13 Σχόλια

1. 

   bidibis στο 22 Νοεμβρίου, 2007 σε 2:46 μμ

   κιοφτές

   Καβάφης είναι αυτό;

   Cool, ήξερε να γράφει ο μακαρίτης.

   Απάντηση
2. 

   3 parties a day στο 22 Νοεμβρίου, 2007 σε 3:59 μμ

   Για να επιζήσει μία σχέση, είναι απαραίτητη η επιλεκτική μνήμη.

   Απάντηση
3. 

   Αλεξία Ηλιάδου (synas) στο 22 Νοεμβρίου, 2007 σε 4:25 μμ

   bidibis, Καβάφης… τουλάχιστον!

   3 pad, μην σου πω επιλεκτική αντίληψη…

   Απάντηση
4. 

   fish eye στο 22 Νοεμβρίου, 2007 σε 8:09 μμ

   μακαρι να μην ριχναμε τις ευθυνες ο ενας στον αλλον,μακαρι να μπορουσαμε να ξεχασουμε τα ασχημα..να συγχωρεσουμε..

   Απάντηση
5. 

   Alkyoni στο 23 Νοεμβρίου, 2007 σε 7:23 πμ

   αν ανέβαζα ποστ σήμερα κάπως έτσι θα ήταν
   μάλλον -ίσως από διαφορετική αφορμή,που άλλωστε δεν έχει και τόση σημασία τελικά- κάναμε τις ίδιες σκέψεις
   Εμένα είναι γραμμένες εκεί που ό,τι γράφεται εκεί δεν γίνεται ποστ
   🙂
   όσο για την 3pd θα λεγα επιλεκτική αμνησία,πως είναι προτιμότερο
   καλημέρα
   φιλί

   Απάντηση
6. 

   Vromios στο 23 Νοεμβρίου, 2007 σε 7:35 πμ

   Και πώς αποφασίζεις τι είναι πολύτιμο συνας και ποιο για να καεί; Εγώ λέω να τα κρατήσουμε όλα μια και όλα Είναι

   … και θα επιμείνω παρότι τα λόγια σου, έτσι καλά χτισμένα με ομορφιά πάν’ να μου κλείσουνε τη θέα :))

   Απάντηση
7. 

   Pixie στο 23 Νοεμβρίου, 2007 σε 10:12 πμ

   Ειναι δύσκολο να συγχωρέσεις και να θυμηθείς τι ήταν ωραίο κάποτε όταν μια σχέση ζεί έντονους καυγάδες και πίκρα.Καμιά φορά μονο οι ενοχές μας κρατάνε εκεί σαν φαντάσματα των εαυτών μας και τής σχέσης που υπήρχε.Νομίζω οτι δύσκολα επιστρέφεις πίσω δυστυχώς.Μου έλειψες syνουλα μου.Υπέροχο το ποίημα σου!

   Απάντηση
8. 

   Αλεξία Ηλιάδου (synas) στο 23 Νοεμβρίου, 2007 σε 4:03 μμ

   φεγγαραγκαλιές, όλα γίνονται…

   alkyoni, κάλή μέθοδος κι αυτή… του γραψίματος… 🙂

   vromios, πολύτιμο είναι ό,τι σου ανοίγει τη θέα… Ακόμα και δέντρα πανέμορφα, άμα στην κλείνουν, για κόψιμο είναι. Πόσο μάλλον οι φράχτες…

   pixie, όχι, δεν επιστρέφεις· ποτέ δεν επιστρέφεις… Κι εμένα μου έλειψες…

   Απάντηση
9. 

   the navigator στο 23 Νοεμβρίου, 2007 σε 10:46 μμ

   απλή στρατηγική…

   αλλά όχι αυτονόητη…

   και απαιτητική…

   συνεπώς…

   σπανίζει…

   Απάντηση
10. 

    Αλεξία Ηλιάδου (synas) στο 24 Νοεμβρίου, 2007 σε 1:29 μμ

    nav, πες-πες… κάτι μένει… Ίσως κάποτε να γίνει και πράξη…

    Απάντηση
11. 

    Ανώνυμος στο 25 Νοεμβρίου, 2007 σε 10:28 πμ

    Κάποιοι δεν αντέχουν να κρατήσουν τα πολύτιμα και προτιμούν όλα να τα κάψουν ακόμη και την καλημέρα. Να τους λέγαμε ανεπαρκείς ή μη άξιους γιατί αυτό το ” δεν ανέχουν ” έχει παραφορεθεί. Κρίμα γιατί πολύτιμα υπάρχουν σε κάθε σχέση.

    Απάντηση
12. 

    ολα θα πανε καλα... στο 25 Νοεμβρίου, 2007 σε 2:59 μμ

    Δε μιλάμε όλοι για το ίδιο πράγμα όταν λέμε κάτι πολύτιμο.Με αυτό το σκεπτικό,άλλος πετάει εκείνο που φυλάς σαν κόρη οφθαλμού εσύ.Μπορεί και σαν γιο – δεν είναι σίγουρο.
    🙂

    Απάντηση
13. 

    Αλεξία Ηλιάδου (synas) στο 26 Νοεμβρίου, 2007 σε 2:26 πμ

    pussy, πολύ κρίμα να καις τα πάντα… πάρα πολύ κρίμα. Στο κάτω-κάτω τα βιώματα κι οι σχέσεις μας δεν είμαστε;

    όλα θα πάνε καλά, ό,τι νομίζει ο καθείς, δεν έχει σημασία αυτό. Αλλά μην τα κάνουμε όλα παρανάλωμα των αρνητικών μας συναισθημάτων.

    Απάντηση