Σπονδή σε βωμό
Πέτρινο και κίβδηλο
Τα δάκρυά μου…
…

Το δεν ξέρω είναι ένα, το ξέρω είναι πολλά
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να μην πραγματώνεις τις δυνατότητές σου –αυτό αποτελεί προδοσία του ίδιου σου του εαυτού.
Σπονδή σε βωμό
Πέτρινο και κίβδηλο
Τα δάκρυά μου…
…
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να μην πραγματώνεις τις δυνατότητές σου –αυτό αποτελεί προδοσία του ίδιου σου του εαυτού.
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
Πωπω!
Ωραίος ποπός!
Περίεργο που γράψαμε κι οι δυο την ίδια μέρα για τη ματαιότητα – από τελείως διαφερετική σκοπιά…
Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης!!!
Τα φαινόμενα απατούν…
ΥΓ. Βλέπω απέκτησες θαυμαστή ευκολία στο να σχηματίζεις χαϊκού (με κορυφαίο για μένα το “το ηφαίστειο της Αίτνας για τους Πέρσες ασημαντότης).
Περιμένω να δω και μεγαλύτερα σε έκταση ποιήματα.
Σκληροί οι ανεπίδοτοι έρωτες (μόνο στη μνήμη του άλλου).
Επαυξάνω 3ρ!
bidibis, δυστυχώς δεν είναι ο δικός μου!
diavolikon, καλώς ήλθες! Μάταιο είναι κάτι, όταν δεν έχει νόημα. Αν δίνεις σε κάτι νόημα, δεν είναι πια μάταιο… Αν όμως δώσεις νόημα κι ανακαλύψεις το κενόν… ήττα, θλίψη, πίκρα…
par…aloge, κάτι ήξεραν οι Εβραίοι… και είπαν να φτιάξουν “νομίσματα”… εκ του “νομίζω”…
3 pad, μήπως μου κάνεις πλάκα;; Τα φαινόμενα απατούν;; Και τι δεν απατά, τέλος πάντων; Η πίστη σε πράγματα, που δεν έρχονται ποτέ;
Όσο για τα ποιήματα ζγα-ζγα… είμαι ακόμα άπειρη. Σ’ ευχαριστώ πολύ πάντως.
doratsirka, σκληρός ο βράχος, που πήρα για βωμό… Σε τι επαυξάνεις;
Τίποτα δεν είναι μάταιο για μένα.Γίνεσε καλή με αυτά τα ποιηματάκια!
σκάλισε χαϊκού
κοινωνεί η ψυχή
δρέψε την synas
Ήτοι, είσαι καλή :))
ΥΓ: μόλις είδα ότι η φωτό στο προηγούμενο ποστ σου “δένει” με το τωρινό ποστ της 3 parties….Περίεργα πράγματα….
Πάνε χαμένα τα δάκρυα εκεί… Βρες έναν αληθινό για την σπονδή…Μα υπάρχουν θεοί για να εισακουστείς;
pixie, αιώνια αισιόδοξη… Μακάρι να μείνεις για πάντα έτσι! Για μένα όλα είναι μάταια, ακόμα κι αυτά που δεν δείχνουν τέτοια. Όλα μάταια εν γένει…
doratsirka, σ’ ευχαριστώ πολύ-πολύ! Την φωτό την έβαλα εμπνεόμενη ακριβώς από το ποστ της 3 pad. Δεν είναι τυχαίο…
Γεώργιε, υπάρχει ο θεός του εκάστοτε βωμού…
Χαράζουν την πέτρα.
Ελληνίδα, τα δικά μου δάκρυα δεν την χαράσσουν…