Πληρώνω το τίμημα των πράξεών μου, σημαίνει, κάνω ό,τι μου καυλώσει;
Γιατί ενίοτε πληρώνουν κι άλλοι…
Ή μήπως οι άλλοι είναι παράπλευρες απώλειες της πουτάνας της ζωής,
που μοιραζόμαστε όλοι;
Μήπως γι’ αυτό πολλά «καλά παιδιά» τραβάνε διαχωριστικές γραμμές και λένε:
«Εγώ θα μοιραστώ καμιά γιορτή κι αυτή μέχρι τις 12»;
Μήπως τα ανιαρά «καλά παιδιά» δεν ενοχλούν για να μην ενοχλούνται;
Μήπως να νιώσουμε κι οι ροκ κι οι παπαράτσι,
πως κάθε μας πράξη φεύγει από εμάς
κι αγγίζει ό,τι βρεθεί στο διάβα της;
Μήπως, λέω μήπως, να (συν)υπάρξουμε λιγάκι πιο συνειδητά;
Δύο τρόποι: είτε κάνεις ότι γουστάρεις κι όποιον πάρει ο χάρος, είτε συνυπάρχεις, είσαι καλό και καλόβολο παιδί και πατάς προσεκτικά για να μην γίνουν όλα λαμπόγιαλο. διαλέγεις και παίρνεις. και δεν είναι εύκολο γιατί το ρημάδι το shit είναι πολύ προκλητικό.
coffeemug, τα "καλά παιδιά" δεν είναι καλόβολα παιδιά… αντιθέτως, συνήθως είναι άκρως κακόβολα παιδιά και γι' αυτό κοιτάζουν να είναι πάντα καθώς πρέπει & αποστασιοποιημένα, ώστε να τους αφήνουν κι οι άλλοι στην ησυχία τους. Όταν εμπλέκεσαι με την ψυχή σου, έχεις πάντα παρατράγουδα… όμως ας εμπλεκόμαστε με λίγο περισσότερη συναίσθηση του αντίκτυπου των λόγων και των πράξεών μας.