Μου αρέσουν τα έντονα κόκκινα, λαμπερά νύχια στα πόδια,
περιποιημένα -σχεδόν σα φυσικά- στα χέρια.
Τα μακριά λυτά μαλλιά με μπούκλες χαλαρές
κι ανταύγιες από τον ήλιο.
Μαυρισμένα κορμιά που δεν μαρτυρούν ίχνος προσπάθειας,
μόνο παιχνίδι που σε ιδρώνει, σε δένει και σε σμιλεύει,
κολύμπι και ηδονικές βουτιές.
Χορός τις νύχτες
μέσα σε μακριά εξώπλατα φορέματα μ’ έντονα χρώματα
και ανοιχτά ριχτά πουκάμισα.
Ήχοι αφρικάνικοι και μέθη.
Ήχοι αφρικάνικοι και μέθη.
Kαι έρωτας χωρίς πόζες και χωρίς νάζια
έξω…
έξω απ’ το σπίτι.
έξω απ’ το σπίτι.
Πίνακας της υπέροχης Αγάπης Χατζή.
Κοντεύω να διαβάσω ΟΛΕΣ σου τις αναρτήσεις σε μία μέρα. Τι σπάνιο να ανακαλύπτει κανείς τέτοια μπλογκ πια…
Χαίρομαι που σε βρήκα.
Theorema
Απίστευτο κομπλιμάν! Thanks a lot!
ζημιὰ μᾶς ἔκανες, εἰδικὰ τέτοια μέρα, μέρα ἐπιστροφῆς. Τί ἤθελα τὸ κλὶκ στὸ μπλόγκ σου, μοῦ λές;