Η ηλικία του δεν έδειχνε να τον απασχολεί.
Ούτε η υγεία του που φύραινε μέρα με την ημέρα.
Ορμούσε σε όποια λία έβρισκε, όπως κάθε γερόλυκος.
Και πάντα έσπαγε τα μούτρα του.
Κάθε εξόρμηση τού άφηνε νέο κουσούρι.

Όμως αυτός εκεί:
«Ο επιμένων νικά», του είχανε μάθει στο σχολείο.
Κι ό,τι με κόπο και σφαλιάρες έμαθε, το κράταγε σημαία.
Γιατί σημαιοφόρος κυριολεκτικά δεν τού ‘λαχε να γίνει:
ένεκα διάπλασης σωματικής, βλέπετε, και ύψους.

«Τώρα είναι η ώρα μου», έλεγε μέσα του·
μα πάντα έπαιρνε τ’ αρχίδια του.
«Να πείτε του Κοέλιο να πάει να γαμηθεί!», ήταν το μότο του·
και το χαβά της κούτρας του συνέχιζε…
ακάθεκτος.