κρεμαστά παράθυρα
μιας Βενετιάς παρηκμασμένης·
πάνω σε δίχτυα.
Καπνισμένα, παλιοκαιρισμένα και υγρά…
Απ’ άκρη σ’ άκρη ενός -ω ναι!- a priori καναλιού,
σα γέφυρα περίτεχνη φαντάζουν·
είν’ όμως μοναχά πλεγμένα νοερά σκοινιά
για να απλώνω την ψυχή μου.
[ Καμιά φορά, σαν πλένεις,
κι εσύ απλώνεις τη δική σου.
Μα την μαζέυεις πάραυτα·
υγρή κι αυτή ακόμα ]
Περνώντας με την μαύρη σου, την αιχμηρή τη γόνδολα
μπορεί με μιας, μπορεί και τώρα,
ίσως σ’ ανύποπτη στιγμή, ίσως και τραγουδώντας…
αφηρημένος ή επίτηδες
στα δύο να την κόψεις.
στα δύο να την κόψεις.
Περνώντας με την μαύρη σου, την αιχμηρή τη γόνδολα
μπορεί με μιας, μπορεί και τώρα,
ίσως σ’ ανύποπτη στιγμή, ίσως και τραγουδώντας…
αφηρημένος ή επίτηδες
στα δύο να την κόψεις.
χρατς…
γεια σου Synas
σε πολύ “φθινοπωρινή” διάθεση σε ξαναβρίσκω.
sigmataf, η επανάληψις είναι η αρχή της μάθησεως 🙂
nav, πάρ’ την κάτω…
lili, welcome back! Φθινόπωρο δεν είναι;
μελαγχολικά ταξιδιάρικο..
φθινοπωρινά ταξίδια με την γονδολά σου… και ένα τόσο όμορφο τραγούδι για συνοδεία…!
καλή σου μέρα
Moυ αρέσουν και η Βενετία και τα νερά και οι γόνδολες.
Καλησπέρα.
dawk, μελαγχολικά ταξίδια στα κρεμαστά παράθυρα…
melomenos, φανταζόμουν τον γονδολιέρη να τραγουδάει…
όλα θα πάνε καλά, μνήμες-σκιές από το “Θάνατο στη Βενετία” αυτές οι εικόνες του μυαλού μου…
Aξεπέραστη ταινία…
Να προσέχει εκεί που οδηγεί τη γόνδολα τραγουδώντας, να μη βαρέσει το κεφάλι του στη γέφυρα 🙂
όλα θα πάνε καλά, αξεπέραστη…
3 pad, τι ψυχοπονιάρα που είσαι, μωρέ… Όλους τους σκέφτεσαι!
Ποιός σου σχίζει την καρδιά μου λες? είτε απρόσεκτα είτε επίτηδες (ακόμη χειρότερα).
Τι ωραία ταινία “Ο θάνατος στη Βενετία” κι ο Τάτζιο και η μουσική του Mahler. Ωραίο ταξιδάκι του νου…
pussy, Τάτζιο και Άσενμπαχ… γερασμένες ψυχές σε εφηβικά σώματα, γερασμένα σώματα με εφηβικές ψυχές… Όλα κομμάτια… κι ό,τι απομένει το κάνουμε κομμάτια…