Περιμέναμε πλάι στις ράγες
τις σκουριασμένες
τις παρατημένες από χέρια ανθρώπου που νοιάζεται…
κανείς δε νοιάζεται.
Ανασηκώναμε πού και πού το βλέμμα
να δούμε αν έρχεται κάποιο τρένο
βλέπαμε μονάχα ένα βαγόνι
είχε ξεφύγει από την τροχιά του πριν χρόνια
κι έμενε εδώ να θυμίζει
εκείνο το παλιό περιστατικό.
Λες κι είχε σημασία…
Κανείς, μα κανείς δε βρέθηκε
σ’ εκείνον τον έρημο σταθμό
να μας ενημερώσει
πως τα τρένα πια δεν περνούσαν από ΄δώ…
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.
Για μένα και για πολλούς άλλους, το 2020 υπήρξε ιδιαιτέρως δημιουργικό. Όταν σου χαλάνε την καθημερινότητα, μπορείς να κάνεις πολλά άλλα.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
τὰ γραπτά σου μοῦ θυμίζουν τὸ μπλόγκιν στὶς ἀρχές… 2005-06…
vangelakas, meaning?
τῷ καιρῷ ἐκείνῳ (2005, ἄντε 2006) τὸ (στά πρῶτα του βήματα) μπλόγκιν δὲν εἶχε γίνει ἀκόμη δίαυλος δημοσιογραφικὸς (καλῆς ἤ κακῆς δημοσιογραφίας) δὲν εἶχε ἀποτελέσει ὄχημα γιά προβολή, δέν ἦταν μέσον.
ἦταν ἁπλά ἕνα ἐργαλειάκι γιά κάποιους οἱ ὁποῖοι ἀντί νά γράφουν τὸ ἡμερολόγιό τους σέ χαρτί, εἶπαν νά τό κάνουν καί κλικάτα. Τά γραφόμενα (διαθέτοντα φυσικά μιά καλλιέπεια) ἦταν ἀκριβῶς σὰν τὰ δικά σου. Μονόλογοι μὲ ἀνησυχίες, ἔκφραση φοβιῶν, ἀποτίμηση παρελθόντος, ἀναρώτηση γιὰ τὸ πῶς θὰ ἦταν ἕνα παράλληλο σύμπαν ἐὰν ἐάν… Τέτοια πράμματα…
Ναι, για μένα αυτό είναι το blogging…