Όμηρο με κρατούσαν δυο δίδυμες ετεροζυγωτικές:
την ασχημούλα την έλεγαν Αμφιβολία
και την άλλη, την όμορφη -αλλά κουφή η κακομοίρα- Ελπίδα.
Ήρθε κι έλυσε τα δεσμά μου η μάνα τους.
Αυτήν την φώναζαν Αλήθεια, μα ήταν παρατσούκλι·
ποτέ δεν έμαθα το όνομα το ουσιαστικό της.
Ξεπροβοδίζοντάς με, ψιθύρισε πως είναι κι εκείνη ταξιδιάρα,
πως ίσως σύντομα ξαναβρεθούμε
και μου χάρισε τρία περίεργα δωράκια:
το δεδομένο, το τετελεσμένο και μια όψιμη παραδοχή.
Πασχίζοντας ν’ απαλλαγώ από το σύνδρομο της Στοκχόλμης,
τα δέχτηκα με μια μελαγχολία, τη φίλησα με τρυφερότητα
στα δυο κόκκινα μάγουλα της (έδειχνε σα να ντρέπεται)
και πήρα ένα άγνωστο για μένα μονοπάτι.
Γυρνώντας όμως το κεφάλι,
είδα με τρόμο πως οι δίδυμες με είχαν πάρει στο κατόπι·
κι η μάνα πάλι άφαντη…
Θ’ απαλλαγώ ποτέ από δαύτες;
…
τη μάνα, όλο τη φιλάμε κι όλο μάς την κάνει. όσο για τις αδερφές, πάντα στο κατόπι μας. ειδικά εκείνη η κουφή, που δεν ακούει όταν τη διώχνεις… πολύ, πολύ όμορφη μεταφορά.
Synas από τα πιο μεστά σου κείμενα. Το διαβάζω ξανά και ξανά κι αυτή η χαμηλότονη ευαισθησία του με συγκινεί. Ξέρω ότι δεν συμπαθείς τα κολακευτικά σχόλια, αλλά δεν είναι λόγια δικά μου. Ψίθυροι της μάνας είναι που σε ξεπροβόδισε κι ήρθε να βρει εμένα.
“με τα μάτια κοιτάζω ψηλά
με τα χέρια γιορτάζω τη λάσπη”,διάβαζα.’ετσι θα συνεχίζουμε.δεν θ’απαλλαγούμε.και δεν θα συμπληρώσω το “δυστυχώς”.
Γυρνώ και δεν βλέπω …τίποτα.
Συνεχίζω..
Και οι δύο αδελφές ενίοτε είναι χρήσιμες. Η αμφιβολία μερικές φορές μας προφυλάσσει ή μας κρατάει σε εγρήγορση. Η ελπίδα μας κάνει παρέα στα δύσκολα.
Ο/Η adaeus είπε…
Και οι δύο αδελφές ενίοτε είναι χρήσιμες. Η αμφιβολία μερικές φορές μας προφυλάσσει ή μας κρατάει σε εγρήγορση. Η ελπίδα μας κάνει παρέα στα δύσκολα.
——-
θα συμφωνήσω.
Βέβαια η αμφιβολία είναι λιγάκι παρεξηγημένη σαν λέξη, σε αντίθεση με την ελπίδα στην οποία έχει γίνει καλό προμόσιον από τους παπάδες.
Εγώ δεν το βλέπω πάντως να απαλλάσεσαι… Όχι μόνο εσύ δηλαδή, κανένας μας…
θα τη μάθεις άραγε την αλήθεια, θα σου δειχθέι ποτέ. Η θα μείνεις με τις δύο αδελφές αμφιβολία κι ελπίδα για καιρό. Κι αν αυτό που ελπίζουμε δεν έρθει, θα έχουμε πράξει σωστά αναχωρώντας. Ερωτήσεις δίχως τελικές απαντήσεις.
Χαιρετώ σε
dawk, θεόκουφη! 🙂
dora, είστε φίλες με τη μάνα… το ξέρω…
ερμία, ωραίο να μπορείς να γιορτάζεις τη λάσπη…
σπίθα, ε, δε μπορεί… Κάποια απ’ τις 3 θα βλέπεις… Υποψιάζομαι, πως εσύ φλερτάρεις εντόνως την ασχημούλα… Όχι;
adaeus, όλα χρήσιμα είναι κατά φάσεις… Εδώ μιλώ κυρίως για το τέλος κάθε κατάστασης…
giasafox, η αμφιβολία είναι η λογική της παρέας… Η άλλη είναι τρία πουλάκια κάθονταν…
3 pad, απαλλάσσομαι κάθε φορά προσωρινώς…
pussy, είμαστε ζωάκια λειψά από τη φύση μας…
ε τώρα…
αφου ξέρεις ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση…
με την προσπάθεια όμως γίνεσαι καλύτερη…
πολύ καλό…
nav, πάμε πάλι! (συνέχεια από το επόμενο)… πες-πες…