Στον ποιητή μας, τον kyriaz, που πρότεινε τις λέξεις
σιωπή, άνοιξη, επιστρέφω, ακρόπολη, φυσάει
αφιερώνω κάτι μικρό κι απέριττο, όπως τα προτιμάει…
σιωπή, άνοιξη, επιστρέφω, ακρόπολη, φυσάει
αφιερώνω κάτι μικρό κι απέριττο, όπως τα προτιμάει…
Άνοιξη ήταν, μάτια μου
Όταν ο Έρωτας
Τρεμόπαιζε κι αναριγούσε για ‘μάς
Στους παλιούς Αέρηδες…
Κάτω από την Ακρόπολη
Κορμί μου ασίγαστο
Σαν η αρχέγονη ώρα έδειχνε Νότο
Όστρια…
Τόσα λόγια… Τόσος μύθος…
Τώρα χειμώνιασε
Φυσάει μόνο θλίψη…
Κι εγώ επιστρέφω, αγάπη μου
Κάτω από τον Βορέα
Μόνη…
Επιστρέφω, επιστρέφεις…
Σαν πρώτα και σαν πάντα
Ψυχή μου
Στη σιωπή…
Στο εκεί και στο τότε
Φως μου αλλοτινό
Που τα ρολόγια του κόσμου
Παγώνουν…
.jpg){kind=link}
Ευχαριστώ τον π , που μου θύμισε αυτό το υπέροχο κομμάτι του moby.
Ό,τι κι αν κάνουμε τελικά οι άνθρωποι, είναι για να ξεχνάμε την αναπόφευκτη επιστροφή στη σιωπή…
Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για μένα να βλέπω πώς το μοτίβο αυτό εμφανίζεται κάθε φορά στα -φαινομενικά διαφορετικά μεταξύ τους- κείμενά σου…
..και τα τρια ειναι υπεροχα…
τα περισσοτερα λογια ειναι περιττα!
Βλέπω δίνεις ρέστα, ότι κι αν σου δώσουν!
;-)))))))
Μου άρεσαν. Και οι τρεις. 🙂
Μμμμ…,synas ζωγράφισες!
Η τρίτη φορά ήταν κατά τη γνώμη μου κι η καλύτερη!…
Σ’ ευχαριστώ-είσαι γλυκύτατη…
η σιωπή το στρώνει… (παραφράζοντας βαρβέρη).
Είσαι στην παύση.
Πολύ όμορφο.
διαβάζετε δυνατά η σιωπή…….
φιλί
Σας ευχαριστώ όλους τόσο, μα τόσο πολύ!