Η dealer έγινε η μάνα της: ιέρεια της μικροαστικής υπέρλευκης πλύσης.
Το κορίτσι της ανέχειας παλεύει σκληρά να θυμίσει παρωχημένες στάρλετ.
Η αλλοτινή θεά μεταμορφώνεται σε σοφιστικέ παραδουλεύτρα.
Η «Εγώ πάντα κυρία ήμουνα» γαμιέται σε διαμερίσματα μεταναστών.
Και η πολλά υποσχόμενη μικρή διαφεύγει σαν αέριο απ’ τις τρύπες.
Μόνον η μετριοπαθής φιλόλογος εμμένει στις παλιές συνήθειες.
Δεν είναι τίποτα· είναι που απλώς δεν σκέφτεται…

Το δεν ξέρω είναι ένα, το ξέρω είναι πολλά
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να μην πραγματώνεις τις δυνατότητές σου –αυτό αποτελεί προδοσία του ίδιου σου του εαυτού.
Εξαιρετικό. Μεγλαχολικό, αλλά έτσι μελαγχολική και μουντή που είναι η ζωή μας…
Ολίγο αλλά περιεκτικό…
Είναι τόσο αληθινό και σκληρό, ταυτόχρονα.
Πουθενά φως, synas;
Το όνομα της "παλιάς θεάς", έστω, ποιό είναι άραγε;
Καλά, μόνο εγώ δεν κατάλαβα μία???
Και να σκεφτεί θα αλλάξει κάτι;
God never shuts one door but he opens another...................................................
δείμε, είσαι πολύ καλός μαζί μου. Ειλικρινά δεν τα πάω αυτά που γράφω για μελαγχολικά… Απορώ γιατί διάολο δίνουν αυτήν την εντύπωση! 🙂
an-lu, ολίγο κυρίως όμως, ε;
σπίθα, λολ… μήπως θες και διεύθυνση και τηλέφωνο;
κανίβαλλε, τι να σου πω;…
coffemug, ναι.
韋于倫成, το έχουν όντως οριζοντίως;
χαχαχα, τὰ σινικὰ σπὰμ ὅλα τὰ λεφτά…
Μ'ενδιαφέρει η ηδονή της γνώσης, synas, οπότε δικαιούμαι να ρωτώ.
Μην πάει αλλού το μυαλό σου και μην παρεξηγείς τις αθώες ερωτήσεις μου.:)