Θέλω να γράψω κάτι… κάτι να πω…
Άκουσα ίσως πολλά· γι’ αυτό.
Νοιώθω πάλι ερωτευμένη… με τη ζωή…
Όλα μου φαίνονται όμορφα, μαγικά κι ενδιαφέροντα.
Αναρωτιέμαι αν πέρασα στη σφαίρα της σχιζοφρένειας
ή αν επέστρεψα από τον κόσμο των ζωντανών νεκρών.
Το λυκαυγές δεν με τρομάζει·
είναι η υπόσχεση της νέας ημέρας…
και τα σύννεφα ταξιδιάρικα.
Όσο κρατήσει…
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να μην πραγματώνεις τις δυνατότητές σου –αυτό αποτελεί προδοσία του ίδιου σου του εαυτού.
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
Καταπληκτικό συναίσθημα…
Ναι… ειδικά όταν είναι αυτόνομο… όχι επειδή συνέβη κάτι “καλό”.
ποσο πολυ ταυτιζομαι με αυτο το υπεροχο-χωρις αιτια συναισθημα…
χαιρομαι για σενα synas μου…
🙂
tzotza, καλημέρα 🙂