Σήμερα αυτό εδώ το blog
κλείνει 1 μήνα ζωής.
Ξεκίνησε στις 6/6/’06,
ημερομηνία σημαδιακή,
που επανέρχεται κάθε χίλια χρόνια!
Μόνο τέτοιες στιγμές, φαίνεται, μου πετυχαίνουν τα πράγματα.
Το τσιγάρο το ‘κοψα για 2 ολόκληρα χρόνια του Αι Γιαννιού.
Από τότε, κάθε άλλη προσπάθειά μου αποδείχτηκε λίγη.
Ε, βέβαια! Δεν είναι κάθε μέρα του Αι Γιαννιού!
Ούτε του Εξ Από ‘Δώ (666)!!
Είμαι πολύ ευχαριστημένη μ’ αυτήν την εμπειρία, αν και μου τρώει πολύ χρόνο. Βρήκα μία διέξοδο, αρχικά στη σκέψη μου, αλλά στη συνέχεια και «κοινωνικά». Γιατί περί κοινωνίας πρόκειται όλο αυτό το πράγμα: κοινωνίας-επικοινωνίας και κοινωνίας-κοινότητας.
Γνώρισα ανθρώπους, με γνώρισαν κι εκείνοι, ανταλλάξαμε απόψεις, προσωπικές στιγμές, εμπειρίες, συναισθήματα, αστειευτήκαμε, λυπηθήκαμε, συμπονέσαμε: με μια λέξη ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΜΕ! Και συνεχίζουμε…
Στη σύγχρονη κοινωνία, μία απ’ τις μεγαλύτερες κατάρες είναι η απάθεια, η άρνηση συμμετοχής στα κοινά. Η ιδιώτευση. Κι αυτό δεν προέρχεται απ’ την επιθυμία των ανθρώπων, προέρχεται από την περιθωριοποίησή τους.
Ποιος έχει πια την αντίληψη ή έστω την αίσθηση, πως μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο; Ν’ ακουστεί; Να μετρήσει –όχι μόνο η γνώμη του- αλλά η ίδια του η ύπαρξη; Σ’ αυτήν τη μεγάλη γη, στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, ακόμα και η ζωή θεωρείται παράπλευρη απώλεια. Ποιος θα ενδιαφερθεί για τη μονάδα;
Όλα έχουν γίνει τεράστια, πολυεθνικά, παγκόσμια. Ο άνθρωπος δεν είναι πια το μέτρο των πραγμάτων. Είναι ένα ελάχιστο γρανάζι σε μια –όχι και τόσο καλολαδωμένη- μηχανή. Μια αυτόνομη μηχανή του κεφαλαίου. Όλα θυσιάζονται προκειμένου να συνεχίσει η μηχανή να δουλεύει.
Αμπελοφιλοσοφίες και τετριμμένα, θα μου πείτε. Και θα ‘χετε δίκιο.
Δεν πειράζει όμως, έχει γενέθλια το blog σήμερα, είναι μόλις ενός μηνός..
Έχει για μια μέρα το δικαίωμα να δει τον κόσμο όχι από μέσα, αλλά με τα μάτια του παιδιού, που τ’ αντιλαμβάνεται όλα για πρώτη φορά, τα βλέπει όπως είναι και τρομάζει. Απ’ έξω. Όχι σαν γρανάζι, αλλά σαν άνθρωπος. Σαν παιδί.
Ελπίζω, αυτή η κοινότητα, η κοινότητα των blogs, όπου ο καθένας μπορεί να πει ό,τι θέλει και ν’ ακουστεί χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς λογοκρισία, χωρίς οικονομικό κέρδος και «υψηλές» γνωριμίες, ελπίζω, αυτή η κοινότητα να επιβιώσει και να μπορέσει να κάνει επιτέλους τη διαφορά: Να κάνει πάλι τον άνθρωπο το μέτρο των πραγμάτων.
Βαρύγδουπα ακούγονται όλ’ αυτά, τι να κάνουμε;
Θέλουμε κάπου-κάπου και να ονειρευόμαστε…
Να ζήσεις, synasblog, και να μακροημερεύσεις!
(Και να συνεχίσει να κινητοποιεί την δημιουργικότητά σου και να αποφορτίζει την καθημερινότητά σου, synas!)
Συνέχα synas μου αρέσεις!
dodo, glenn
Ματς Μουτς, σας αγαπώ πολύ!
Lamentablemente no puedo leer nada pero me gustaria…
Saludos desde Buenos Aires… Grecia me encanto…
Χρόνια πατσά…..,ε…….,πολλά ήθελα να πω και από εμένα!
Ρε, dodeee!, τι λέει πάλι αυτός ο Αργεντίνος;;
‘Φχαριστώ, kyriaz μου…
Χρόνια Πολλάααααα!!!!!!!
Εύχομαι να είναι και να παραμείνει το μπλογκ μια ευχάριστη και δημιουργική εμπειρία για σένα.
Ε, τώρα που το ‘ριξες και στις επιχειρήσεις…καλά κέρδη! :ρ
Να είσαι καλά. 🙂
΄Αντε και στο εκατομμυριοστό post, γεμάτα φρεσκάδα, χιούμορ και αλήθειες.
Μπράβο κορίτσι μου, άξιος ο κόπος σου. Σ’ ευχαριστούμε.
Ραντεβού το βράδυ στο γνωστό στέκι σας. Τώρα που το έμαθα!
Λυπάται που δεν μπορεί να διαβάσει ελληνικά, αν και θα το ήθελε. Χαιρετισμούς από το Bs As. Τού αρέσει η Ελλάδα.
Synas,τον γοήτευσες, μού φαίνεται!
μύγα, gravoura, σας ευχαριστώ πολύ! Θα έρθετε το βράδυ απ’ το στέκι να το γιορτάσουμε, ε;
dodo, ναι, γοητεύω με τις φωτογραφίες, που κλέβω… Ωχ, πότε θα με πιάσουν και θα τρέχω… Ποιος ασχολείται όμως κιόλας μαζί μου, ε;
Λες να;… Μπα, δε… Και αν;… Ε, τότε…
Synasblog σου εύχομαι χρόοοοοοοοοννννννννννιιιιιιιιιιιααααααααα ποοοοοοοοοολλλλλλλλλλλλάάάάάάάάάάάάάάάάάάά και σου εύχομαι κάποτε τα κεριά να είναι τόσα πολλά που να στοιχίζουν ποιό πολύ από την τούρτα. Και το βράδυ στο μαγαζί κερνάει το Synasblog. Και του χρόνου!!!!
Και του χρόνου με 10.000 επισκεψιμότητα!
Χρόνια Πολλάααααααα!!!!
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
Αφού κάνεις τέτοιες γιορτές για τα μηνιαία γενέθλεια, φαντάσου δηλαδή ξεφάντωμα που θα έχει στα ετήσια!!!
kolassa, debby, καλεσμένοι, ε;. Σας περιμένω. Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές σας. Για το χρόνο, είναι σαφές: θα κάνω live party σπίτι μου. Δεν το συζητάμε…
Αφροδίτη, εσύ να πας να κάνεις καμιά δουλειά! Που όλο σούρτα-φέρτα μού είσαι!
Καλεσμένοι που? Εδώ ή στο πατσατζίδικο???
Για μένα αυριο έχει πρωινό ξύπνημα άρα δεν είμαι για πολύ αργά!!
Α!!! Τώρα το θυμήθηκα! Σήμερα είχε γενέθλεια & το αφεντικούλη μου!! Εκείνος ο φοβερός τυπάκος…
debby στο νυχτερινό στέκι είναι το πάρτυ… Ελπίζω δηλ. να μην είμαι μόνη μου εκεί…
Στον αφεντικούλη σου να πεις εκ μέρους μου, ότι είναι γαμώ τα παιδιά. Αλήθεια, απ’ έξω λέει τίποτα;;
Καλός είναι βρε παιδί μου αλλά τι να το κάνεις??!!
Είναι αφεντικό!! Δεν κάνει!!
Εκτόςς και αν θές να στον στείλω πακέτο αλλά δεν είναι απ’αυτούς που το “πάνε το γράμμα”!!!
Γιατί δεν κάνει; Γιατί; Υπάρχει πρωτόκολλο;;
Χρόνια Πολλά! Και να γράφεις λιγότερο εδώ. Να τα κρατάς ξέρεις για πού 🙂
Nα τους χιλιάσει τους μήνες του το blog σου!
Ναι,η παραίτηση,η άκρατη ενδοσκόποση και ο εσωτερικός εγκλεισμός,είναι σημεία των καιρών.
Δεν είναι βέβαια προς εξοστρακισμό,στη σωστή δόση χρειάζονται..
Πολύχρονο!
Κι από χρόνου!!! Κι από χρόνου!!
Ολά καλά κι όλα όμορφα 🙂
Το λατρέυω το blog soυ syna.Χρόνια πολλά έστω και με καθυστέρηση.Να συνεχίσεις να γράφεις τα αρθράκια σου ετσι που να με κάνεις να στεναχωριέμαι όταν δεν προλαβαίνω να διαβάσω την ίδια μέρα που κάνεις post.Εισαι active και σε χαίρομαι.
Aφου δεν καπνιζεις..σου
ευχομαι να κοψεις και τον
πατσα….
Nikos Dim Ηealth Diet…
🙂