Οι άλλοι
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πηγή μεγάλης χαράς, μα είναι και δεσμευτικές.
Δημιουργούν ευθύνες και υποχρεώσεις.
Η ρήξη μίας σχέσης δημιουργεί πόνο, αλλά ταυτοχρόνως και ένα αίσθημα απελευθέρωσης.
Και η στέρηση κάθε επαφής την ψευδαίσθηση της αυτοτέλειας.
Στην πραγματικότητα θέλουμε την ανθρώπινη επαφή χωρίς τις δεσμεύσεις της.
Θέλουμε να επιβάλλουμε τους δικούς μας όρους.
Θέλουμε να παίρνουμε όλα όσα θέλουμε, αλλά εμείς να δίνουμε μόνο ό,τι θέλουμε και όποτε θέλουμε.
Υπάρχει κάτι το ασύμβατο στις επιθυμίες και τις ανάγκες των ανθρώπων.
(Κάπου εδώ κολλάει η «χημεία» και το «timing»).
Προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν και να συμβιώσουν, άλλοι άνθρωποι υποτάσσονται, άλλοι συμβιβάζονται, άλλοι επιζητούν τον απόλυτο έλεγχο και άλλοι αναχωρούν.
Η επιλογή
Η επιλογή είναι βασικά θέμα ιδιοσυγκρασίας.
Κλίνουμε ιδιοσυγκρασιακά προς κάποια κατεύθυνση και συν τω χρόνω την στολίζουμε με ένα βιωματικό και ένα θεωρητικό υπόβαθρο.
Αν οι καταστάσεις που μας τυχαίνουν μας επηρεάζουν; Πιθανώς να αλλοιώνουν ελαφρώς τις δοσολογίες μέσα μας, όμως νομίζω πως στην ουσία δεν… Γιατί τις καταστάσεις τις εκλαμβάνουμε και τις αντιμετωπίζουμε κι αυτές βάσει της ψυχοσύνθεσής μας.
Βέβαια όλοι έχουμε απ’ όλα μέσα μας… Μια μας βγαίνει το ένα, μια το άλλο… Γι’ αυτό και αργούμε να κατασταλάξουμε. Αμφιταλαντευόμαστε στη νεότητα, σιγά-σιγά όμως ό,τι έχουμε μέσα μας σε μεγαλύτερη δόση από τα γεννοφάσκια μας υπερισχύει…
Ωριμότητα
Αυτό λοιπόν δεν είναι η «ωριμότητα»; Παίρνεις απόφαση τι είσαι και βαδίζεις από ‘κεί και πέρα σύμφωνα με αυτό και δεν ξεκουνιέσαι με τίποτα.
Γερνώντας, λέει, ο άνθρωπος τονίζονται όλα τα χαρακτηριστικά του: ο τσιγκούνης γίνεται πιο τσιγκούνης, ο γκρινιάρης πιο γκρινιάρης και πάει λέγοντας. Δεν γίνονται πιο… απλώς αφήνουν τον εαυτό τους να είναι ό,τι είναι σε όλο του το μεγαλείο. Σχεδόν αδιαφορώντας για τη γνώμη των άλλων.
Συμπέρασμα
Τελικώς μου φαίνεται, πως η όλη διαδικασία της ζωής μας είναι να βρούμε επιχειρήματα -εσωτερικά και εξωτερικά, βιωματικά και θεωρητικά- για να στηρίξουμε αυτό που είμαστε από τη φύση μας.
Και οι άλλοι είναι βοηθητικοί σ’ αυτήν τη διαδικασία: πρέπει να υπάρχει κάποια διαδραστικότητα, για να ανακαλύψουμε και να αποδεχθούμε τη φύση μας.
Παιχνίδι να γίνεται, με λίγα λόγια… Στην ουσία καθείς υπάρχει κυρίως για να βρει τον εαυτό του. Τι να τον κάνει να τον βρει; Αυτό, με συγχωρείτε, αλλά δεν μπορώ να σας το πω… Είναι μυστικό!
Καλό μήνα να έχεις synas!
τέρας της αμάθειας, καλό μήνα και σ’ εσένα και σε όλους!
Synas καλησπερα
Να βρει τον εαυτο του λιγο δυσκολο.Να παιξει με τον εαυτο του μπας και ξεγελασει τον θανατο,ΝΑΙ!
Καλο σου Απριλη και πολλα μακια σου.
Καλό μήνα κορίτσι!
Αύριο θα σε σχολιάσω…
Τι να τον κάνει να τον βρει; Αυτό, με συγχωρείτε, αλλά δεν μπορώ να σας το πω… Είναι μυστικό!
Αχ βρε άτιμο, με έκανες και γέλασα!
faraona, όλα του γάμου δύσκολα και του θανάτου δυσκολότερα… 🙂
Κούκε, ήρθε το αύριο!
Άγγελε, πολύ χαίρομαι!!
Kάλιο αργά παρά ποτέ (για το χρόνο του σχολιασμού)
“Θέλουμε να παίρνουμε όλα όσα θέλουμε, αλλά εμείς να δίνουμε μόνο ό,τι θέλουμε και όποτε θέλουμε.”
Υπάρχουν και αυτοί που δίνουν από ανιδιοτέλεια. Χωρίς να προσδοκούν οτι θα πάρουν κάτι. Δίνουν γιατί το έχουν ανάγκη.
“Αμφιταλαντευόμαστε στη νεότητα, σιγά-σιγά όμως ό,τι έχουμε μέσα μας σε μεγαλύτερη δόση από τα γεννοφάσκια μας υπερισχύει…”
Παλιά θα σου έγραφα ένα φιλλιπικό υπέρ των εξωτερικών συνθηκών που μας επηρεάζουν. Τώρα όμως θα συμφωνήσω μαζί σου γιατί αυτό αποδεικνύουν νεότερες επιστημονικές έρευνες. Και έχω πάψει από καιρό να είμαι δογματικός.
Αυτό λοιπόν δεν είναι η «ωριμότητα»; Παίρνεις απόφαση τι είσαι και βαδίζεις από ‘κεί και πέρα σύμφωνα με αυτό και δεν ξεκουνιέσαι με τίποτα.
Ο άνθρωπος αλλάζει. Δεν ξέρω μόνο αν αυτός που αλλάζει το έχει γραμμένο στα γονίδιά του.
Συμπέρασμα: Εξαιρετικό ποστ που σηκώνει πολύ κουβέντα (ακόμα). Πρέπει να σημειώσω όμως οτι με μεγάλη οικονομία λέξεων έθεσες πολύ μεγάλα ζητήματα. Εύγε!
Κούκε, καλή έκθεση έγραψα, ε;