Να κρατάμε αρχείο… μέσα στο μυαλό μας τουλάχιστον.
Να φωτογραφίζουμε τη ζωή μας. Να θυμόμαστε.
Να ανατρέχουμε στα συμβάντα, να σκαλίζουμε τις λεπτομέρειες,
να έχουμε αίσθηση της στάσης και της εξέλιξης των πραγμάτων.
Το συναίσθημα της στιγμής δίνει στα πάντα άλλη απόχρωση.
Αυτή που θέλει εκείνο.
Η αλήθεια είναι μακριά απ’ τις δικές μας επιθυμίες…
Και δυστυχώς το μυαλό μας ακολουθεί συχνά κι αυτό σαν υπνωτισμένο
την ψευδαίσθηση, το καθρέφτισμα των επιθυμιών μας
πάνω σε αντικείμενα, καταστάσεις και πρόσωπα.
Η αλήθεια αποτυπώνεται μονάχα στο άσπρο,
στο απόμακρο, στο αδιάφορο·
σ’ αυτό που εμπεριέχει τα πάντα,
αλλά δεν δείχνει προτίμηση σε τίποτα…
@synas
Πάλι κράς-τεστ.
Θα γράψω ποίημα για τις “στιγμές”.
Υ.Γ.1. Μόλις τελειώσω το βάψιμο, και αγοράσω γλάστρα-ηλίανθο που ζήτησαν τα λόγια του αέρα.
Το άσπρο πουλί το θέλω σε πίνακα για τον τοίχο, πούναι κατάμαυρος.
Υ.Γ.2 “μ’ άσπρο πανί θα ταξιδέψω…..
μικρό κορίτσι, θα σε κλέψω
στο φώς του ήλιου θ’ ακούμπησω
το καλοκαίρι θα μυρίσω”
Αυτό μου θύμισε το ποστ.
Καλό θα ήτο, πράγματι…
@synas
Αυτά που γράφω “μας σατιρίζω”
το ποιήμα το εννοώ, ξέρεις οτι μ αρέσουν.
συνδυάζω εικονες με μουσική και ιδέες,
βάζω σάτιρα και…..
σχόλια κάνω μόνο
σ’ όποιον τον “πάω”
σπίθα, δεν παρεξημούμαι… περιμένω το ποίημα!
sofi-k, ναι… μια ματιά από πάνω, από μακριά…
Φοβάμαι πως ούτε το αρχείο στο μυαλό μας είναι αντικειμενικό.
Οι αναμνήσεις μας είναι πάντα χρωματισμένες από συναίσθημα…
“Οι αναμνήσεις μας είναι πάντα χρωματισμένες από συναίσθημα…’
γιατί οι ζωντανές στιγμές μας, δεν είναι;
the mind-mirror.
και το αρχείο, από τις δικές μας αντανακλάσεις δεν δημιουργείται;
3 pad & dawk, η αλήθεια είναι, πως όταν έγραφα το ποστ, είχα στο μυαλό μου ένα πραγματικό αρχείο. Απ’ αυτά που κάθεσαι και ξαναδιαβάζεις… :)))
Θερμεσίλαε, αυτή ήταν η αρχική διαπίστωσις.
Kαλημέρα σας
@synas
Θα το κάνω. Έίναι να “μπώ” στο πειρασμό.
Εκανα κάτι (στο σημερινό post)
παρόμοιο, μ’ αυτά που λέει η καλή σου φίλη 3pad.
Μου “βγαίνει” αλλιώς.
Είναι θέμα “φλάς”, λεπτού. Δεν “τόχω’ τώρα. Μόνο του έρχεται. Έχει κρυφτεί.
@synas
Σε απάντηση μου περι τοπ-μόνελ και καραμαν.(προηγ post σου) η τελευταία μου λέξη ΣΙΩΠΗ
Και τότε συνέχισα, έχεις μια “ΣΙΩΠΗ”
ήδη.
Δεν ειχα αυτή στο μυαλό μου.
Θα φτιάξω κ’άλλη.
Υπάρχουν πολλές σιωπές, όσες και τα απειρα συναισθήματα και αποχρώσεις τους.
@synas
45 Λεπτα, της ώρας ,χρειάστηκαν.
ΔΙΚΟ ΣΟΥ!.
Δεν ξέρω σε χρόνο ζωής να το μετρήσω
(συναισθηματα, ενέργεια μυαλού, ανταπόκρισης στο δίκαιο αίτημα σου – δίκαιο λόγω υποσχεσης.)
Σπίθα, πολλές φορές, επειδή το αυτί μας έχει συνηθίσει στη φασαρία, θεωρούμε πως βιώνουμε μέσα στο “λιγότερο” την άκρα σιωπή.